شغال یکی از گونه های سگ سانان است. این گونه جانوری سبک زندگی متفاوتی دارد. خاستگاه شغال بیشتر در قاره آفریقا می باشد. برای آشنایی با سبک زندگی شغال این بخش گهر را بخوانید. در ادامه مطالبی در مورد شغال و تغذیه شغال و ویژگی های شغال و خصوصیات شغال می خوانید.
سبک زندگی شغال چگونه است؟
زندگی شغال
شغال به سه گونه از سگسانان گفته می‌شود: شغال پشت‌سیاه و شغال پهلونواری که هر دو در آفریقای جنوب صحرا زندگی میکنند و خویشاوند نزدیک یکدیگرند و شغال زرد که بومی شمال آفریقا و آسیا و اروپا است. شغال زرد هرچند از نظر ظاهری به دو گونهٔ دیگر شغال شبیه است اما خویشاوند نزدیکتر گرگ و سگ است. البته واژهٔ شغال تعریف دقیقی ندارد و گاهی کایوت نیز شغال آمریکایی نامیده می‌شود.
همهٔ انواع شغال رژیم غذایی همه‌چیزخوار و فرصت‌طلبانه‌ای دارند. آنها در شکار جانوران کوچک و متوسط تخصص دارند و لاشه‌خواران کارآمدی هستند. پاهای بلند و دندان‌های نیش منحنی آنها برای شکار پستانداران کوچک، پرندگان و خزندگان تخصص یافته و کف پای بزرگ و شکل استخوان‌های آنها مناسب دویدن در مسافت‌های طولانی است. شغال‌ها پگاه‌رو هستند و بیشتر در صبح و غروب فعال می‌شوند.
زندگی اجتماعی دارند آنها معمولاً به صورت زوج‌های تک‌همسر است که همیشه با هم زندگی میکنند و از قلمرو خود در مقابل شغال‌های دیگر دفاع میکنند. آنها گاهی به صورت گروهی هم دیده می‌شوند به خصوص در هنگام خوردن لاشه‌هایی بزرگ اما اغلب “تک رو” یا “دو تایی” شکار میکنند.
در مورد شغال افسانه‌های بسیاری وجود دارد. این جانور برای شکار گاهی مثل روباه از زیرکی و حیله‌گری و گاهی مثل گرگ از زور و خشونت استفاده می‌کند. در فرهنگ‌های مختلف نحوهٔ نگاه به شغال متفاوت است.
صدای شغال زوزهٔ شغال نامیده می‌شود. شغال‌ها معمولاً لانهٔ مشخصی ندارد و از گودال‌ها، سوراخ‌های طبیعی، شکاف سنگ‌ها و لانه متروکه سایر جانوران، برای ایجاد لانه و تولد نوزادان استفاده می‌کند. معمولاً در اوایل غروب، شغال‌ها به صورت دسته جمعی زوزه‌ای شبیه فریاد انسان سر می‌دهند.
شغال را در فارسی توره، در زبان تبری(مازندرانی) زبان گیلکی (گیلانی) شال و در لهجهٔ لری به ان سگ توره نیز می‌گویند و گاه دورگه، سگ و شغال را سگِ توره نام می‌نهند. حیوانی‌ست که یک گونهٔ آن به‌ویژه در پیرامون سمنان و شاهرود زیاد است. پوست آن را برای آستر لباس نیز به‌کار برده‌اند.
شغال زمانی که با همهمه و غوغا و آزار زیاد شکارگران و روستاییان روبه‌رو شود اعصابش از کار می‌افتد و برای مدتی به حالت اغماء و بی‌هوشی می‌رود. به این حالت شغال‌مُردگی گفته می‌شود. روستاییان در قدیم می‌پنداشتند که شغال عمداً چنین می‌کند و در فارسی زبانزد شغال‌مردگی و خود را به شغال‌مردگی زدن کنایه از افرادی است که ظاهراً خود را کوچک و مظلوم وانمود میکنند ولی در باطن آن چنان نیستند.
سگ سانان
سگ سانان (Canidae) خانواده‌ای از راستهٔ گوشتخواران پستانداران هستند. این خانواده شامل حیواناتی چون گرگ، روباه و شغال و سگ اهلی می‌شود. سگسانان به دو تبار گرگیان (Canini) و روباهیان (Vulpini) تقسیم می‌شوند. سگسانان در تمام قاره‌های دنیا به جز قطب جنوب حضور دارند. یکی از آنها یعنی سگ اهلی که زیرگونه‌ای از گرگ خاکستری است از حدود ۲۰ تا ۳۰ هزار سال پیش نخستین حیوان اهلی شد. سگسانان همگی پنجه‌رو هستند یعنی بر روی انگشتان پا راه می‌روند.
سگسانان بر خلاف گربه‌سانان دارای غلاف ناخن نیستند و در رد پای آنان اثر ناخن دیده می‌شود.
