قرص متورال ٥٠ + موارد مصرف و عوارض قرص متورال

1- مصرف این دارو در موارد زیر باید با احتیاط فراوان صورت گیرد: سابقه آلرژی، آسم نایژه‌ای، آمفیزم یا برونشیت غیر آلرژیك، نارسایی احتقانی قلب، دیابت، پركاری تیروئید، افسردگی روانی یا سابقه ابتلاء به آن.

2- مقدار مصرف این دارو در سالمندان باید بر اساس پاسخ بیمار تعیین شود. زیرا از یك طرف به علت كاهش حساسیت این بیماران به اثر دارو ممكن است افزایش مقدار مصرف لازم باشد و از طرف دیگر به علت كاهش توانایی متابولیسم و دفع دارو، كاهش مقدار مصرف ممكن است ضرورت یابد.

3- در بیماران مبتلا به عیب كار كلیه، مقادیر مصرف متوپرولول باید كاهش یابد.

4- در صورت بروز افسردگی ناشی از این دارو، مصرف آن باید قطع شود.

5- اگر بعد از یك دوره درمان طولانی با این دارو قطع مصرف آن ضرورت پیدا كند، باید به تدریج و حداقل طی سه روز تا دو هفته مصرف دارو قطع شود. در طول این مدت، بیمار باید از فعالیت‌ های شدید بدنی پرهیز كند تا خطر بروز انفاركتوس میوكارد یا آریتمی به حداقل برسد.

اگر پس از قطع مصرف دارو، علایم قطع مصرف بروز كرد، باید مصرف دارو را به طور موقت مجدداً شروع نمود و به دنبال بهبود بیمار، مصرف دارو را با احتیاط قطع كرد.

6- در طول مصرف این دارو، پیگیری عملكرد قلب، تعیین نبض، اندازه‌ گیری فشار خون و ثبت نوار قلبی و اندازه‌گیری ضربان قلب ضروری است.

تداخل های دارویی قرص متورال

مقدار مصرف انسولین و داروهای خوراكی پایین‌ آورنده قند خون، هنگام مصرف همزمان با این دارو باید تنظیم گردد تا از كاهش بیش از حد قند خون جلوگیری شود. در صورت مصرف همزمان داروهای مسدودكننده گیرنده بتا-آدرنرژیك با داروهای مسدودكننده كانال‌ها كلسیمی یا كلونیدین، اثرات كاهش فشار خون ممكن است تشدید شود.

مصرف همزمان داروهای مهاركننده مونوآمین اكسیداز با این دارو (مانند فورازولیدون و پروكاربازین) به علت امكان افزیش شدید فشار خون، توصیه نمی‌شود. در صورت مصرف همزمان این دارو با آمین‌های مقلد سمپاتیك كه دارای فعالیت بتا – آدرنرژیك هستند، ممكن است اثرات هر دو دسته دارو كاهش یابند. گزانتین‌ ها در صورت مصرف همزمان با این دارو ممكن است موجب مهار اثرات درمانی هر دودسته دارو شوند. همچنین، كلیرانس تئوفیلین افزایش می‌یابد.