درمان قطعی نیوکاسل مرغ

یک بیماری عفونی و واگیردار در پرندگان  و درمان قطعی نیوکاسل مرغ که عامل آن یک نوع ویروس می باشد را در این مطلب به همراه دیگر اطلاعات آن و راه های پیشگیری و شناخت این بیماری را در زیر دنبال کنید…

درمان قطعی نیوکاسل مرغ

بیماری پرندگان ـ ویروس نیوکاسل

مرغ، خروس، بوقلمون، اردک و سایر پرندگان نیز به این بیماری مبتلا می‌شوند. ویروس نیوكاسل در انسان نیز ایجاد بیماری خفیف نموده به طوری كه باعث تورم ملتحمه چشم می‌شود. عامل این بیماری، پارامیكزو ویروس است كه به خوبی در جنین تخم‌مرغ رشد و تكثیر می‌یابد.

شش هفته بعد از از بین رفتن علائم كلینیكی بیماری، ویروس را در فضولات و اعضاء درونی نمی‌توان یافت. خطر انتقال ویروس توسط لاشه كشتاری وجود دارد، ترشحات و مخاط چشم طیور آلوده منشاء ویروس می‌باشد.

ویروس نیوكاسل نسبت به گرما فوق العاده حساس می‌باشد. پرندگان وحشی منبع آلودگی و انتشار ویروس بوده و شاید ویروس قسمتی از سیر تكاملی خود را در بدن این نوع پرندگان وحشی بگذراند.

نشانه‌های بیماری در جوجه‌ها و مرغ‌های جوان:

وقتی بیماری نیوكاسل در یک مرغداری یا یک گله مرغ شایعه شد، نشانه‌های زیر در جوجه‌ها و مرغ‌های جوان دیده می‌شود:

سرفه و خرخره كردن و گاهی صدای شبیه به سوت كشیدن، ناله كردن تنفس نامنظم و مشكل یا دهان باز، كر كردن و كم شدن تحرک، از دست دادن اشتها، افزایش تشنگی در مراحل اولیه و فلج نسبی یا كامل، لرزش عضلات، تغییر جهت و چرخش و برگشت سر به پشت یا به زیر شكم، دور خود چرخیدن، معلق زدن و مرگ و میر در این جوجه‌ها فوق العاده بالا بوده و گاهی به صددرصد می‌رسد.

نشانه‌های بیماری :

بیماری نیوكاسل فوق‌العاده واگیردار بوده و دستگاه تنفسی و عصبی را مبتلا می‌كند. نیوكاسل بیشتر مرغ و خروس را مبتلا كرده و سایر گونه‌های طیور نظیر مرغ مروارید، اردک و بوقلمون را نیز مبتلا می‌كند.

علائم درمانگاهی بیماری عبارتند از:

اسهال آبكی سبز رنگ و بدبو، از دست دادن اشتها، ناراحتی گیجی و خواب آلودگی، خروج ترشحات از بینی، صدای ناله و خس خس، تورم سر و گردن، پیچ خوردگی سر و گردن به یک سمت بدن. همچنین بال‌های طیور مبتلا به بیماری آویزان شده و پاهای آنها بر روی زمین كشیده می‌شوند. از دیگر علائم این بیماری حركت به دور خود چینه‌دان پر و كشیده، تشنج، فلجی و در نهایت مرگ می‌باشد. مرگ و میر جوجه‌ها فوق العاده بوده و گاهی به صددرصد می‌رسد.

در مرغ‌های تخم گذار نیز بیماری نیوكاسل باعث تولید تخم‌مرغ ناسالم و قطع تدریجی تخم گذاشتن می‌شود. بیماری نیوكاسل همچنین موجب نرم شدن پوسته تعدادی از تخم مرغ‌ها می‌گردد. تخم مرغ‌های كه مرغ‌ها در این مرحله از بیماری تولید می‌كنند، ناقل ویروس بیماری نیوكاسل بوده و ارزش جوجه‌كشی ندارند.

بیماری نیوكاسل در بوقلمون‌ها و جوجه‌ها در اشكال خفیف، شدید و حاد بروز می‌كند و با علائمی از قبیل فلجی، عطسه و سرفه‌های خشک همراه می‌باشد.

تشخیص بیماری نیوکاسل

فرم حاد بیماری را تا حدی می‌توان از روی نشانه‌های كلینیكی و كالبد گشایی تشخیص داد. ولی فرم مزمن بیماری به علت شباهت زیاد علائم آن با سایر بیماری‌های تنفسی اشتباه می‌شود. وقتی كه نشانه‌های تنفسی مربوط به بخش پائینی دستگاه تنفس باشد (نفس نفس زدن شدید) باید به بیماری نیوكاسل مظنون شد. سرعت انتشار بیماری نیوكاسل بهترین راهنما برای تشخیص آن است.

راه‌های شیوع و انتقال 

تلفات بسیار بالای بیماری نیوكاسل سبب شده است تا به راه‌های شیوع آن توجه زیاد شود.

انتقال بیماری به طور طبیعی از راه ترشحات، فضولات، امعاء و احشاء پرندگان آلوده و نیز تماس آنها با طیور سالم صورت می‌گیرد.

دستگاه گوارش و تنفس پرندگان به طور طبیعی مركز اصلی انتقال و حامل بیماری است. حمل و نقل مرغ‌های زنده به خصوص آنهایی كه بیماری را پشت سر گذاشته‌اند می‌تواند یكی از عوامل انتقال بیماری از محلی به محل دیگر باشد و علاوه بر اینها، انتقال بیماری به وسیله كارگران، وسایل و ماشین آلاتی كه با مرغداری در ارتباط هستند، نیز صورت می‌گیرد.

همچنین ویروس بیماری از طریق هوا و آب آشامیدنی آلوده انتقال می‌یابد. تخم‌مرغ‌های حاصل از مرغ‌های مادر آلوده به بیماری ممكن است باعث انتقال بیماری به داخل ماشین جوجه‌كشی و محیط اطراف شود.

عوامل انتقال بیماری و درمان

آن دسته از مرغ‌های مبتلا به بیماری كه دوره اولیه (فاصله مبتلا شدن به بیماری و ظاهر شدن علائم) بیماری را می‌گذرانند، عامل مهم انتقال بیماری به شمار می‌روند. مرغ‌هایی كه حالت ضعف و ناتوانی پس از درمان بیماری را می‌گذرانند و یا بیماری را پشت سر گذاشته اند؛ در بعضی از موارد می‌توانند برای مدت طولانی ویروس بیماری را با خود حمل و پخش كنند. همچنین تخم‌مرغ‌هایی كه در طول دو تا چهار ماه پس از مبتلا شدن، از مرغ‌هایی كه سلامتی خود را پیدا كرده اند، جمع آوری شده اند، ویروس بیماری نیوكاسل را با خود همراه دارند.

راه‌های پیشگیری و كنترل 

مهمترین راه پیشگیری و مبارزه با این بیماری خطرناک، دور نگه داشتن طیور از ویروس عامل بیماری است. در چنین شرایطی اجرای قرنطینه (جدا نگه داشتن طیور حساس) همراه با رعایت كامل اصول بهداشتی، می‌تواند در كنترل بیماری بسیار مفید باشد. طیور حساس طیوری هستند كه پیش از این به بیماری نیوكاسل مبتلا نشده‌اند و یا از تخم مادر مبتلا به این بیماری به وجود نیامده باشند. از سوی دیگر برای جلوگیری از ابتلا و گسترش بیماری نیوكاسل فقط رعایت اصول بهداشتی كافی نیست. علاوه بر آن باید با انجام واكسیناسیون‌های لازم و به موقع، طیور را از مبتلا شدن به این بیماری نجات داد. باید توجه كرد كه درمان بیماری، در درجه آخر اهمیت قرار دارد.

این كار نه تنها از نظر اقتصادی به صرفه نیست، بلكه موفقیت آن نیز بسیار كم است با كاهش امكان تماس ویروس بیماری و یا ورود آن به محیط پرورش می‌توان از شیوع این بیماری جلوگیری كرد.

به طوركلی اگر پشگیری و كنترل بیماری نیوكاسل هدف باشد، باید با مدیریت بهداشت و واكسیناسیون در كنار یكدیگر به مورد اجرا گذاشته شود.

نیوکاسل و تأثیر داروی متاکم: اخیراً گزارشاتی مبنی بر استفاده از ترکیب دارویی متاکم و سفتریاکسون و تأثیر مثبت آن  در درمان بیماری نیوکاسل، از چندینمرغداری در استان‌های فارس و مازندران دریافت شده است.