شب یلدا که طولانی ترین شب سال است موضوع بسیار مناسبی برای نوشتن انشا برای دانش آموزان است چرا که این شب در فرهنگ کشور ما قدمتی دیرینه داشته و فلسفه جشن گرفتن آن این است که گفته شده که در شب یلدا ایزد ایرانی زاده شده است.به همین دلیل است که نوشتن انشا در مورد شب یلدا باعث مورد توجه قرار گرفتن زیبایی های این شب و قدمت و فلسفه می شود.
5 انشا درباره شب یلدا
علت طولانی بودن شب یلدا که آخرین شب پاییز است این است که پاییز درحال آماده شدن برای رفتن و خداحافظی کردن است.وسایل و زیبایی هایش را پاییز در آن شب جمع کرده و جز خاطراتش هیچ چیز دیگری را باقی نمیگذارد.میرود و عصرهای دل انگیز و صدای آهنگین قدم زدن در برگهارا با خود می برد.
در این شب خاطره انگیز و به یادماندنی، همه مردم در کنار خانواده های خود جمع شده و گرم صحبت و مهمانی می شوند تا با آخرین شب پاییز وداع کنند. اگرچه پاییز تمام می شود، اما بوی دانه های انار، عطر خوش هندوانه و آجیل های رنگارنگ لبخند دل نشینی را بر روی لب مهمانان می آورند.
شب یلدا سرد است، اما دورهمی های زیبا چنان دل را گرم می کند که غرق شادی می شویم. زمان سریع سپری خواهد شد و یلدا هرچقدر هم که طولانی باشد، به پایان خواهد رسید.
کتاب شعر حافظ زیبایی بخش جمع ها و دورهمی ها در این شب به خصوص است. شعرهای دل نشین آن فرح بخش روح است و حساب و کتاب زمان از دستمان خارج می شود. با هم اشعار حافظ می خوانیم و به جشن و پایکوبی می پردازیم و یاد این پاییزی که گذشت را زنده نگه می داریم. به راستی که چه فصل زیبا و رنگارنگ و چه پایان زیبایی برای این فصل است.
شب یلدا آداب و رسومی داشته که قرن هاست در بین ایرانیان اجرا می شود. مردم در هر شهر و روستایی با توجه به آداب و رسوم خود این شب خاطره انگیز را جشن می گیرند. در این شب طولانی همه نزد اقوام خود می روند و این شب را با صرف شام و شیرینی و آجیل و میوه های مخصوص شب یلدا و جشن و پایکوبی به صبح می رسانند.
یلدا فرصتی است برای دیدن دوباره خانواده و دوستان، فرصتی است برای رفع دلتنگی ها، بهانه ای است برای دور هم جمع شدن ها. یلدا زمانی برای تکرار هر آنچه روزگاری سرمشق خوبی ها و شادی ها بوده اند. مجالی است برای دیدن عزیزانی که تصویر و صدایشان در پس این مشغله زندگی رنگ باخته است.
زمانی است برای جاری شدن لبخند بر لب های کودکان و مادربزرگ ها و پدربزرگ ها. با هم حافظ می خوانیم و این شب به یادماندنی را جشن می گیریم.
شب یلدا بهانه ای است تا دوباره تمام خانواده دور یکدیگر جمع شوند و خاطره ای نو از خود بسازند و لحظات را عطرآگین از خوش و بش ها و خنده های از ته دل کنند.شبی است که در سرمای آن حضور خانواده و عشق آنها انسان را گرم می کند و خوشبختی را به انسان دوباره یادآوری میکند.
می‌گویند شب یلدا تنها یک دقیقه یا حتی کمتر از یک دقیقه از شب‌های دیگر سال بلندتر است. اما به بهانه‌ی همین یک دقیقه، همه دور هم جمع می‌شوند و آن را جشن می‌گیرند و به گپ و گفت با یکدیگر می‌پردازند.
در همین یک شب و بخاطر همان یک دقیقه، خاطراتی برای ما شکل می‌گیرد که آن را از شب‌های دیگر سال مجزا میکند. حالا حساب کنید که پس از شصت سال، جمع تمام این یک دقیقه‌ها میشود یک ساعت، یا کمتر از یک ساعت، اما خاطراتی که در این یک ساعت جمع شده، بخش مهمی از خاطرات ما را تشکیل می‌دهد.
شاید یکی از غلیظ‌ترین و سنگین‌ترین و به تعبیر بهتری چگال‌ترین یک ساعت‌های زندگی هر ایرانی، همین یک دقیقه‌های شب یلدا باشد که در طول شصت سال روی هم جمع شده‌اند.
مرور این شصت دقیقه، یک تصویر کلی از زندگی ما به خودمان می‌دهد. از اولین سال هایی که شب یلدا را به یاد می‌آوریم، که احتمالا کودک بوده‌ایم، تا اخیرترین آنها که احتمالا خودمان پدربزرگ یا مادربزرگ شده‌ایم و خودمان برای نوه‌هایمان خاطراتمان را تعریف میکنیم.
با فکر کردن به اینها شب یلدا معنای دیگری برای من پیدا کرده است.
ایران کشوری است دارای فرهنگی بسیار غنی، در فرهنگ کشور عزیزمان ایران در آخرین شب پاییز که یلدا نامیده میشود جشنهایی برگزار می شود و این سنت باستانی همچنان زنده نگه داشته می شود.با اینکه تمامی رسوم آن مانند گذشته نیست اما باز هم بودنش در میان تمامی جشن های تاریخی در کشورمان لازم است.
جشن شب یلدا در ماه پارسی دی قرار دارد که نام آفریننده در زمان قبل از زرتشتیان بوده است که بعدها او به نام آفریننده نور معروف شد.
مشاهده تغییرات مداوم شب و روز مردم را به این باور رسانده بود که شب و روز یا روشنایی و تاریکی در یک جنگ همیشگی به سر می برند. روزهای بلندتر روزهای پیروزی روشنایی بود، در حالی که روزهای کوتاه تر نشانه ی از غلبه تاریکی.
شب یلدا یا شب چله آخرین روز آذرماه، شب اول زمستان و درازترین شب سال است.
ایرانیان باستان با باور اینکه فردای شب یلدا با دمیدن خورشید، روزها بلندتر شده و تابش نور ایزدی افزونی می یابد، آخر پاییز و اول زمستان را شب زایش مهر یا زایش خورشید می خواندند و برای آن جشن بزرگی برپا می کردند.
شب یلدا که در اصطلاح به آن شب چله هم می گویند، یکی از کهن ترین جشن های ایران باستان است. چله بزرگ از یکمین روز دی ماه تا دهم بهمن است به طول می انجامد و آن را چله بزرگ می نامند.
به آن دلیل که شدت سرما بیشتر است، آنگاه چله کوچک فرا می رسد که دهم از بهمن تا بیستم اسفند به طول می انجامد و سرما کم کم کاسته می شود. یلدا روز تولد مهر است.
اصلی ترین ویژگی که شب یلدا طولانی بودن آن نسبت سایر شب های سال است.در فرهنگمان این شب را جشن گرفته و مراسم ها و خوراکی های مخصوص این شب را فراهم و ایجاد میکنیم.اصلی ترین موضوع انشا من درمورد انار شب یلداست اما کالبد شکافی انار درکار نیست.
شب یلدا معمولا همه‌ی فامیل در خانه‌ی یکی از بزرگترها جمع می‌شوند. به همین دلیل اناری که قرار است به این جماعت برسد باید خیلی زیاد باشد. خب البته اینکه من موضوع انشا در مورد شب یلدا را به انار اختصاص می‌دهم، نشان از عشق من به این میوه‌ی شگفت‌انگیز است.
داشتم می‌گفتم که، چون تعداد میهمانان زیاد است، مقدار انار باید زیاد باشد تا به همه برسد.
بنابراین از ظهر که قرار است شبش همه گرد هم آیند، چند نفر مشغول دانه کردن انارها می‌شوند و این کار زمان قابل توجهی هم می‌طلبد.
اما پس از چند ساعت که انارها همه دانه دانه شدند، و در یک ظرف بلوری یا کریستالی جمع شدند، نه فقط خوردن آنها، که دیدنشان هم لذت و حظ زیادی دارد.
دانه‌های انار با طیفی از صورتی روشن تا قرمز و بعد سرخ سرخ و در نهایت زرشکی مایل به تیره در یک ظرف بُرش خورده‌ی کریستالی، بدون له شدن و مورد فشار قرار گرفتن، روی هم قرار گرفته‌اند.
نور زرد تند روی دیوار کناری، بر گوشت این دانه‌های انار می‌تابد و یک شفافیت خیره کننده به آنها می‌بخشد. اگر با حوصله و ظرافت به این ظرف پر از انار و این جلوه‌ها و بازی‌های نور و رنگ، توجه کنیم، رفته رفته احساس میکنیم که چیزی ما را به درون خودش می‌کشد.
دیگر شاید برای مدتی شب یلدا و میهمانان را فراموش کنیم و به اصطلاح پدرم مسخِ این ظرف اعجاب‌آور شویم. بعد متعجب می‌شویم که چطور تا کنون به انار بی‌توجه بوده‌ایم و همیشه پس از پوست کندن و دانه کردنش، سریعا به خوردنش اقدام می‌کردیم.
چطور به زیبایی بصری ای که داشته بی حواس بوده‌ایم. شاید اصلا مهم‌ترین ویژگی انار زیبایی آن است و حالا در کنار آن، خوردنی هم هست. می‌دانم این انشا در مورد شب یلدا کمی از شب یلدا دور شد، اما مگر شب یلدا چیزی جز مجموعه‌ی چیزهایی است که آن را تشکیل می‌دهند ؟
خب داشتم می‌گفتم که به خوردن انار شاید به این شبیه باشد که پس از سال ها بفهمیم می‌توانیم الماس را بپزیم و بخوریم !! البته این یک شوخی بود، اما قصدم از آن، پر رنگ کردن وجه زیبایی انار بود.
شب یلدا بهانه و فرصتی را ایجاد می کند تا تمام فامیل دوباره در کنار بزرگترها و مادربزرگ و پدربزرگ ها جمع شوند و این شب زیبا را با یکدیگر جشن گرفته و از باهم بودن لذت ببرند.این شب یادآور کننده این است که باید زندگی را زندگی کرد و در کنار خانواده بودن خوشبختی و عشق واقعی را حس کرد.
در شب یلدا خویشاوندان نزدیک در خانه بزرگ خانواده گرد می آیند. به بیانی دیگر، در سرمای آغازین زمستان، دور کرسی نشستن و تا نیمه شب میوه و آجیل و غذا خوردن و بهفال حافظ گوش کردن از ویژگی های شب یلدا است.
برگزاری مراسم یلدا، اگر بتوان نام جشن بر آن نهاد، آیینی خانوادگی است و گردهمایی ها به خویشاوندان و دوستان نزدیک محدود می شود.
در کتاب ها و سندهای تاریخی به برگزاری مراسم شب یلدا اشاره ای نشده است.
امروزه شب یلدا را جشن می گیرند، یعنی آخرین شب پاییز، نخستین شب زمستان، پایان قوس، آغاز جدی و درازترین شب سال.
واژه یلدا سریانی و به معنی ولادت است.
ولادت خورشید (مهر، میترا) و رومیان آن را ناتالیس انویکتوس یعنی روز تولد مهر شکست ناپذیر نامند.
زایش خورشید و آغاز دی را، آیین ها و فرهنگ های بسیاری از سرزمین های کهن آغاز سال قرار دادند،
به شگون روزی که خورشید از چنگ شب های اهریمنی نجات می یافت و روزی مقدس برای مهرپرستان بود.
در لغت نامه دهخدا درباره این سنت کهن چنین آمده است:
یلدا لغت سریانی است به معنی میلاد عربی و چون شب یلدا را با میلاد مسیح تطبیق می کرده اند، از این رو، بدین نام نامیده اند.
شب یلدا یا بلندترین شب سال اول زمستان و شب آخر پاییز است و در بیشتر نقاط ایران در این شب مراسمی انجام می شود و یکی از زیباترین شب ها در بین ایرانیان است،
در این شب رسم و رسوم مختلفی انجام می شود،
از جمله خوردن هندوانه، آجیل، و بسیاری خوراکی های دیگر تا حافظ خوانی و شب شعر.
