دسترسی به آماری از تعداد دانش آموزان معتاد، که مورد توافق دستگاه های مختلف اداری باشد، کار دشواری است. زمانی مدیران آموزش و پرورش دولت محمود احمدی‌نژاد می‌گفتند: دانش آموز معتاد؟ نداریم. بعد از اصرار و انکار‌ها بالاخره تایید شد که چون تعداد کم است نیازی به ارائه آمار نیست. و این طوری قال راه می افتد؛ یکی آمار می دهد، آن یکی تکذیب می کند و این چرخه ادامه پیدا می کند تا زمانی که همه احساس خستگی کنند و سکوت حکمفرما شود! بعد هم این سکوت یک مدتی می ماند تا همه مشکل را فراموش کنند.
حال پس از مدت ها سکوت خبری در باره تعداد دانش آموزان معتاد در کشور؛ حمیدی معاون تربیت بدنی و سلامت آموزش و پرورش درباره بحث وجود اعتیاد در برخی مدارس و اینکه برخی از دانش آموزان ممکن است به دام اعتیاد گرفتار شده باشند، گفته: ما دانش آموز معتاد در مدارس نداریم. اما به هر جهت در یک اجتماعی زندگی می کنیم که ممکن است برخی افراد در جامعه معتاد شوند و گاه نیز برخی از این افراد برای ادامه تحصیل به مدارس وارد شوند، اما آنها افرادی هستند که در جامعه گرفتار آسیبهای اجتماعی شده اند نه در مدرسه.۸ سال پیش که آمار ۳۰ هزار دانش آموز معتاد از سوی ستاد مبارزه با مواد مخدر منتشر شد واکنش محمود فرشیدی وزیر وقت آموزش و پرورش مشابه واکنش‌های مدیرانی بود که یک دهه قبل درباره بیماری‌هایی مانند ایدز داشتند. این مدیران رسانه‌ای کردن مشکلاتی مانند افزایش مبتلایان به اچ آی وی را باعث دامن زدن به تصوراتی مانند افزایش فساد در جامعه و کاهش تاثیرات دین در ارکان زندگی مردم ارزیابی می‌کردند.
در پاسخ به اصرار 4 ساله اعضای ستاد مبارزه با موادمخدر که بر این باور بودند رقم ۳۰ هزار دانش‌آموز معتاد فقط مربوط به گروهی است که خودخواسته به مراکز ترک اعتیاد مراجعه کرده‌اند و تعداد قابل توجهی از دانش‌آموزان نیز به صورت تفننی از مواد مخدر استفاده می‌کنند، مدیران آموزش و پرورش دولت محمود احمدی‌نژاد می‌گفتند: دانش آموز معتاد؟، نداریم. بعد از اصرار و انکار‌ها بالاخره تایید شد که چون تعداد کم است نیازی به ارائه آمار نیست. آمار مدیران دولتی رقمی بین ۲ تا ۳ هزار محصل درگیر مساله اعتیاد بود که به زعم آنها برای جمعیت دانش آموزی حدود ۱۳ میلیون نفری رقم قابل توجهی نیست.
حمید‌رضا حاجی بابایی، یازدهمین وزیر آموزش و پرورش ایران حتا پا را از این هم فرا‌تر گذاشت و به طرح این سوال پرداخت که در حال حاضر مگر می‌توان قشری را پیدا کرد که در بینشان موضوع اعتیاد مساله‌ساز نشده باشد؟
توجیه و توضیحات آقای حاجی بابایی البته بیراه نبود که در حال حاضر طبق آمار رسمی 1.5 میلیون نفر معتاد در ایران حضور دارند. رقم غیر رسمی اعتیاد در کشور اما دو برابر این تخمین زده می‌شود.حقیقت این است که هیچ آمار درست و درمان و قابل استنادی از تعداد دانش آموزان معتاد در ایران وجود ندارد یا هنوز به بیرون درز نکرده و برای همین هم مسئولان آموزش و پرورش می توانند به راحتی ادعا کنند که محیط مدارس کاملا امن است.
به یک نمونه توجه کنید: «این ۳۰هزار نفر در خارج از محیط مدرسه یا مثلا در محل اشتغال خود معتاد شده اند؛ برای همین اعتیاد آنها ارتباطی به مدرسه شان ندارد». وزیر آموزش و پرورش سابق گفته بود حتی اگر آمار ۳۰هزار معتاد در سنین دانش آموزی فرضا صحت داشته باشد، نباید آنها را دانش آموز به حساب آورد چون این کار افکار عمومی را نگران می کند؛ «آن وقت همه با خودشان فکر می کنند که مبادا فرزند ما هم در مدرسه دچار اعتیاد شود و نکند این نابسامانی در مدارس شایع باشد».
این در حالی است که طبق تحقیقی که سال ۸۳ در یکی از معروف ترین مؤسسه های تحقیقاتی در زمینه اعتیاد در کشور انجام شده بود، ۵ درصد دانش آموزان راهنمایی و دبیرستان های تهران حداقل یک بار مصرف موادمخدر را تجربه کرده اند.این تحقیق روی یک جامعه هزار نفری انجام شده و بنا به گفته رئیس مؤسسه مذکور نتایج آن قابل تعمیم به زمان کنونی هم هست.
یک آمار نه چندان موثق هم به نقل از ستاد مبارزه با موادمخدر وجود دارد که می گوید ۲۵ درصد معتادان، اعتیاد را از زمان مدرسه شروع کرده اند. این آمار را البته موسی الرضا ثروتی ـ عضو کمیسیون آموزش مجلس ـ هم تأیید می کند.و این مشکلی است که تقریبا همه کارشناسان در زمینه اعتیاد جوانان با آن مواجه هستند. آنها می گویند که مدیران سابق آموزش و پرورش همه راه ها را برای انجام تحقیقات جدید بسته است حال باید دید مدیران دولت یازدهم هم همه راه ها را برای یافتن آمار د قیق دانش آموزان معتاد در کشور می بندد یا دری برای چاره اندیشی در این ارتباط باز خواهد کرد.
خلاصه گزارش می شود اینکه الان هیچ کس نمی تواند وارد مدارس بشود و یک تحقیق درست و حسابی درباره اعتیاد دانش آموزان و میزان دسترسی آنها به موادمخدر انجام بدهد. نهادهایی هم که به طور مستقیم با جریان سروکار دارند، عمرا آماری به بیرون نمی دهند! آموزش و پرورش تا پیش از دولت یازدهم که تنها تکذیب می کرد.فقط این وسط می مانند بچه هایی که هر روز با نمونه های جدید موادمخدر و با رنگ و لعاب های گول زنک تر مواجهند. و کدام یک از ما می توانیم بپذیریم که مدارس ما در شرایط کنونی این قدر پاستوریزه هستند که در آنها نه خبری از تبادل مواد مخدر باشد، نه مشروبات الکلی و نه سی دی های فلان و فلان.
