قرص متوکلوپرامید برای چیست

رده درمانی:آنتاگونیست گیرنده دوپامین، ضدتهوع

اشکال دارویی:قرص، قطره، آمپول

متوکلوپرامید برای از بین بردن تهوع و استفراغ (مثلا به دنبال درمان با داروهای ضدسرطان)، احساس پری یا سنگینی معده، سوزش سر دل و برگشت محتویات معده به مری استفاده می شود. به علاوه این دارو در بیماران دچار تاخیر در تخلیه معده (مثل فلج معده در بیماران دیابتی) و نیز در درمان سکسکه بکار می رود. متوکلوپرامید به صورت قرص، قطره و شکل تزریقی تولید می شود.

بزرگسالان:مقدار mg/kg 2 ، 30 دقیقه قبل از شروع شیمی درمانی تزریق وریدی می شود.

به دنبال آن دو دوز دیگر mg/kg 2 وریدی هر 2 ساعت. اگر استفراغ کنترل نشد دوزهای mg/kg 2 وریدی می تواند هر 3 ساعت به عنوان سومین دوز اضافه تزریق شود. چنانچه استفراغ پس از سه دوز اولیه متوقف شود، دوزاژ به صورت mg/kg 1 وریدی برای سه روز دیگر به فاصله هر 3 ساعت تزریق می شود. می توان برای کنترل تهوع و استفراغ دوزاژ را تا mg/kg 75/2 به صورت انفوزیون وریدی تزریق کرد. 50 میلی گرم دیفن هیدرامین به صورت عضلانی برای کنترل عوارض اکستراپیرامیدال در این دوز نیاز می باشد. در مورد داروهای شیمی درمانی با خاصیت تهوع زایی کمتر، می توان متوکلوپرامید را با دوز mg/kg 1 وریدی هر 2 ساعت برای 3 دوز سپس mg/kg 1 هر 3 ساعت برای 3 دوز دیگر تزریق کرد.

بزرگسالان و کودکان بزرگتر از 14 سال:مقدار 10 میلی گرم به صورت مقدار واحد، طی 2ـ1 دقیقه تزریق وریدی می شود.

کودکان 14ـ6 ساله:مقدار 5 ـ 5/2 میلی گرم در مدت 2 ـ 1 دقیقه تزریق می شود.

کودکان کوچکتر از شش سال:مقدار mg/kg 1/0 در مدت 2 ـ 1 دقیقه تزریق وریدی می شود.

بزرگسالان:از راه خوراکی، مقدار 10 میلی گرم 30 دقیقه قبل از غذا و هنگام خواب، به مدت 8ـ2 هفته بر اساس پاسخ بیمار، مصرف می شود یا 10 میلی گرم عضلانی یا وریدی 30 دقیقه قبل از غذا و قبل از خواب در مدت 2 دقیقه. در شروع مجدد علائم، درمان دوباره شروع می شود.

شکل خوراکی دارو 3 تا 4 بار در شبانه روز و در فواصل زمانی منظم تجویز می شود. هرچند بر اساس نوع بیماری شما، پزشک ممکن است مقدار متفاوتی از دارو را تجویز کند. دستورات روی بسته دارو را به دقت مطالعه کنید و آن را دقیقا مطابق دستور پزشک خود مصرف و از تغییر خودسرانه دوز دارو جدا پرهیز کنید.

حساسیت مفرط شناخته شده به دارو،فئوکروموسیتوم،اختلالات تشنجی ،خونریزی دستگاه گوارش ، انسداد یا سوراخ شدن روده(تحریک حرکات دستگاه گوارش در آنها خطرناک می باشد).

شایع ترین :عوارض خارج هرمی در دو دهم درصد از موارد، در افراد جوان ، پیر، بچه ها و خانـم ها و در مصرف با دوز بالا شایع تر. غالبآ در 24 تا 48 ساعت اول با دوز معمول و به شکل حرکات غیرارادی اندام ها، تورتیکولی و grimacing و در موارد نادرتر استریدور و تنگی نفس ، علایـم شبه پارکینسون در درمان دراز مدت ( بیش از 6 ماه ) و بهبود تدریجی ٣- ٢ ماه پس از قطع دارو. دیس کینز تاخیری و غیرقابل برگشت در افراد مسن ( به ویژه خانم ها) بی قراری ، منگی ، خستگی ، سردرد، کم خوابی ، کانفیوژن ، افسردگـی ، تمایل به خودکشی .

مهم ترین :تشنج ، توهم ، گالاکتوره ، آمنوره ، ژنیکوماستی ، ناتوانی جـنسی ، احـتباس آب ، افت یـا افـزایش فشارخون و نبض ، اسهال، هپاتوتوکسیسیته ، تکرر و عدم کنترل ادرار، نوتروپنی ، لکوپنی ، آگرانولوسیتوز، حساسیت و متهموگلوبینمی .

سایر عوارض :راش ، تهوع ، تب