هادی پاکزاد خواننده جوان مشهدی که بیشتر سبک راک می خواند متاسفانه شب گذشته دست به خودکشی زد
این خواننده در چند سال اخیر فعالیت خوبی در موسیقی راک داشت و بیش 80 ترک موسیقی به بازار عرضه کرده بود
بیوگرافی هادی پاکزاد
هادی پاکزاد (زاده ۱۳۶۱ در مشهد – درگذشت ۷ خرداد ۱۳۹۵ در مشهد) آهنگساز، خواننده و ترانه سرای سبک موسیقی راک بود.
فعالیت هنری
او از سال ۱۳۸۱ فعالیتهای خود را در حوزه موسیقی آغاز کرد و نخستین آلبوم رسمیاش دی ماه سال ۱۳۹۴ روانه بازار موسیقی کشور شد. هادی پاکزاد از اولین خواننده های سبک راک و آلترناتیو در ایران می باشد. قبل از این که با موسیقی درگیر شود به اشعار کلاسیک و نوشته های فلسفی علاقه داشت. در سال ۲۰۰۰، بعد از کسب تجربه ی یادگیری پیانو و گیتار، در یک استودیوی خانگی و با کمک موسیقیدان های محلی شروع به تولید اولین آلبومش می کند. تمام اشعار آهنگ های این آلبوم توسط خودش سروده شده و به خاطر نبود جو فرهنگی مناسب اسم این آلبوم رو «سرزمین وحشت» می گذارد. خیلی زود هم به خاطر سبک منحصر به فردش معروف می شود.
پس از آن “سرزمین وحشت” در اولین اجرای زنده ی هادی پاکزاد در دیماه ۱۳۸۲ در سالن سیمرغ مشهد روی سن رفت و همینطور ویدئو قطعه ی “در یاد” به کارگردانی جواد جلالی در بهمن ۸۳ ضبط و مدتی بعد از شبکه PMC پخش شد.
پس از این که با حمایت طرفدارهایش مواجه می شود، آلبوم دومش را با تیمی حرفه ای و در استودیو ای در تهران ضبط می کند. در سال ۲۰۰۵ دو کنسرت رسمی و بزرگ در مشهد برگزار می کند. در همین سال آلبوم دوم خودش رو به نام «زندگی زیر زمین» بیرون می دهد. همچنین در همین ایام، ویدئو کلیپ «در یاد» برای دومین بار از شبکه های مختلف ماهواره ای پخش می شود.
آلبوم زندگی زیر زمین یک آلبوم«NonStop» محسوب شده و یک اصطلاح موسیقی است؛ و به این معناست که تمام اشعار به هم مربوط بوده و مجموعا با هم، یک داستان را روایت می کنند. و این داستان، داستان زندگی انسان است. اولین ترک با برداشت موجودی که از سیاره ای دیگر به زمین آمده شروع می شود و در ترک پنجم به مرگ می رسد. مرگ فردی که روح از کالبدش جدا شده و شروع به درک دنیای جدید می کند، ضمن این که در همان لحظه ای که می میرد، می بیند چند نفر برایش در حال گریه و زاریند. ترک ششم، ترک اصلی آلبوم و هم نام با خود آلبوم است. ترک هفتم دنیا را به یک زندان شیشه ای تشبیه می کند و ترک هشتم هم اکستازی نام دارد.
آلبوم سوم هادی پاکزاد هم در آخرین ماه سال 2007 منتشر شد؛ که اسم این آلبوم «دکتر» هست و خودش در مورد این آلبوم می گوید :«موضوع ترانه های آلبوم «دکتر» را یک سالی هست که از ذهنم می گذرونم. اگر فرض کنیم همه ما اوقاتی از زندگیمون رو با بالغ درون و اوقاتی رو با کودک درون نقش بازی می کنیم.بالغ ما همون دکتر این داستان و کودک درونمون همون بیمار این قصه است. ترک های مختلف آلبوم هر یک از زبان یکی از این دو شخصیت درونی ما بوده و مجموع آلبوم نیز گفتمان بین این دکتر و بیمار است. سبک آلبوم دکتر کاملا Alternative است.
بعد از این آلبوم چند آلبوم دیگر هم به نام های افلاتون (2009) برای چهار (2010) آخرین آهنگ (2011) ارتباط با کرها (2012) و گورستان عمودی (2013) نیز از این خواننده منتشر شد.آلبوم تاریکی مجموعه ای از آلبوم های گذشته هادی بود که در دی ماه سال ۱۳۹۴ جواز نشر گرفت.
سبک موسیقی
هادی پاکزاد در آخرین گفتگوی خود با سایت «موسیقی ما» گفته بود: « وقتی در جشن رونمایی آلبومم برای اولین بار بعد از سالها با عدهای از شنوندگان آثارم روبرو میشدم، خانمی جلو آمدند و گفتند مدتیست که من را روی شبکههای اجتماعی دنبال میکردند و به تازگی متوجه شدند که من اصلا خوانندهام. گفتند فقط نوشتههای من را در فضای مجازی دنبال میکردند و مشابه این اتفاق در طول فعالیتهای من بسیار بوده که آدمها میگفتند که «شعر»های کارهایم را دوست دارند. گاهی حس میکنم منظورشان این است که احتمالا مشکلی با بافت موسیقی دارند و محتملتر این است که منظورشان این است که: صدایم را دوست ندارند. بله کارهای من مضمون محور (شعر محور)اند. دقیقا مفهومی که در متن سوال شما هست یعنی تکیه زیاد آثار روی کلام، روی آثار من صدق میکند. اما به این معنی که موسیقی پیرامون یک شعر و کانسپت ساخته میشود، مثل موزیک فیلم! یا اینکه صدای خواننده رل آن شعر و یا مضمون را بازی میکند، مثل یک مونولوگ. البته اینکه مسعود چه آهنگی برای شعرم مینویسد و چقدر خوب و منطبق بر آن است و یا اینکه من چقدر وقت خواندن نقش نوشتههایم را خوب بازی میکنم، میتواند مثل همه آثار هنری دیگر دنیا که منتقدان کیفی و تکنیکی و هم سلیقهای و لمسی خودش را داشته باشد و من میپذیرم. اما اگر منظور کسی این باشد که آقا موسیقی مهمتر است و یا اصلا تو خواندن را کنار بگذار کارهایت را بنویس بده دیگری بخواند، بطور واضح رویکرد منتقدانه خوبی نیست و من سخت با هر دو مخالفم.»
آثار هادی پاکزاد که تماما از سرودههای خودش بود، عموما سوژه محور و اصطلاحا کانسپچوال بودند و در این روند بافت موسیقی ویژهای را دنبال نمیکرد. هرچند عموم آثار او در چارچوب موسیقی الکترونیک و آلترناتیو گنجانده شده بود.
آلبوم ها
- تاریکی (2016)
- گورستان عمودی (2013)
- ارتباط با کرها (2012)
- آخرین آهنگ (2011)
- برای ۴ (2010)
- اَفلاطون (2009)
- دکتر (2007)
- زندگی زیر زمین (2005)
- سرزمین وحشت (2003)