گواتمالا یکی از کشورهای واقع در قاره آمریکای مرکزی می باشد. پایتخت گواتمالا، گواتمالاسیتی می باشد. کشور گواتمالا دارای جاذبه های گردشگری بسیار زیادی است. یکی از جاذبه های گواتمالا، شهر مخوف مایاها می باشد. برای آشنایی با جاذبه های گردشگری گواتمالا این بخش گهر را بخوانید. در ادامه مطالبی در مورد جاذبه های گواتمالا و راهنمای سفر به گواتمالا می خوانید.
جاذبه های گردشگری گواتمالا + راهنمی سفر به گواتمالا
جاذبه های گردشگری گواتمالا
جمهوری گواتمالا کشوری در آمریکای مرکزی است و پایتخت آن گواتمالاسیتی است. مساحت این کشور ۱۰۸٬۸۸۹ کیلومتر مربع و جمعیت آن برپایه واپسین برآوردها ۱۳ میلیون و ۳۰۰ هزار نفر است.
گواتمالا از شمال و غرب با مکزیک، در شرق با بلیز و از جنوب با کشورهای السالوادور و هندوراس همسایه‌است.
زبان رسمی این کشور زبان اسپانیایی، واحد پول آن کتزال و دین ۹۹ درصد از مردم آن مسیحیت است. از میان مسیحیان این کشور، حدود ۵۵ درصد کاتولیک، ۴۰ درصد پروتستان و ۳ درصد ارتودکس شرقی هستند.
حدود ۵۹ درصد از مردم آن از تبار مستیزو (دورگه سرخ‌پوست و اسپانیایی) و ۴۰٫۵ درصد نیز از سرخپوستان مایا هستند، کمتر از یک‌درصد از مردم گواتمالا نیز سفیدپوست هستند.
این کشور در سال ۱۸۲۱ از اسپانیا مستقل شد و هم‌اینک شیوه حکومتی آن دموکراسی و رئیس‌جمهور آن اتو پرز مولینا است.
فراورده‌های صادراتی گواتمالا قهوه، شکر و موز است. گواتمالا که از جمله یکی از فقیرترین کشورهای آمریکای مرکزی به‌شمار می‌آید، از جمله کشورهایی است که نرخ بیسوادی در آن بسیار بالاست و رئیس جمهور این کشور برای بهبود وضع آموزش زیر فشار قرار دارد. شمار جرایم جنایی در گواتمالا در سطح جهانی بسیار بالاست.
گواتمالا پس از استقلال از اسپانیا به امپراتوری مکزیک پیوست و تا مدت‌ها توسط دیکتاتورهایی که از سوی «شرکت متحد میوه» پشتیبانی می‌شدند اداره می‌شد. تاریخ گواتمالا شاهد حکومت دیکتاتورهای متحد با زمین‌داران بوده‌است. با این حال، در دههٔ ۱۹۵۰ جاکوبو آربنز، رئیس‌جمهوری، املاک بزرگ را مصادره کرده و میان روستاییان تقسیم کرد. وی به کمونیست بودن متهم گردید و در ۱۹۵۴ با کمک نظامی آمریکا به دست ارتش برکنار شد. پس از این دوره، در اواخر سده بیستم، گواتمالا درگیر یک جنگ داخلی ۳۶ ساله شد که تلفات جانی آن ۲۰۰ هزار نفر بود. در طول سال‌های جنگ داخلی حکومت نظامیان گواتمالا بسیاری از روستاهای محل سکونت قبیله‌هایی را که احتمال ارتباط آنها با شبه نظامیان چپگرای این کشور می‌رفت، به شکلی سازمان‌یافته نابود کرد. اما پس از پایان جنگ، این کشور رشد اقتصادی به خود دیده و انتخابات دموکراتیک نیز در آن با موفقیت برگزار شده‌است.
تاریخ گواتمالا
نام گواتمالا از واژه «کوآئوه‌تِمالان» گرفته شده که در زبان سرخپوستان ناهوآتل به معنای «مکان پردرخت» است. مردم کنونی گواتمالا را باید از نوادگان مایاها دانست و مایاها در قرنهای چهارم و پنجم میلادی تمدنی عظیم داشتند اما این تمدن و امپراتوری شهری در قرن نهم از پا درآمد در ۱۵۲۳ آلوارادو کاشف اسپانیائی این سرزمین را کشف و در نابودی و قتل‌عام سرخپوستان خونریزی فراوان کرد و سرزمین گواتمالا را از چنگ صاحبان سرخپوستش خارج و آنرا ضمیمه امپراتوری اسپانیا نمود.
این کشور از سال ۱۵۲۴ تحت حکومت اسپانیایی‌ها قرار داشت و مرکز اداری مستعمرات اسپانیا در آمریکای مرکزی بود. در سال ۱۸۲۱ اعلام استقلال کرد ولی این کشور از ۱۸۲۱ تا ۱۸۲۲ بخشی از مکزیک و از ۱۸۲۳ تا ۱۸۳۹ بخشی از اتحادیه‌ای بنام اتحادیه ایالات آمریکای مرکزی بود. در ۱۸۳۹ این اتحادیه نیز بهم خورد و گواتمالا سرانجام در آن سال به جمهوری تبدیل گردید. سرنوشت گواتمالا ازین تاریخ تا ۱۸۴۴ کلا در دست نظامیان بود.
در ۱۸۷۱ نظامیان اعمال نفوذ کلیسا را در کارهای کشور از میان بردند. در ۱۹۳۱ به فرمان معاون رئیس جمهور وقت گواتمالا دماتینز حدود بیست هزار نفر از سرخپوستان قتل‌عام شدند. دون خوزه اوپیکو در ۱۹۳۴ حکومت جابرانه دیکتاتوری خود را آغاز نمود اما در ۲۴ ژوئن ۱۹۴۴ بر اثر فشار نظامیان حکومت را به یک شورای سه نفره داد این شورا نیز در بیستم اکتبر سرنگون گردید. در انتخابات ۱۹۴۴ خوان خوزه آره والو با بیش از ۸۴ درصد آراء بریاست جمهوری رسید. این رئیس جمهور طی ۶ سال حکومت با ۲۸ کودتا روبرو شد. والو اصلاحاتی چند از جمله: قانون اصلاحات ارضی را به مرحله اجرا درآورد.
در ۱۹۵۰ سرهنگ جاکوبو آربنز به ریاست جمهوری رسید کشور را که بر اثر نظام فئودالی و جدا کردن سرخپوستان از جامعه دستخوش نابسامانی شده بود تا حدی از آشفتگی اقتصادی نجات داد. اصلاحات مورد لزوم گواتمالا چندان مورد پسند ایالات متحده نبود و آنرا خطری برای خود و نفوذ کمونیست‌ها درین سرزمین می‌پنداشت. در ماه مه ۱۹۵۳ بموجب قانونی که از تصویب کنگره گواتمالا گذشت مالکیت کشتزارهایی که در آن نیشکر کشت نمی‌شد سلب و میان دهقانان بی‌زمین تقسیم و زمین در گرو دولت فرار گرفت. دیری نگذشت که زمین هائی که متعلق به چند شرکت آمریکایی بود مشمول سلب قانون مالکیت گشت و ایالات متحده ازین اقدامات در خشم و منتظر انجام کودتایی شد و عده‌ای از نظامیان تبعیدی گواتمالایی که در هندوراس دوره آموزشی حمله می‌دیدند در ۱۹۵۴ به گواتمالا حمله و طی کودتای ۱۹۵۴ گواتمالا حکومت قانونی را سرنگون کردند؛ و سرهنگ کارلوس کاستیلو آرماس قدرت را در دست گرفت.
در ۲۳ ژوئن ۱۹۵۷ آرماس در کاخ ریاست جمهوری کشته و به جایش رئیس مجلس خولیوس گونزالس مأمور اداره کشور گردید. در ۱۹۵۸ با انجام یک انتخابات ایدیگوراس فوئنتس بریاست جمهوری انتخاب گشت. در ۱۹۶۲ شورش‌ها و اعتصاباتی در کشور پدید آمد و چون انتخابات ریاست جمهوری در ۱۹۶۳ در موعد مقرر صورت نگرفت نظامیان فوئنتس را بر کنار کردند در ۱۹۶۴ کودتایی نظامی انجام شد. در ۱۹۶۵ قانون اساسی جدید برای اجرا اعلام گردید. در ۱۹۶۶ خولیوس سزار مندس مونتنگرو در انتخابات بریاست جمهور برگزیده شد. در ۱۹۷۴ ژنرال لائوگرود به مقام ریاست جمهوری دست یافت. در ۱۹۷۸ ژنرال رمئولوکاس گارسیا مقام ریاست جمهوری را بدست آورد؛ و با دیکتاتوری وحشتناکی به حکومت خود ادامه داد در انتخابات مارس ۱۹۸۲ ژنرال «هانیبال گوائوارا» بریاست جمهوری و بقیه نامزدها بازداشت شدند و در همین ماه بود که کودتای نظامی برهبری ژنرال مونته گوائورا را سرنگون و خود صاحب اختیار کشور گشت. مجلس را منحل قانون اساسی را معلق کرد.
در طی حدود ۳۰ سال، جناح چپ سرکوب شد و این امر منجر به ظهور ارتش‌های چریکی گردید. هزاران نفر از مخالفان کشته یا ناپدید شدند. افراین ریوس مونت که در سال ۱۹۸۲ طی کودتایی در گواتمالا به قدرت رسید، به کشتار جمعی افراد قبیلهٔ «مایا» در این کشور دست زد. بیش از ۱۷۰۰ مورد قتل، اقدام به تجاوز جنسی و جرائم دیگر از جمله موارد اتهام طرح شده علیه او هستند. در ۱۹۸۶ حکومت غیرنظامی بار دیگر برقرار شد، ولی پس از ناآرامی فزاینده، در ۱۹۹۳ نظامیان قدرت را در دست گرفتند.
رهبران سیاسی گواتمالا اذعان داشتند که ارتش گواتمالا طراح و پاسدار اصلی پروژه دموکراتیک شدن در این کشور بود. نظامیان ارشد گواتمالا نه تنها با رغبت از قدرت گذشتند بلکه دو بار هم در سال‌های ۱۹۸۸ و ۱۹۸۹ در برابر کودتای نیروهای ضد دموکراسی در این کشور ایستادگی کردند.
جنگ داخلی گواتمالا
بر پایه تحقیقات یک کمیسیون حقیقت‌یاب ریشه جنگ داخلی گواتمالا فرهنگ نژادپرستی حاکمان اسپانیایی‌تبار و سفیدپوست این کشور بود.
نیروهای دولتی در جریان جنگ داخلی و بویژه بین سال‌های ۱۹۷۸ تا ۱۹۸۵ میلادی اقدام به ۶۲۹ فقره قتل‌عام بومیان قوم مایا و نیز دورگه‌ها کرده بودند. در جنگ داخلی گواتمالا ۲۰۰ هزار نفر توسط نیروهای دولتی به قتل رسیدند که ۸۳ درصد آنها از قوم مایا و ۱۷ درصد آنها دورگه‌ها بودند.
بخش اعظم قربانیان را غیرنظامیان از جمله روستاییان، کارگران، پیشه‌وران و دانشجویان تشکیل می‌دادند. در این جنگ داخلی یک میلیون نفر در داخل گواتمالا کشور کوچک آمریکای لاتین آواره شده و بیش از ۲۰۰ هزار نفر به کشورهای دیگر پناهنده شده و ۱۰۰ هزار نفر دیگر نیز ناپدید شدند..
به این ترتیب، در روز ۲۹ دسامبر سال ۱۹۹۶ میلادی دولت گواتمالا و چریک‌های اتحاد انقلابی ملی گواتمالا یک توافق برای یک صلح واقعی و نهایی را امضا کردند. این توافق رسماً به ۳۶ سال جنگ داخلی مرگبار گواتمالا پایان بخشید.
تنها پس از این توافق صلح بود که دولت گواتمالا خصوصیت چندقومی و چندزبانی را در این کشور به رسمیت شناخت و فرهنگ نژادپرستی به یادگار مانده از دوران استعماری خاتمه یافت.
مستشاران نظامی آمریکایی و سازمان سیا در زمان جنگ داخلی گواتمالا به دولت این کشور کمک می‌کردند. در مارس ۱۹۹۹ رئیس جمهور بیل کلینتون در بازدید از گواتمالا سیاست دولت خود را در قبال این کشور یک اشتباه دانست و آن را مورد انتقاد قرار داد.
جغرافیا گواتمالا
مساحت کشور گواتمالا ۱۰۸٬۸۸۹ کیلومتر مربع است و مساحتی تقریباً کمی بیش از استان اصفهان (۱۰۴۶۵۰ کم) دارد. جمعیت آن برپایه واپسین برآوردها ۱۳٬۳۰۰٬۰۰۰ برآورد شده‌است. «جغرافیا» کشور گواتمالا در شمالی‌ترین بخش آمریکای مرکزی است که در همسایگی مکزیک در شمال و غرب و «بلیز» در شمال شرقی، هندوراس در مشرق و السالوادور در جنوب شرقی، قرار گرفته و گواتمالا مشتمل بر دو ناحیه عمده‌است: زمین‌های بلند سرد یا بیشترین جمعیت، و منطقه گرمسیری در طول ساحل اقیانوس آرام و دریای کارائیب. رشته کوه مهم آن بلندترین کوه آمریکای مرکزی است.
گواتمالا، سرزمین جنگل‌های انبوه، آتشفشانها و صحراهای خشک و دریاچه‌های زیباست. زمین‌های پست سواحل اقیانوس آرام و اطلس در گواتمالا با وجود رشته‌کوهی از هم جداست. این کشور پنجاه مایل خط ساحلی در دریای کارائیب و دویست مایل خط ساحلی بر کرانه اقیانوس آرام و ۳۰ کوه آتشفشانی دارد که هشت کوه آن آتشفشان فعال است. در سال ۱۹۷۶ زمین لرزه پایتخت و دیگر شهرها و روستاها را ویران کرد و ۲۳۰۰۰ نفر کشته شدند. رودهای مهم این کشور اوسوماسینتا، موتاگوا و بلندترین نقطه آن تافومولکو با ۴۲۲۰ متر ارتفاع است. آب و هوای گواتمالا جلگه‌ای ساحلی و استوایی است ولی در مناطق کوهستانی معتدل‌تر است.
کاخ ملی در گواتمالاسیتی، ویرانه‌های مایاها در تایکال یوآکساکتوم پیدراس، نگراس، زاکیولئو، و ویرانه‌های اسپانیایی‌ها در آنتی گوا از دیدنی‌های این کشور است.
تقسیمات کشوری گواتمالا
کشور گواتمالا به ۲۲ استان به نام‌های زیر بخش شده‌است:
- آلتا وراپاز
- باخا وراپاز
- چیمالتِنانگو
- چیکوئیمولا
- اِل پـِتـِن
- اِل پـِروگرسو
- ال کوئیچه
- اسکوئینتلا
- گواتمالا
- هوئه‌هوئه‌تنانگو
- ایزابال
- خالاپا
- خوتیاپا
- کوئتزال‌تنانگو
- رتالهولئو
- ساکاتـِپـِکوئز
- سان مارکوس
- استان سانتا روسا (گواتمالا)
- سولولا
- سوچیتـِپـِکوئز
- توتونیکاپان
- زاکاپا
سیاست گواتمالا
رئیس جمهور در این کشور حکومت و رئیس دولت است. او با رای مردم برای دوره‌ای چهار ساله انتخاب می‌شود. مجلس قانونگذاری این کشور ۱۵۸ کرسی دارد که نمایندگانش با رای مردم برای دوره‌ای چهار ساله انتخاب می‌شوند.
در انتخابات ۷ مارس ۱۹۸۲ جنرال هانیبال گوئارا از طرف حزب حاکم با برگزاری انتخابات بریاست جمهوری اعلام کرد. اما در ۲۳ مارس جنرال ریوس مونت کودتا و خود را رئیس جمهور اعلام کرد. در کودتای هشتم اوت ۱۹۸۳ جنرال اوسکارمجیا ویکتورز قدرت را در دست گرفت.
اتو پرز مولینا، ژنرال پیشین ارتش گواتمالا در انتخابات ریاست جمهوری نوامبر سال ۲۰۱۱ به پیروزی رسید و وعده داده که با جرایم سازمان‌یافته و خشونت‌آمیز و قاچاق مواد مخدر برخورد قاطعی خواهد داشت. او نخستین نظامی است که پس از گذر گواتمالا به دموکراسی در سال ۱۹۸۶ به این سمت دست می‌یابد.
مردم گواتمالا
۵۰ تا ۶۰ درصد مردم گواتمالا کاتولیک و ۴۰ درصد پروتستان هستند. کمتر از یک درصد نیز پیرو سایر ادیان هستند.
بیش از نیمی از مردم این کشور، سرخپوستان مایا هستند.
اقتصاد گواتمالا
واحد پول این کشور کوئتزال و محصولات صادراتی آن قهوه، شکر و موز است. اقتصاد این سرزمین بیشتر به کشاورزی، تولید قهوه متکی است که نصف صادرات کشور را تشکیل می‌دهد. موز، پنبه و شکر نیز سهمی عمده در درآمد ملی و صادرات آن دارد.
نیروی کار در کشاورزی ۵۳ درصد و محصولات عمده آن: ذرت، لوبیا، قهوه، پنبه، گاو، شکر، موز، روغن‌های مخصوص، الوار است. نیروی کار در صنعت ۱۲ درصد و تولیدات عمده آن: غذاها، پارچه، مصالح ساختمانی، لاستیک، دارو. منابع طبیعی: نیکل، الوار، و میگو است. صادرات این کشور: قهوه، پنبه، شکر، گوشت، موز و واردات آن: تولیدات لوازم زندگی، ماشین آلات، وسائل حمل و نقل، مواد شیمیائی، و سوخت است. طرف‌های عمده داد و ستد: ایالات متحده، ملل آمریکای مرکزی، آلمان، ژاپن، و ونزوئلا هستند.
چطور برویم تور گواتمالا؟
سفر به گواتمالا کمی پیچیده است! این کشور در ایران سفارتخانه ندارد، لذا باید راهی کشورهای دیگر شد. تورهای گردشگری هم گویا تمایل چندانی به برقراری سفر به این منطقه ندارند، چرا که مسیر طولانی و تهیه ویزا کمی مشکل است! لذا بهترین پیشنهاد همان سفر با کوله‌پشتی است. یعنی زیاد سخت نگیرید، بار و بندیلتان را بردارید و اگر فکر می‌کنید دیدن گواتمالا ارزشش را دارد سفرتان را شروع کنید.
جاذبه های گردشگری در تور گواتمالا
دریاچه ایپالا در تور گواتمالا
دریاچهٔ ایپالا ( Laguna de Ipala) دریاچه‌ای آتشفشانی واقع در جنوب شرقی استان چیکیمولا در گواتمالا در آمریکای مرکزی است. مساحت این دریاچه که در عمق ۱۵۰ متری از دهانهٔ ۱ کیلومتری آتشفشان ۱۶۵۰ متری ایپالا قرار گرفته است به ۰.۵۹ کیلومتر مربع می‌رسد. این دریاچه در ارتفاع ۱۴۹۳ متری واقع است.
آتشفشان ایپالا در تور گواتمالا
آتشفشان ایپالا یا ولکان دِه ایپالا (Volcán de Ipala) آتشفشان چینه‌ای کوچکی به ارتفاع ۱۶۵۰ متر واقع در منطقه‌ای موسوم به اورینته در شرق گواتمالاست. این آتشفشان مرده تقریباً تمامی عرض فروزمین ایپالا را در برگرفته و بلندایش به ۷۵۰ متر بالاتر از کف آن می‌رسد. قطر دهانهٔ آتشفشان ایپالا یک کیلومتر است و در عمق ۱۵۰ متری از دیواره‌های آن دریاچه‌ای موسوم به دریاچه ایپالا واقع گردیده که ۱۴۹۲ متر از سطح دریا ارتفاع دارد. مخروط انگلی و برجستهٔ مونته ریکو نیز در دامنهٔ جنوبی ایپالا واقع شده است.
آتشفشان ایپالا در منطقه‌ای گرم با آب و هوایی مرطوب و نیمه‌گرمسیری قرار دارد و پوشش گیاهی آن بیشتر از درختان کاج، بلوط، سدر و سیبا تشکیل شده است. همچنین مطالعات انجام‌گرفته بیانگر وجود ۳۷ گونه درخت و ۱۶ نوع درختچه در این منطقه است و جنگلی ابری به مساحت ۱۲۱٬۵ هکتار اطراف دهانهٔ ایپالا را پوشانده است. این جنگل در تمامی سال مرطوب بوده و رویشگاه مناسبی برای انواع سرخس و ارکیده به‌شمار می‌رود.
آخرین فوران آتشفشان ایپالا بنا بر نوشته‌های دیاز در سال ۱۸۶۵ و در فاصلهٔ ۲۴ ژانویه تا ژوئن آن سال روی داد اما از آنجا که او از هیچ منبعی در اینباره نام نبرده است ادعای او به‌نظر غیر محتمل می‌رسد. از همین روی تاریخ آخرین فوران ایپالا را نامشخص درنظر می‌گیرند.
تیکال در تور گواتمالا
گواتمالا، موطن صدها منطقه باستاني و محل مناسبي براي افزايش تجربه گردشگران از شناخت تمدن‌هاي گذشته حاکم در اين کشور است که در اين ميان تمدن تيکال، از بزرگ‌ترين و با شکوه‌ترين آنها به شمار مي‌رود. منطقه تيکال، با برخورداري از منطقه‌اي به وسعت 10 مايل مربع، يکي از بزرگ‌ترين مناطق باستاني شناخته شده در قاره آمريكا به شمار مي‌رود، اگر چه پس از روي کار آمدن حکومت مايا بيش از 1000 سال متروکه و رها ماند، اما هنوز هم ويرانه‌هاي آن را پوشش وسيعي از تاريخ، افسانه و رمز و راز در برگرفته است.
پاکایا در تور گواتمالا
پاکایا (Pacaya) یکی از فعالترین آتشفشان‌های گواتمالاست که در فاصلهٔ ۳۰ کیلومتری جنوب مرکز گواتمالا سیتی، پایتخت، قرار دارد و فوران‌های آن مکرراً در این شهر قابل مشاهده است.
تاریخچه و مشخصات پاکایا در تور گواتمالا
پاکایا آتشفشانی مرکب و بازالتی به ارتفاع ۲۵۵۲ متر است که درست در خارج از لبهٔ توپوگرافیکی جنوبی کالدرای پلیستوسنی و ۱۴ در ۱۶ کیلومتری آماتیتلان تشکیل شده است. مجموعه‌ای از گنبدهای گدازهٔ داسیتی، بستر جنوبی کالدرا را دربرگرفته‌اند. ریزش بخش جنوب غربی آتشفشان پاکایا در حدود ۱۱۰۰ سال پیش بهمنی ۲۵ کیلومتری از خرده سنگ‌ها را پدید آورد که تا سواحل اقیانوس آرام امتداد یافت. این آوار، دیوارهٔ سومایی کمانی‌شکلی را پدید آورد که آتشفشان امروزی پاکایا در درون آن شکل گرفت. دهانه‌ای فرعی موسوم به سِرُو چینو نیز در شمال غربی دیوارهٔ سوماً تشکیل شد که آخرین فعالیت آن به سدهٔ نوزدهم میلادی باز می‌گردد.
فعالیت‌های آتشفشانی در پاکایا در تور گواتمالا
فعالیت‌های آتشفشانی پاکایا در طول چندین دههٔ گذشته شامل فوران‌های استرومبولی مکرر همراه با خروج جریان‌های متناوب گدازه بوده است. همچنین این فوران‌ها معمولاً با زمین‌لرزه‌هایی پیش یا پس از وقوع آنها همراهند.
فعالیت این آتشفشان در سال ۱۹۸۹، ستونی فورانی به ارتفاع ۴٬۵ کیلومتر را به‌وجود آورد و سبب بزرگترشدن دهانهٔ مک‌کنی در این کوه شد. پس از آن جریان‌های گدازه در فاصلهٔ بین ۱۹۹۰ تا ۱۹۹۱ ادامه یافت تا آنکه فعالیت‌های فورانی شدید دیگری در فاصلهٔ ماه‌های ژوئن تا اوت ۱۹۹۱ منجر به تخریب بخشی از مخروط مک‌کنی گردید و خساراتی را به دهکده‌های غرب آتشفشان وارد نمود.
آخرین فوران آتشفشان پاکایا در سال ۲۰۱۰ روی داد. در بعداز ظهر روز ۲۷ مهٔ این سال، فواره‌های گدازه‌ای به ارتفاع ۱ کیلومتر شروع به بیرون‌ریختن از کوه کرد و ستونی از خاکستر به ارتفاع ۳ تا ۴ کیلومتر به سمت پایتخت شناور شد. در طی این رویداد دست کم ۳ نفر شامل دو روستایی و یک خبرنگار که درصدد رسیدن به دهانهٔ آتشفشان بودند بر اثر اصابت بمب‌های گدازه کشته‌شدند. هزاران نفر از خانه‌های خود گریختند یا تخلیه‌شدند و بسیاری از ساختمان‌ها آسیب دید. مقامات گواتمالا اقدام به تخلیهٔ پارک ملی پاکایا و دهکده‌های اطراف کرده و وضعیتی فوق‌العاده را در منطقه اعلام نمودند. ریزش خاکستر بر روی شهر گواتمالا سیتی باعث مختل‌شدن ترافیک شهر گردید و فرودگاه بین‌المللی آن نیز تعطیل شد.
فعالیت‌های شدید پاکایا تا ژوئن ۲۰۱۰ ادامه یافت و سپس با کاسته‌شدن از شدت آنها آتشفشان به وضعیت عادی خود بازگشت.
گورستان های رنگارنگ در تور گواتمالا
در فرهنگ گواتمالا زندگی پس از مرگ بسیار مورد احترام است و این بعد فرهنگی به سادگی در گورستانهای ایشان قابل مشاهده است. گورستان‌ها در حومه‌ی گواتمالا پراکنده‌اند و سنگ قبرها در حد امکان رنگارنگ هستند. دوستان و اعضای خانواده با رنگ مورد علاقه‌ی متوفی آنها را رنگ می‌کنند و با این کار به او احترام می‌گذارند و یادش را زنده نگه می‌دارند. برخی از این گورستان‌ها مخصوصا در منطقه‌ی سولولا، چیچیکاستنانگو و زلا، به جاذبه‌های گردشگری تبدیل شده‌اند.
در گواتمالا در روز اول نوامبر که روز تمام مقدسین مسیحی است، روز مردگان را نیز جشن می‌گیرند و گورستان کانون مراسم دعا و نماز برای درگذشتگان می‌شود. مردم محلی لباس‌های رنگارنگ می‌پوشند و برای تمیز کردن و رسیدگی به قبرها به گورستان می‌روند، آنها را با گل آراسته و در کنار اعضای فوت‌شده‌ی خانواده تفریح می‌کنند. سنت دیگر درست کردن بادبادک‌های بزرگ با رنگ‌های شاد و هوا کردن آنها در گورستان است. مردم محلی بر این باور هستند که با هوا کردن بادبادک‌هایی که روی آنها پیام‌هایی نوشته شده است، می‌توانند با مردگان گفتگو کنند.
