حرمله بن کاهل اسدی در واقعه کربلا ، زندگی نامه وی و نقش او در روز عاشورا و از چهره های منفور واقعه کربلا نزد شیعیان و از تیر اندازان سپاه عمربن سعد و قاتل عبدالله بن حسین و عبدالله بن حسن در مطلب زیر بیشتر بخوانید…
زندگی نامه حرمله بن کاهل اسدی
زندگی نامه حرمله
حرمله از قبیله بنی اسد بود. منابع تاریخی درباره تولد و زندگی او پیش از واقعه عاشورا چیزی بیان نکرده‌اند. در برخی منابع نام او حرملة بن کاهن ثبت شده است. او در قیام مختار کشته شد.
حرمله بن کاهل اسدی در روز عاشورا
حرمله، روز عاشورا از تیراندازان سپاه عمر بن سعد بود. او با تیری عبدالله بن حسین، طفل شیرخوار امام حسین(ع) را در دامان پدرش به شهادت رساند. همچنین قاتل عبدالله بن حسن نیز معرفی شده و در شهادت عباس بن علی(ع) نیز نقش داشت و حامل سر ایشان به کوفه بود. ابن اثیر از وی به عنوان قاتل ابوبکر بن حسن نیز یاد کرده است.
نقش در روز عاشورا
عبدالله بن حسن مکنی به ابوبکر، فرزند امام حسن (ع)، در حالیکه شمشیری در دست داشت، رجز می‌خواند و پس از نبردی دلاورانه و شجاعانه توسط عبدالله بن عقبه غنوی هدف تیر قرار گرفته و به شهادت رسید. اگر چه شیخ مفید و ابو الفرج اصفهانی قاتل عبدالله بن حسن (ع) را عبدالله بن عقبه غنوی میدانند. اما طبری و ابناثیر معتقدند که قاتل او، حرملة بن کاهل بود و با تیر سمی او به شهادت رسید.
در نگاه شیعیان
حرمله در زیارت ناحیه لعن شده است. به گفته منهال بن عمرو در سفری که به حج داشت و در مدینه با امام سجاد(ع) دیدار کرد. آن حضرت ضمن پرسش از وقایع قیام مختار و کشتن قاتلان کربلا از وضع حرمله نیز پرسید، هنگامی که از زنده بودن حرمله باخبر شد، فرمود:
- «خداوندا، حرارت آتش و آهن را به او بچشان!
بِشر بن غالب اسدی نیز در دیداری که با امام سجاد(ع) داشته است. از نفرین آن حضرت درباره حرمله یاد کرده است.
چگونگی مرگ در زندگی نامه حرمله
حرمله در قیام مختار، دستگیر شد. به فرمان مختار بن ابوعبید ثقفی، دست و پای او را قطع کردند.
سپس او را در آتش سوزاندند. منهال بن عمرو هنگامی که از سفر حج به کوفه برگشت و صحنه مرگ حرمله را از نزدیک مشاهده کرد، ماجرای ملاقاتش با امام سجاد (ع) و نفرین آن حضرت در حق حرمله را برای مختار تعریف کرد.
مختار، از این که دعای امام سجاد (ع) به دست او تحقق یافته است، سجده شکر به جای آورد.
حرمله بن کاهل اسدی در اشعار
در اشعار نیز بارها نام حرمله به عنوان قاتل عبدالله بن حسین و عبدالله بن حسن آمده است:
خون خورم در غم آن طفل که جای لبنش
ریخت دست ستم حرمله، خون در دهنش
چو دیدش حرمله آن کفر یک لخت
بزد بر سینه‌اش تیری چنان سخت
که کودک جان بداد و بی‌محابا
پرید از دست شه تا نزد بابا
