محمدعلی کلی اسطوره و قهرمان بوکس جهان درگذشت
کلی بعد از تحمل یک دوره بیماری طولانی در ٧٤ سالگی در گذشت تا به صدر اخبار جهان بازگردد.
او مدتی طولانی مطرح ترین، محبوب ترین و پولسازترین ورزشکار دنیا بود و در ایران نیز هواداران بی شماری داشت.
کلی بیش از دو دهه از بیماری پارکینسون رنج می برد . او با لقب بزرگترین، از اسطوره‌های تاریخ ورزش است. محمد علی که صبح امروز درگذشته در اوایل دهه ١٣٧٠ سفری هم به ایران داشت.
بیوگرافی محمدعلی کلی
محمد علی (به انگلیسی: Muhammad Ali) با نام قبلی کَسیوس مارسلوس کلی جونیور ((به انگلیسی: Cassius Marcellus Clay, Jr.)) (زاده ۱۷ ژانویه ۱۹۴۲ – درگذشتۀ ۳ ژوئن ۲۰۱۶) لویی ویل، کنتاکی، ایالات متحده) و مشهور به محمدعلی کلی، یکی از مشهورترین بوکسرهای سنگین وزن جهان بود. او پس از گرویدن به اسلام در فعالیتهای سیاسی نیز نقش داشت و به همین دلیل بیش از سایر قهرمانان ورزشی در جهان مطرح شد. وی همچنین در قرن بیستم عنوان یکی از بزرگترین قهرمانان ورزشی را نیز از آن خود کرد.[۱]
ابتدای زندگی
محمّد علی در لویی ویل دوران کودکی خود را سپری کرد. در سن ۱۲ سالگی هنگامی دوچرخه کوچکش به سرقت رفت، مثل بسیاری از کودکان دیگر گریه کنان نزد پدرش نرفت بلکه ماجرا را برای پلیس محلی شان جو مارتین که یک مربی بوکس هم بود گزارش کرد. مارتین پیشنهاد کرد که راه مبارزه کردن را تحت نظر او یاد بگیرد و این پسر بچه ۱۲ ساله به سرعت تحت فرامین مارتین در امر یادگیری بوکس پیشرفت کرد. تا زمانی که به دبیرستان رفت در کنتاکی موفق به کسب ۶ عنوان شد و با این موفقیتها مسوولین مدرسه در عوض، نمرات ضعیف درسی اش را نادیده گرفتند و اجازه دادند تا او فارغ‌التحصیل شود.
در بازیهای المپیک تابستانی سال ۱۹۶۰ در رم او مدال طلای بوکس در رده سبکِ سنگین‌وزن را کسب کرد و سپس بعد از آن آموزش بوکس حرفهای را زیر نظر آنجلو داندی[۲] ادامه داد و همزمان در همان سالها بود که عقاید مذهبی خود را بروز داد. ضمن اینکه نتایج دور از انتظار و خیره کننده او در مسابقات، و روحیه خستگی ناپذیرش موجب شده بود تا لقب مشت زن لویی ویل را از آن خود کند.
در ۲۹ اکتبر ۱۹۶۰ در لوییس ویل، کاسیوس کلی در اولین مسابقه حرفهای خود در ۶ راند توانست بر تونی هونساکر[۳] که رئیس پلیس فایتویل[۴]ویرجینیای شرقی بود پیروز شود.
از سال ۱۹۶۰ تا ۱۹۶۳ این مبارزه گر جوان در ۱۵ مسابقه نفسگیر دیگر حریفانش را ناک اوت کرد. کسانی مثل تونی اسپرتی[۵]، جیم رابینسون[۶]،دانی فلیمن[۷]، داک سابدانگ[۸]، آلونزو جانسون[۹]، جرج لوگان[۱۰]، ویلی بسمانف[۱۱] و لامار کلارک[۱۲] که در دوره اوج خود بیش از ۴۰ پیروزی قاطعانه داشت.
شاید هیجان انگیزترین و پر افتخارترین موفقیت کلی را در آن دوران پیروزی برابر سانی بنکس[۱۳]، آلخاندرو لاورانته[۱۴] و آرچی مور[۱۵] که سابقه ۲۰۰ پیروزی چشمگیر داشتند، باشد. اگرچه بنکس و لاورانته هر دو پس از این در مسابقات دیگر روی رینگ کشته شدند و کلی تنها مدعی عنوان قهرمانی برابر سانی لیستون[۱۶] شد. رویارویی با سانی لیستون رقابتی بود که همه بوکسورها با هراس از آن حرف می‌زدند و بوکسوری به سن و سال کم کلی نتوانسته بود او را تاکنون شکست دهد و این عنوان را کسب کند.
جنگ کلی و لیستون
کلی هدف بزرگ و انگیزهٔ خوبی داشت، اما لیستون هم از اعتماد به نفس بالایی برخوردار بود و برای هر مبارزه‌ای آماده! در راند نخستین سرعت بازی کلی موجب حیرت همگان شد، حتی لیستون نیز از این مساله شگفت زده شد. قبل از مسابقه آرچی مور و سوگار ری رابینسون[۱۷] به کلی هشدار داده بودند که مراقب سر خود باشد چرا که سانی ضربات سهمگینی دارد، ضمن اینکه از وزن بالای خود در تحت فشار گذاشتن حریف استفاده می‌کرد. به همین دلیل کلی حسابی در راند اول شرایط را بررسی کرد و سعی می‌کرد به او فرصت ندهد.
در همان ابتدای راند سوم به طرز آشکاری لیستون خستگی خود را بروز داد و کلی از این مساله بیشترین سود را برد و با ضرباتی سنگین او را ضعیفتر هم کرد. در ثانیه‌های پایانی راند سوم با یکی از ضربات کلی زیر چشم سانی شکاف عمیقی خورد و همین خونریزی نیروی او را بیش از پیش تحلیل داد. در راند چهارم لیستون با بهره‌جویی از خستگی کلی کمی خود را جمع و جور کرد، اما بوکسور جوان با استفاده از همین نیروی جوانی تا راند ششم خود را سرپا نگه داشت و منتظر پایان مسابقه بود که به ناگاه لیسون پس از چند ضربه از درد به خود پیچید و اعلام کرد که بازویش در رفته و از ادامه مسابقه بازماند و کلی با قدرت خود را “پادشاه جهان” نامید و با فریاد از همه خبرنگاران حاضر در ورزشگاه خواست که در وصف قدرت نمایی او مقاله‌های جذابی بنویسند!
در یک رقابت نفسگیر و پر استرس او بالاخره قهرمان جهان شد. اما باید پس از آن قدرت و توانایی خود را به سایرین هم نشان می‌داد. در ماه نوامبر ۱۹۶۵ (میلادی) توانست قهرمان اسبق دنیا فلوید پترسون[۱۸] را شکست دهد. در راند دوازدهم داور مسابقه به علت شرایط فیزیکی بد فلوید، بازی را متوقف کرد و کلی را برنده بازی اعلام نمود.
کلی به محمد علی مبدل شد
در فاصله میان این دو مسابقه، کاسیوس به دلایل دیگری نیز مطرح و معروف شد. او دین اسلام را پذیرفت و نام خود را به محمد علی تغییر داد. اگرچه این مساله فقط از سوی عده اندکی پذیرفته شد که او را محمد علی کلی بنامند. سالهای ۱۹۶۶ و ۱۹۶۷ برای وی سالهای پر مشغله‌ای بودند. چرا که او مجبور شد هفت بار از عنوان قهرمانی اش دفاع کند. هیچیک از قهرمانان سابق دنیا در طول یکسال این کار را در چنین دفعاتی انجام نداده‌اند.
در مارس ۱۹۶۶ در برابر یکی از سرسخت‌ترین حریفانش که یک بوکسور کانادایی به نام گئورگ چواالو[۱۹] بود در یکی از نفسگیرترین مبارزات به پیروزی رسید. چاوالو پیش از این در رده حرفهای خود هرگز شکست نخورده بود.
پس از این مسابقه او به انگلیس رفت تا با قهرمان‌های انگلیسی: براین لاندن[۲۰] و هنری کوپر[۲۱] که او را در یک بازی دوستانه در سال ۱۹۶۳ شکست داده بودند، دست و پنجه نرم کند. او هر دوی اینها را ناک اوت کرد و به آلمان رفت تا برابر کارل میلدنبرگر[۲۲] اولین آلمانی که برای عنوان ماکس اشملینگ[۲۳] می‌جنگید، به روی رینگ رود.
این مسابقه به اعتراف خودش بسیار سخت و دشوار بود، اما در راند دوازدهم بالاخره میلدنبرگ را ناک اوت کرد. در نوامبر ۱۹۶۶ او باز به ایالات متحده برگشت تا “ویلیامز[۲۴]” را در هوستون شکست دهد! ویلیامز از آن دسته بوکسورهایی بود که ید طولایی در ناک اوت کردن حریف داشت، اما محمد علی به آسانی در راند سوم او را شکست داد.
در سال ۱۹۶۶ بود که وی به از حضور در ارتش آمریکا برای جنگ ویتنام سر باز زد و اعلام کرد که هرگز به روی همنوعان ویتنامی خود آتش نمی‌گشاید، که همین مساله مدتها سر زبانها بود و پس از آن حتی از حضور در رقابتهای بوکس به مدت ۵ سال محروم شد و گواهینامه بوکسش نیز به حالت تعلیق در آمد، البته مدتی بعد این محکومیت به ۳ سال کاهش پیدا کرد.
در سال ۱۹۷۰ پس از سپری کردن دوران محرومیت خود بار دیگر جواز بوکس خود را دریافت کرد، اما به علت وقفه‌ای چند ساله در ورزش حرفهای عنوان قهرمانی سال ۱۹۷۱ رادر مبارزه‌ای با جو فریزر[۲۵]در مادیسون اسکوار گاردن[۲۶] از دست داد.
مبارزه با فریزر، جیمی یانگ، کن نورتون و اسپینکس
- در سال ۱۹۷۵ محمد علی، فریزر را در مانیلِ فیلیپین شکست داد. این مسابقه یکی از جنجالی‌ترین مسابقات بوکس دنیا بود و پس از ۱۴ راند، ادی فاچ[۲۷]مربی فریزر مانع او از ادامه مسابقه شد و دست کلی به عنوان پیروز میدان بالا رفت. مجله رینگ این مبارزه را “مبارزه منتخب سال” نامید.
در ۳۰ آوریل ۱۹۷۶ رو در روی جیمی یانگ[۲۸] قرار گرفت و بدترین مبارزه خود را انجام داد. وی هم اضافه وزن پیدا کرده بود و هم از آمادگی فیزیکی خوبی برخوردار نبود و به نظر می‌رسید رقیب خود را نیز چندان جدی نگرفته بود. عده بسیاری که در کنار رینگ قرار داشتند یانگ را مستحق پیروزی می‌دانستند و حتی مربی کلی هم او را بابت عملکرد ضعیفش سرزنش کرد. در ماه سپتامبر همان سال محمد علی برابر کن نورتون[۲۹] روی رینگ رفت و در استادیوم یانکیها یکبار دیگر از مقام خود دفاع کرد.
در سال ۱۹۷۸ بار دیگر عنوان قهرمانی را که در ۱۹۷۶ از دست داده بود با غلبه بر لئون اسپینکس[۳۰] که تنها ۸ بازی حرفهای داشت به دست‌آورد و برای سومین بار قهرمان سنگین وزن دنیا لقب گرفت.
اعلام بازنشستگی
محمد علی کلی همیشه فاصله‌اش با حریف نسبت به سایرین بیشتر بود و ضرباتش به سر از هر بوکسور دیگری بیشتر بود. اگرچه شاید این مساله در طول یک مسابقه ریسک بیشتری داشته باشد اما ضربات سنگین به اعضای بدن برای ناک اوت کردن حریف از روی رینگ موثرتر است و کلی معتقد بود نمی‌خواهد با فریب دادن دیگران قهرمان شود.
دوران پس از بازنشستگی
در سال ۱۹۸۲ محمد علی دچار سندروم پارکینسون شد، اما از محبوبیتش نزد مردم و هوادارنش چیزی نکاست و همچنان مورد توجه میلیونها تن در سراسر جهان بود. در سال ۱۹۹۶ افتخار روشن کردن مشعل المپیک را در جورجیای آتلانتا پیدا کرد.
از آنجایی که دخترش لیلا علی[۳۲] به رشتهٔ پدر علاقه فراوانی داشت از سال ۱۹۹۹ بوکس حرفهای را آغاز کرد. اما پدرش پیش از این در سال ۱۹۷۸ در مورد بوکس زنان گفته بود: “زنان هرگز نمی‌توانند به خاطر فیزیولوژی بدنشان مثل مردان بوکس بازی کنند. ضربات سهمگین بوکس باعث بروز مشکلاتی برایشان می‌شود که گاهی جبران ناپذیر است.”
واکنش به حرفهای ضداسلامی ترامپ
اسطوره مسلمان بوکس دنیا اواسط ژانویه بود که به به اظهارات ضد اسلامی کاندید اصلی جمهوری‌خواهان آمریکا در انتخابات ریاست جمهور سال آینده آمریکا واکنش نشان داد. نامزد اصلی حزب جمهوری در انتخابات سال آینده ریاست جمهوری آمریکا گفته بود این کشور باید ورود مسلمانان به این کشور را ممنوع و شرایط زندگی آن‌ها رد خاک آمریکا را محدود کند.
محمد علی در بیانیه‌ای که NBC آن را منتشر کرده بدون آوردن نام ترامپ نوشت: “ما به عنوان مسلمان باید مقابل این آدم‌ها که می‌خواهند از اسلام برای رسیدن به هدف‌های مقطعی خودشان استفاده کنند بایستیم. این آدم‌ها، خیلی‌ها را از راه شناخت اسلام منحرف کرده‌اند. مسلمان‌های واقعی می‌دانند یا باید بدانند اسلام علیه هیچ کس نیست. ” [۳۳]
مرگ
محمد علی قهرمان و اسطوره سنگین وزن سابق بوکس جهان در روز سوم ژوئن ۲۰۱۶ پس از ۳۲ سال تحمل بیماری پارکینسون بر اثر مشکلات تنفسی در سن ۷۴ سالگی در بیمارستان از دنیا رفت.[۳۴]
آمار کلی
| نتیجه | رقیب | راند | تاریخ | مکان |
|---|---|---|---|---|
| باخت | تروور بربیک –Trevor Berbick | ۱۰ (۱۰) | ۱۹۸۱-۱۲-۱۱ |  ناسائو، باهاما |
| باخت | لری هولمس –Larry Holmes | ۱۰ (۱۵) | ۱۹۸۰-۱۰-۰۲ |  لاس‌وگاس، نوادا |
| برد | لئون اسپینکس –Leon Spinks | ۱۵ (۱۵) | ۱۹۷۸-۰۹-۱۵ | نیو اورلان |
| باخت | لئون اسپینکس –Leon Spinks | ۱۵ (۱۵) | ۱۹۷۸-۰۲-۱۵ | لاس‌وگاس، نوادا |
| برد | ارنی شاورس–Earnie Shavers | ۱۵ (۱۵) | ۱۹۷۷-۰۹-۲۹ | نیویورک سیتی، نیویورک |
| برد | آلفردو اوانجلیستا–Alfredo Evangelista | ۱۵ (۱۵) | ۱۹۷۷-۰۵-۱۶ | لاندوور، مریلند |
| برد | کن نورتون–Ken Norton | ۱۵ (۱۵) | ۱۹۷۶-۰۹-۲۸ | برانکس، نیویورک |
| برد | ریچارد دان–Richard Dunn | ۵ (۱۵) | ۱۹۷۶-۰۵-۲۴ |  مونیخ، آلمان |
| برد | جیمی جوان–Jimmy young | ۱۵ (۱۵) | ۱۹۷۶-۰۴-۳۰ | لاندوور، مریلند |
| برد | ژان پیر چوپمن–Jean-Pierre Coopman | ۵ (۱۵) | ۱۹۷۶-۰۲-۲۰ |  سان خوآن، پورتوریکو |
| برد | جو فریزر–Joe Frazier | ۱۴ (۱۵)، ۰:۵۹ | ۱۹۷۵-۱۰-۰۱ |  کزون سیتی، فیلیپین |
| برد | جو بونگر–Joe Bunger | ۱۵ (۱۵) | ۱۹۷۵-۰۶-۳۰ |  کوالالامپور، مالزی |
| برد | ران لیله–Ron Lyle | ۱۱ (۱۵) | ۱۹۷۵-۰۵-۱۶ | لاس‌وگاس، نوادا |
| برد | چاک وپنر–Chuck Wepner | ۱۵ (۱۵)، ۲:۴۱ | ۱۹۷۵-۰۳-۲۴ | ریچفیلد، اوهایو |
| برد | جرج فورمن–George Foreman | ۸ (۱۵)، ۲:۵۸ | ۱۹۷۴-۱۰-۳۰ |  کینشاسا، زئیر |
| برد | جو فریزر–Joe Frazier | ۱۲ (۱۲) | ۱۹۷۴-۰۱-۲۸ | نیویورک سیتی، نیویورک |
| برد | رودی لابرس–Rudi Lubbers | ۱۲ (۱۲) | ۱۹۷۳-۱۰-۲۰ |  جاکارتا، اندونزی |
| برد | کن نورتون–Ken Norton | ۱۲ (۱۲) | ۱۹۷۳-۰۹-۱۰ | اینگل وود، کالیفرنیا |
| باخت | کن نورتون–Ken Norton | ۱۲ (۱۲) | ۱۹۷۳-۰۳-۳۱ | سن دیگو، کالیفرنیا |
| برد | جو بونگر–Joe Bunger | ۱۲ (۱۲) | ۱۹۷۳-۰۲-۱۴ | لاس‌وگاس، نوادا |
| برد | باب فاستر–Bob Foster | ۷ (۱۲) | ۱۹۷۲-۱۱-۲۱ | لاندوور، مریلند |
| برد | فلوید پترسون–Floyd Patterson | ۷ (۱۲) | ۱۹۷۲-۰۹-۲۰ | نیویورک سیتی، نیویورک |
| برد | آلوین لوئیس–Alvin Lewis | ۱۱ (۱۲)، ۱:۱۵ | ۱۹۷۲-۰۷-۱۹ |  دوبلین، ایرلند |
| برد | جری کیواری–Jerry Quarry | ۷ (۱۲)، ۰:۱۹ | ۱۹۷۲-۰۶-۲۷ | لاس‌وگاس، نوادا |
| برد | جورج چاوالو–George Chuvalo | ۱۲ (۱۲) | ۱۹۷۲-۰۵-۰۱ |  ونکوور، کانادا |
| برد | مک فاستر–Mac Foster | ۱۵ (۱۵) | ۱۹۷۲-۰۴-۰۱ |  توکیو، ژاپن |
| برد | یورگن بلین–Jürgen Blin | ۷ (۱۲)، ۲:۱۲ | ۱۹۷۱-۱۲-۲۶ |  زوریخ، سوئیس |
| برد | باستر ماتیس–Buster Mathis | ۱۲ (۱۲) | ۱۹۷۱-۱۱-۱۷ | هیوستون، تگزاس |
| برد | جیمی الیس–Jimmy Ellis | ۱۲ (۱۲)، ۲:۱۰ | ۱۹۷۱-۰۷-۲۶ | هیوستون، تگزاس |
| باخت | جو فریزر–Joe Frazier | ۱۵ (۱۵) | ۱۹۷۱-۰۳-۰۸ | نیویورک سیتی، نیویورک |
| برد | اسکار بوناونا–Oscar Bonavena | ۱۵ (۱۵)، ۲:۰۳ | ۱۹۷۰-۱۲-۰۷ | نیویورک سیتی، نیویورک |
| برد | جری کیواری–Jerry Quarry | ۳ (۱۵) | ۱۹۷۰-۱۰-۲۶ | آتلانتا، جورجیا |
| برد | زورا فولی–Zora Folley | ۷ (۱۵)، ۱:۴۸ | ۱۹۶۷-۰۳-۲۲ | نیویورک سیتی، نیویورک |
| برد | ارنی ترل–Ernie Terrell | ۱۵ (۱۵) | ۱۹۶۷-۰۲-۰۶ | توکیو، ژاپن |
| برد | کلیولند ویلیامز–Cleveland Williams | ۳ (۱۵) | ۱۹۶۶-۱۱-۱۴ | نیویرک سیتی، نیویورک |
| برد | کارل میلدنبرگر–Karl Mildenberger | ۱۲ (۱۵) | ۱۹۶۶-۰۹-۱۰ | فرانکفورت، آلمان |
| برد | برایان لندن–Brian London | ۳ (۱۵) | ۱۹۶۶-۰۸-۰۶ |  لندن، انگلستان |
| برد | هنری کوپر–Henry Cooper | ۶ (۱۵)، ۱:۳۸ | ۱۹۶۶-۰۵-۲۱ | لندن، انگلستان |
| برد | جورج چاوالو–George Chuvalo | ۱۵ (۱۵) | ۱۹۶۶-۰۳-۲۹ | تورنتو، کانادا |
| برد | فلوید پترسون–Floyd Patterson | ۱۲ (۱۵)، ۲:۱۸ | ۱۹۶۵-۱۱-۲۲ | لاس‌وگاس، نوادا |
| برد | سونی لیستون–Sonny Liston | ۱ (۱۵)، ۲:۱۲ | ۱۹۶۵-۰۵-۲۵ | لوستن، مین |
| برد | سونی لیستون–Sonny Liston | ۷ (۱۵) | ۱۹۶۴-۰۲-۲۵ | میامی بیچ، فلوریدا |
| برد | هنری کوپر–Henry Cooper | ۵ (۱۰)، ۲:۱۵ | ۱۹۶۳-۰۶-۱۸ | لندن، انگلستان |
| برد | داگ جونز–Doug Jones | ۱۰ (۱۰) | ۱۹۶۳-۰۳-۱۳ | نیویرک سیتی، نیویورک |
| برد | چارلی پاول–Charley Powell | ۳، ۲:۰۴ | ۱۹۶۳-۰۱-۲۴ | پیتسبورگ، پنسیلوانیا |
| برد | ارچی مور–Archie Moore | ۴ (۱۰)، ۱:۳۵ | ۱۹۶۲-۱۱-۱۵ | لس آنجلس، کالیفرنیا |
| برد | آلخاندرو لاورانته–Alejandro Lavorante | ۵ (۱۰)، ۱:۴۸ | ۱۹۶۲-۰۷-۲۰ | لس آنجلس، کالیفرنیا |
| برد | بیلی دانیلز–Billy Daniels | ۷ (۱۰)، ۲:۲۱ | ۱۹۶۲-۰۵-۱۹ | لس آنجلس، کالیفرنیا |
| برد | جورج لوگان– George Logan | ۴ (۱۰)، ۱:۳۴ | ۱۹۶۲-۰۴-۲۳ | نیویرک سیتی، نیویورک |
| برد | دان وارنر –Don Warner | ۴، ۰:۳۴ | ۱۹۶۲-۰۳-۲۸ | میامی بیچ، فلوریدا |
| برد | سانی بانک–Sonny Bank | ۴ (۱۰)، ۰:۲۶ | ۱۹۶۲-۰۲-۱۰ | نیویرک سیتی، نیویورک |
| برد | ویلی بسمنوف–Willi Besmanoff | ۷ (۱۰)، ۱:۵۵ | ۱۹۶۱-۱۱-۲۹ | لوییویل، کنتاکی |
| برد | الکس میتف–Alex Miteff | ۶ (۱۰)، ۱:۴۵ | ۱۹۶۱-۱۰-۰۷ | لوییویل، کنتاکی |
| برد | آلونزو جانسون–Alonzo Johnson | ۱۰ (۱۰) | ۱۹۶۱-۰۷-۲۲ | لوییویل، کنتاکی |
| برد | داک سابدانگ–Duke Sabedong | ۱۰ (۱۰) | ۱۹۶۱-۰۶-۲۶ | لاس‌وگاس، نوادا |
| برد | لامار کلارک–lamar Clark | ۲ (۱۰)، ۱:۲۷ | ۱۹۶۱-۰۴-۱۹ | لوییویل، کنتاکی |
| برد | دانی فلیمن–Donnie Fleeman | ۷ (۸) | ۱۹۶۱-۰۲-۲۱ | میامی بیچ، فلوریدا |
| برد | جیمی رابینسون–Jimmy Robinson | ۱ (۸)، ۱:۳۴ | ۱۹۶۱-۰۲-۰۷ | میامی بیچ، فلوریدا |
| برد | تونی اسپرتی–Tony Esperti | ۳ (۸)، ۱:۳۰ | ۱۹۶۱-۰۱-۱۷ | میامی بیچ، فلوریدا |
| برد | هرب سیلر–Herb Siler | ۴ (۸) | ۱۹۶۰-۱۲-۲۷ | میامی بیچ، فلوریدا |
| برد | تونی هونساکر–Tunney Hunsaker | ۶ (۶) | ۱۹۶۰-۱۰-۲۹ | لوییویل، کنتاکی |
| ۵۶برد | ۵باخت | ۱۹ تصمیم گیری | ۳۷ ضربه فنی | ۰ تساوی |
