بازی نهنگ آبی ، یک بازی جذاب اما به شدت وحشتناک چرا که انسانهای عاقل و بالغ نه تنها در چالش های این بازی شرکت نمی کنند چرا که این بازی را در گوشی هم نصب نمی کنند! یک بازی عجیب با چالش های عجیب و غریب
بازی نهنگ آبی یا Blue Whale پدیده عجیب و ترسناک دنیای مجازی است. اما بازی نهنگ آبی چیست ؟ در این مطلب نگاهی داریم به بازی خطرناک نهنگ آبی که این روزها حسابی سروصدا به پا کرده است.
نهنگ آبی (نام بازی اشاره به واقعه خودکشی نهنگ‌ها دارد) فعالیت خود را در سال 2013 در کشور روسیه آغاز کرد، یک بازی اینترنتی که شامل 50 مرحله یا به عبارتی دیگر “چالش” می‌باشد. اگرچه سازندگان این بازی هنوز به صورت رسمی پیدا نشده‌اند، اما جوانی روسی به نام “فیلیپ بودکین” ادعا کرده است که بازی ساخته او می‌باشد. بودکین که کارشناسی روان‌شناسی دارد در آبان ماه سال پیش توسط پلیس روسیه دستگیر شد. هدف بازی نهنگ آبی به طور کلی این است که بازیکن را طی گذشت زمان در شرایط روانی فوق‌العاده بدی قرار بدهد، شرایطی که سرانجام بازیکن را وادار به خودکشی بکند. چنین چیزی در نگاه اول احمقانه به نظر می‌رسد، اما متاسفانه تا کنون بیش از 100 خودکشی در نقاط مختلف جهان به آن ربط داده شده‌اند. اما به راستی چطور ممکن است یک بازی تا حدی در ذهن یک شخص نفوذ کند تا سرانجام وی را مجبور به پایان رساندن زندگی خود بکند؟
(تصویری که نادیا، یکی از قربانیان این بازی از خود گرفته است که مرتبط با یکی از چالش‌های بازی است.)
همان‌طور که گفته شد، اکثر قربانیان این بازی نوجوانان بین 13 تا 16 سال بوده‌اند، این مقطع سنی به عنوان یکی از حساس ترین دوره‌های زندگی هر انسان شناخته می‌شود و افراد در این دوره بر اساس نیاز‌های روانی سعی در پیدا کردن مکان خود در بین اجتماع و انتخاب نحوه کلی ارتباط با زندگی هستند. مسائلی که گفته شد از جمله چیز‌هایی است که به نهنگ آبی در پیش بردن اهداف خود کمک می‌کند. با توجه به شخصیت انعطاف‌پذیر و حساس انسان در مقطع سنی نوجوانی، نهنگ آبی راه نفوذ خود را به آرامی در ذهن مخاطب پیدا می‌کند. در طی مراحل بازی از مخاطب درخواست می‌شود کارهایی همچون گوش دادن به سبکی خاص از موسیقی، قطع کردن رابطه خود با والدین، تماشای ویدئوها و فیلم‌های ترسناک را انجام دهد.
قرار دادن مخاطب در اتمسفری رمزآلود و افسرده‌کننده با استفاده از روش‌های بالا، به ندرت موجب دگرگونی شیوه زندگی و تفکر وی به طور کامل می‌شود. یکی دیگر از حقه‌های نهنگ آبی برای پیش بردن اهداف خود استفاده از نیاز انسان برای برقراری ارتباط با دیگران و یا در این مورد بهتر است بگوییم “ثابت کردن میزان ارزش خود به دیگران” است. مراحل بازی تنها به گوش دادن به موسیقی، تماشای فیلم یا این‌گونه مسائل محدود نمی‌شود. به ندرت این چالش‌ها شکلی بسیار خطرناک و عجیب‌تر به خود می‌گیرند. برای مثال بازی از مخاطب می‌خواهد که از پاهای آویزان خود از بالای یک ساختمان بلند (هر چه بلند تر بهتر) عکس بگیرد و آن را با دیگر افرادی که این بازی را انجام می‌دهند به اشتراک بگذارد. و کمی بعد تر از آن بازیکنان موظف هستند تصویر یک نهنگ را با استفاده از وسیله‌ای برنده روی دست خود حکاکی کنند.
تاثیر بازی‌های کامپیوتری مخصوصا جنگی، که خشونت و آدم‌کشی در آنها موج می‌زند، بر روی نوجوانان و حتی جوانان غیر قابل انکار است. آنها با اجرای این بازی‌ها یاد می‌گیرند کشتن و ریختن خون دیگران، ساده‌تر از آن چیزی است که تصور می‌کنند و همین طرز تفکر، زمینه‌ای برای افزایش خشونت در آنها است. در این بین بازی‌هایی مثل نهنگ آبی نیز یافت می‌شوند که با تکنیک‌های روان‌شناسی، خشونت را به حد اعلا رسانده و فرد را به جنون می‌رسانند، به طوری که بدن خود را به صورت عمدی زخمی کرده و در نهایت خود را می‌کشد.
بازی نهنگ آبی که آن را با نام چالش نهنگ آبی نیز می‌شناسند، یک بازی اینترنتی است که در مدت زمان اخیر، در بین کاربران برخی کشورها محبوبیت زیادی پیدا کرده است. در آن چندین هدف برای کاربر تعریف می‌شود که باید آنها را به صورت مرحله به مرحله طی پنجاه روز انجام دهد.
نحوه طراحی بازی و شیوه تاثیرگذاری آن بر روی روح و روان طوری است که کاربر را به چالش می‌کشاند! به همین دلیل نوجوانان، که همیشه دوست دارند توانایی‌های خود را به دیگر نشان داده و از گفتن کلمه نه واهمه دارند، بیشتر جذب آن می‌شوند، گویی گفتن کلمه بله به فرمان‌های بازی، آنها را بزرگ و نیرومند جلوه می‌دهد. کنجکاوتر بودن نوجوانان، دلیل دیگر جذب آنها به این بازی است.
نام‌گذاری این بازی بر اساس اصطلاح نهنگ آبی بوده و از پدیده به ساحل نشستن نهنگ‌ها می‌آید که نشانی از خودکشی است. به عقیده برخی محققان، این نوع از نهنگ‌ها برای خودکشی خودشان را به ساحل می‌کشانند.
کاربر باید به طور مرتب بازی نهنگ آبی را اجرا کرده و اغلب یک تصویر از خود ارسال کند تا مجوز راهیابی به مرحله بعد را به دست بیاورد. در نخستین مرحله از او خواسته می‌شود یک نهنگ آبی را بر روی دستش ترسیم کند. تصویر زیر نشان‌دهنده دست یکی از کاربرانی است که نتوانسته به چالش بازی نهنگ آبی کلمه نه بگوید.
بریدن لب یکی دیگر از خواسته‌های دردآور این بازی است که در یکی از مراحل آن از کاربر خواسته می‌شود. رفتن به بلندی، آویزان شدن از آن و گرفتن عکس از خود یکی دیگر از مراحل بازی است. فعالیت این بازی در سال 2013 و همراه با F57 آغاز شد. F57 یکی از نام‌های «گروه مرگ» در شبکه اجتماعی روسی زبان VKontakte است. به نظر می‌رسد نخستین مرگ در اثر بازی نهنگ آبی در سال 2015 اتفاق افتاد.
فیلیپ بوکین (Philipp Budeikin)، یک دانشجوی روان‌شناسی بود که از دانشگاه اخراج شد. وی مدعی ساخت بازی نهنگ آبی است. فیلیپ هدف خود را تلاش برای پاک‌سازی جامعه با حذف انسان‌هایی که هیچ فایده‌ای ندارند اعلام کرد.
در سال 2016، وقتی یک روزنامه‌نگار با ارتباط دادن تعداد زیادی از خودکشی‌های اخیر به این بازی توجه زیادی را به خود جلب کرد، بازی نهنگ آبی مجددا بر سر زبان‌ها افتاد. دوباره نوجوانان زیادی به سمت آن جذب شده و والدین زیادی مضطرب شدند. مدتی بعد، بودکین به جرم تحریک 16 دختر نوجوان برای خودکشی دستگیر شد.
قوانینی به منظور پیشگیری از خودکشی وضع شد و نگرانی از بازی نهنگ آبی به کل جهان گسترش یافت. حتی چندین حادثه که در آنها افراد اقدام به خودآزاری و صدمه زدن به بدن خود کرده بودند نیز به این بازی ارتباط داده شد.
هر بار که نام بازی نهنگ آبی به خاطر حوادث پدید آمده از آن بر سر زبان‌ها افتاد، مجددا تعداد زیادی نوجوان کنجکاو به سمت آن کشیده شدند. بازی بر اساس ارتباط بین کاربران و مدیران بنا شده است. در آن مجموعه‌ای از وظایف تعریف شده‌اند که توسط مدیران گفته شده و کاربران باید آنها را به اتمام برسانند. اغلب وظایف روزانه تعریف شده و به نوعی در انتها، به صدمه زدن به خود ختم می‌شوند. کاربر طی 49 مرحله آن‌چنان تحت تاثیر قرار گرفته و غرق بازی نهنگ آبی می‌شود که در مرحله 50 دست به خودکشی می‌زند.
بیدار شدن در ساعت 4:20 دقیقه صبح، بالا رفتن از یک تاور کرین، حک کردن یک عبارت خاص بر روی دست خود با خراشیدن پوست، فرو کردن سوزن به داخل دست یا پا، ایستادن بر روی پل و یا سقف خانه، گوش دادن به موسیقی و مشاهده ویدیوهای ارسال شده توسط مدیران، از جمله مراحل بازی نهنگ آبی هستند. تعداد زیادی خودکشی از کشورهای سراسر دنیا گزارش شده‌اند. در اغلب موارد سن افراد بسیار کم و پایینتر از 17 سال بوده است.
در این بازی طی مراحل، رفته رفته اطلاعاتی از کاربر کسب شده و بعدها، به صورت مستقیم و غیر مستقیم برای وی بازگو می‌شوند. به همین دلیل فرد نوجوان تصور می‌کند مدیران بازی واقعا قادر به مشاهده وی از نزدیک و کنترل اعمال اون هستند. پس او از یک مرحله به بعد، احساس می‌کند کنترل بازی از دستش خارج شده و مجبور به ادامه آن است، چرا که ممکن است با توقف بازی تهدید شود!
