متن روضه شب بیست و سوم ماه رمضان + صوت

شب آخری پیغمبرُ در عالم رویا دید، گله کرد؛ یا رسول الله دیدی با من چه کار کردند اینها؟.. پیغمبر فرمود علی جان نفرینشان کن .. (به نظرت چه جوری نفرینشان کرده علی؟.. نگفت خدا اینارو عذاب آسمان و زمین .. بدترین نفرین این بود گفت خدایا علی و ازشون بگیر .. خدایا اینا منو خسته کردن ..)

*مقدس اردبیلی،رفته بود شهری برایِ منبر،نیمه های شب ازخواب پرید،این چه خوابی بود من دیدم؟صاحبِ خونه رو صدا زد:گفت فلان شخص رو میشناسی؟گفت:آقاجان! شما فلانی رو از کجا میشناسید؟این آدم نامِ خوبی تویِ این شهر نداره.گفت:خونه اش کجاست؟ بلند شد نیمه شب رفتن دَرِ خونه اش، اومدن در زدن، دیدن یه صدایِ گریه ای میاد،زنی در رو باز کرد،نگاه کرد دید مقدس اردبیلی اومده دَرِ خونه اش، گفت: فلانی کجاست؟گفت: دو ساعتی است که دستش از دنیا کوتاه شده، اومدن بالا سرش،دیدن آره مثل اینکه سالهاست خواب رفته،مقدس اردبیلی یه نگاهی کرد،از زنش سوال کرد: در چه حالی از دنیا رفت؟ گفت: مثل هر شب خراب اومده بود، اما امشب حالش عوض شده بود،هی گریه می کرد،انگارمی دونست میخواد بمیره، هی با خودش حرف میزد.چی میگفت: می گفت: خدایا! مقدسِ اردبیلی رو ببخشی هنر نکردی، اگه مَنِ روسیاه رو ببخشی بزرگی کردی.
مقدس اردبیلی شروع کرد گریه کردن،گفتن:آقا! چی شده؟ گفت: مولام رو تو عالم رؤیا دیدم،گفت:بلند شو،فلانی از دنیا رفته،با احترام بدنش رو غسل و کفن کن،همه رو صدا بزن،بدنش رو دفن کن…
شبِ بیست و سومِ،امشب من و شما هم بگیم: خدایا! دیر اومدیم، اما اومدیم،اشتباه کردیم،اما اومدیم،خدایا!ما همه رو بخشیدیم،ما که بنده ی تو هستیم هر کی به گردنمون حق داره رو بخشیدیم، تو نمیخوای ما رو ببخشی؟ خدایا! میخوام یه واسطه امشب بیارم…*

وای من و وای من و وایِ من
میخِ در و سینه ی زهرایِ من

در وسطِ کوچه تو را می زدن
کاش به جایِ تو مرا می زدن

سی سال غمش را اَسَدُالله نگفته
می گفت از آن درد که با چاه نگفته

سخت است که زن با لگدِ مرد بیفتد
در پیش نگاه همه با درد بیفتد

سخت است به ناموسِ کسى راه ببندند
سخت است که بر گریه ی مظلوم بخندند

من مانده به یادم، زد و آیینه تَرَک خورد
زهرا سَرِ من بود که در کوچه کتک خورد

غم همین بس که مغیره به علی می خندد
آن غلافی که تو را زد به کمر می بندد

*اومد میانِ مسجد، نگفت:پهلوم شکسته،نگفت:بازوم شکسته،دید شمشیرِ برهنه بالایِ سَرِ مولاست، صدا زد:” یا اَهلَ المَدینه!” یه مو از سر علی کم بشه، میرم کنارِ مزارِ پیامبر،موهام رو پریشان میکنم، همه ی شمارو نفرین میکنم، تا دیدن فاطمه میخواد نفرین کنه،ریسمان از گردنِ مولا باز کردن، زهرا یه دست به پهلو گرفته هی دور علی میگرده،هی صدا میزنه:جانم فدات یا ابالحسن!…”خانم جان! یه شمشیر دیدی دلت تاب نیآورد”…*

به سمتِ گودال از، خیمه دویدم من
شمر جلوتر بود، دیر رسیدم من

سَرِ تو دعوا بود، ناله کشیدم من
سَرِ تو رو بردن، دیر رسیدم من

میانِ گونیِ کُهنه سَرِ او را بردن
آبرویِ همه عریان،رویِ صحرا مانده

*اون جوان،گناه کرده بود،گناهی که پیامبرِ رَحْمَهً لِلعالَمين بهش گفت برو،نمی خوام ببینم تو رو، داشت گریه می کرد تویِ کوچه ها، رسید به سلمان،سلمان گفت:چرا گریه میکنی؟ گفت:خراب کردم،گناهی کردم که پیامبر به من گفته برو نمیخوام ببینم تو رو، گفت: صبر کن، یه راهی هست،اونم اینه که بری دَرِ خونه ی فاطمه، از بی بی بخوای حسین رو بیاره، با حسین بری مسجد….
همه تویِ مسجد نشسته بودن دیدن یه صدایی میاد، یکی صدا میزنه:” مَن مِثلی؟” کی مثلِ منِ؟ دیدن همون جوانِ گنهکارِ،حسین رو رویِ شانه هاش گذاشته،اونجا بود که پیغمبر چون حسین رو واسطه کرده بود بخشیدش…*

شکر گرچه سیه رو شدم، غلامِ حسینم
خواجه مگر بنده ی سیاه ندارد؟

شکر که در پناهِ حسینیم
عالم از این خوب تر پناه ندارد

ناله بزن:حسین…

صوت روضه شب 23 ماه رمضان با صدای محمدحسین پویانفر

اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا اَبا عَبْدِ اللَّهِ وَ عَلَى الْاَرْواحِ الَّتى حَلَّتْ بِفِنائکَ عَلَیْکَ مِنّى جَمیعاً سَلامُ اللَّهِ اَبَداً ما بَقیتُ وَ بَقِىَ اللَّیْلُ وَالنَّهارُ وَ لا جَعَلَهُ اللَّهُ آخِرَ الْعَهْدِ مِنّى لِزِیارَتِکُمْ اَلسَّلامُ عَلَى الْحُسَیْنِ وَ عَلى عَلِىِّ بْنِ الْحُسَیْنِ وَ عَلى اَولادِ الْحُسَیْنِ وَ عَلى اَصْحابِ الْحُسَیْنِ.

*عزیزِ خداست حسین، یه بار، یه جنازه ای رو حرکت دادن به سمتِ نجف،گفتن: بریم حرمِ امیرالمؤمنین دفنش کنیم، اما مَرد فاسقی بود، خادمِ آقا امیرالمؤمنین،خواب دید امیرالمؤمنین رو، فرمود: فردا کسی رو میارن تو این حرم دفنش کنن،فاسقِ،گنهکارِ، مانع بشید، نگذارید بیارنش تویِ حرم…
فردا به رفقای دیگه و خادمای دیگه اطلاع داد، اما هر چی منتظر شدن،دیدن جنازه ای رو نیاوردن حرمِ مولا،تعجب کرد،تا غروب صبر کرد،متوسل شد به امیرالمؤمنین،آقاجان! ما منتظر شدیم اما کسی رو نیآوردن، خوابید،خوابِ آقا امیرالمؤمنین رو دید،آقا فرمود: فردا همون مرد رو میارن،احترامش کن،جایِ خوبی رو براش درست کن تا دفنش کنن، عرض کرد:آقاجان! شما فرموده بودید این مرد فاسقِ،راه ندیم جنازه اش رو،اما امشب می فرمایید: احترامش کنیم! مولا فرمود: آره! وقتی داشتن جنازه رو می آوردن،مسیرِ راه رو گم کردن،رفتن سمتِ کربلا،خاکِ کربلا رویِ این بدن نشسته،من از حسینم حیا میکنم..
خوشبحال اونایی که کربلایی میشن امشب،خوشبحال اونایی که امام حسین امشب نگاهشون میکنه،خوشبحال اونایی که ارتباط قلبی دارن با ابی عبدالله،آی رفقا! برا همه وقت میذاریم ولی برا آقامون وقت نمیذاریم،اگه میتونی قبل از نماز بگو:” صَلَّى اللَّهُ عَلَیْکَ یَا أَبَا عَبْدِ اللَّه” این رو مراجعِ بزرگمون میگن،ان شاءالله همه شون فیض ببرن اونایی که از دنیا رفتن…
یا اباعبدالله! ما جز شما کسی رو نداریم، ما به شما پناه آوردیم، امشب برا همه دعا کنیم، کینه ها رو کنار بگذاریم…امشب با شب های دیگه فرق میکنه،امشب گریه کن حسینیم، روایت داریم برا گریه کُنِ حسین ،حضرت زهرا براش استغفار میکنه،امام زمان استغفار کرده،خدایا! ببخش، این ها گریه کن های جَدِّ غریبم هستن،اینها گریه کن های مادرم زهرا هستن.
تا ارتباط با امام زمان نداشته باشی نمیتونی لذتِ مناجات رو ببری،خدایا! به حقِ ابی عبدالله ارتباط قلبی مارو با حجت ابن الحسن روز به روز بیشتر بفرما..

صوت روضه شب 23 ماه رمضان با صدای سید مجید بنی فاطمه

متن روضه شماره 4

الا لعنة الله علی القوم الظالمین …»

ﺍﻣﯿﺮﺍﻟﻤﺆﻣﻨﯿﻦ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﻫﺮﻛﺪﻭﻡ ﺭﻭ ﺑﮕﯽ، ﻣﻦ ﺧﻮﺩﻡ ﺑﻬﺶ ﻣﯿﮕﻢ، ﯾﻪ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﻛﺮﺩ ﺑﻪ ﭼﻬﺮۀ ﻣﺒﺎﺭک ﺍﻣﺎﻡ ﺣﺴﻦ ﻭ ﺍﻣﺎﻡ ﺣﺴﯿﻦ ﻋﺮﺿﻪ ﺩﺍﺷﺖ ﺍﯾﻨﻬﺎ ﺍﻣﺎﻡ ﻣﻦ هستند. ﺑﻪ ﺍﯾﻨﻬﺎ ﻛﻪ ﭼﯿﺰﯼ ﻧﻤﯽ‌ﺗﻮﻧﻢ ﺑﮕﻢ، ﻧﮕﺎﻩ ﺯﯾﻨﺐ ﮔﺮﻩ ﺧﻮﺭﺩ ﺑﻪ ﻧﮕﺎﻩ ﻋﺒﺎﺱ ﻋﺮﺿﻪ ﺩﺍﺷﺖ: ﺍﮔﻪ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺑﺪﯾﺪ ﻋﺒﺎﺱ ﻛﻨﺎﺭﻡ ﺑﺎﺷﻪ، ﺍﻣﯿﺮﺍﻟﻤﺆﻣﻨﯿﻦ ﺑﺎ ﻫﻤﻮﻥ ﺻﺪﺍﯼ ﻛﻢ ﺟﻮﻫﺮ، ﺻﺪﺍ ﺯﺩ ﻋﺒﺎﺳﻢ ﺑﯿﺎ ﺟﻠﻮ، ﻋﺒﺎﺱ ﻛﻪ ﺟﻠﻮ ﺍﻭﻣﺪ ﺩﺳﺖِ ﺯﯾﻨبُ گذاﺷﺖ ﺗﻮ ﺩﺳﺖِ ﻋﺒﺎﺱ، ﺻﺪﺍ ﺯﺩ ﻋﺒﺎﺱ ﺟﺎﻥ، هذه وَدیعتی مِنی علیه، ﺍﯾﻦ ﺍﻣﺎﻧﺖ ﻣﻦ ﭘﯿﺶِ ﺗﻮﺳﺖ، ﻫﻮﺍﯼ ﺍﯾﻦ ﺍﻣﺎﻧﺖ ﺭﻭ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺵ، ﻣﯿﺪﻭﻧﯽ ﻛِﯽ ﺯﯾﻨﺐ ﯾﺎﺩِ ﺍﯾﻦ ﺣﺮﻑ ﺍُﻓﺘﺎﺩ؟؟ ﻭﻗﺘﯽ ﺯﻥُ ﺑﭽﻪ ﺭﻭ ﺍﻭﻣﺪ ﺳﻮﺍﺭ ﺑﺮ ﻧﺎﻗﻪ ﻛﻨﻪ … ﯾﻪ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﻛﺮﺩ ﺳﻤﺖ ﻋﻠﻘﻤﻪ، ﮔﻔﺖ : ﻋﺒﺎﺱ ﺟﺎﻥ ﺍﯾﻦ ﺍﻣﺎﻧﺖ ﺭﻭ ﺩﺍﺭﯼ ﺑﻪ ﻛﯽ می‌سپرﯼ میری ؟ ﺑﺒﯿﻦ ﯾﻪ ﻣﺸﺖ ﺣﺮﺍﻣﺰﺍﺩﻩ ﺩﻭﺭ ﻣﺤﻤﻞِ ﺯﯾﻨﺐ

متن روضه شماره 6

یه حرفی زده زیاد حرف زده اما این یه حرف خیلی آتیش می‌زنه صدا زد: حسین جواب زینب و نمیدی نده، من صبرم زیاده اما نگاه کن ببین رقیه‌ات رو پام نشسته الان جیگرش آب میشه جواب دخترتو بده …حسین …

متن روضه شماره 7

الله اکبر … فرق شکافته شد ، تا فرق علی شکافته شد، صدا بلند شد «فزت و رب الکعبه» بابا هر کی یه ضربه می‌خوره، بالاخره یه صدا می‌زنه، هر کی یه ضربه می‌خوره بالاخره یه ناله‌ای میزنه، یه اهی، وایی، فریادی …. استغاثه‌ای … امیرالمؤمنین سحر نوزدهم وقتی ضربه شمشیر خورد صدا زد «فزت و رب الکعبه» آخ … یاد خدا رو زنده کرد تو آون حالت، حرفی از درد نزد، اصلا دردش حس نشد … شمشیر تا ابرو رو شکافت، علی از زخم گله نکرد، یه آقایی رم سراغ دارم تو گودال قتلگاه، دیدن زیر لب داره ناله می‌کنه …. میگه جلو اومدم، دیدم میگه «الهی رِضاً بِرِِضِاکَ… لا معبود سواك یا غیاث المستغیثین … » نمی دونم اجازه دارم جلوتر برم … فقط نگفت رضا به رضائک، فقط نگفت یا غیاث المستغیثین …. امام رضا می‌گه جد ما رو با دوازده ضربه کشتن … هر ضربه‌ای که زد یه بار گفت وا اماه … یه بار گفت وامحمدا … یه بار گفت واعلیا … حالا بگو حسین ….