در زمانهای قدیم خانه ها صفا و صمیمیت دیگری داشت. مخصوصا در فصل زمستان اکثر پدریزرگ مادربزرگ ها کرسی را برقرار می کردند و همه دور هم جمع می شدیم زیر کرسی و می گفتیم و می خندیدیم ، چرا که گوشیهای تلفن همراه که الان بلای جان روابط بین خانواده ها هستند نبود!
چراغ علاالدین و غذای روی چراغ اوج صمیمیت زمان قدیم را نشان می داد.
آن روزها بر نمی گردد! فقط می توان گفت افسوس