کامبوج در حال تبدیل شدن به قطب مهم اقتصادی در آسیاست. نیروی کار بسیار ارزان سبب شده تا بسیاری از کارخانه‌های آسیایی اعم از چینی، تایلندی و تایوانی به این کشور مهاجرت کنند. دستمزد ماهیانۀ هر کارگر در کامبوج ۶۱ دلار است، در حالیکه این رقم در چین ۲۴۰ و در تایلند ۳۰۰ دلار است.
نیروی کار این کشور را بیشتر زنان و دختران جوان تشکیل می‌دهند و تنها کشورهای بنگلادش و برمه هستند که دستمزدی پائین‌تر از کامبوج دارند.
با این حال کاهش نیروی کار در کامبوج اعتراضات برای افزایش دستمزدها را بالا برده است. اما بسیاری از کارخانه‌داران از بیم فرار سرمایه‌ها حاضر به بالا بردن دستمزدها نیستند.
کامبوج ۱۴ میلیون جمعیت دارد. کشور خمرهای سرخ، سال گذشته پذیرای ۱۰۲ کارخانۀ نساجی جدید بود و امروز تعداد کارخانه‌های البسه و نساجی که برای صادرات تولید می‌کنند به ۳۷۰ عدد می‌رسد.
صادرات محصولات کامبوج به اتحادیه اروپا در سال ۲۰۱۱ نزدیک به ۷۰% افزایش یافته بود.
گفتنی است ۳۷۰ کارخانه در کامبوج که تولیداتشان به کشورهای مختلف جهان صادر می‌شود نزدیک به ۳۵۰ هزار شغل ایجاد کرده‌اند و ۱۷٫۴% از تولید ناخالص داخلی کشور را در سال ۲۰۱۱ تشکیل می‌دادند.
کارخانه‌ای که در عکس مشاهده می‌کنید در حومۀ پنوم پنه(پایتخت کامبوج) واقع شده است. کارخانه‌ای که قدمتی به بلندای تاریخ کامبوج دارد. زمانی در این کارخانه لباس مبارزان خمرهای سرخ تولید می‌شد و امروز متعلق به یک گروه چینی است که نزدیک به ۳۰۰۰ کارگر دارد. در این کارخانه و همچنین بسیاری از کارخانه‌های واقع در کامبوج-که شمار آنها رو به افزایش است- مارک‌های معروف دنیا تولید می‌شود.
