بازنده ها و برنده های تلویزیون در ماه رمضان

تاريخ : 12 تیر

در این قسمت از بخش فرهنگی پورتال گهر جزییات خبر  بازنده ها و برنده های تلویزیون در ماه رمضان را در ادامه می خوانید

بازنده ها و برنده های تلویزیون در ماه رمضان, پورتال خبری فرهنگی گهر

بازنده ها و برنده های تلویزیون در ماه رمضان

در شب هایی که تلویزیون غافلگیری تمام عیار نداشت، هشت چهره و برنامه در ماه مبارک رمضان موفق تر عمل کردند و نمره قبولی می گیرند.

چه بسا اگر سطح کیفی برنامه ها و سریال ها بالاتر می بود، این هشت نفر به جمع برنده ها راه نمی یافتند. حتما از این انتخاب دفاع می کنیم و چرایی اش را توضیح داده ایم اما می دانیم در برخی موارد به حداقل ها راضی شده ایم. ماه رمضان باکس طلایی تلویزیون است و بهترین فرصت برای شبکه ها تا چشم ها را سمت خود خیره کنند. تغییرات گسترده سال های اخیر در صدا و سیما و نیز معضلی به نام کمبود بودجه حتما در افت کیفی برنامه ها و سریال ها تاثیر مستقیم داشته اما جای خالی خلاقیت هم احساس می شود.

برنامه؛ هزار داستان

«هزار داستان» تنها برنامه رمضانی امسال بود که با خلاقیت و تنوع خاصی به میدان آمد. این برنامه دست روی افرادی می گذاشت که از پس مشکلات زیادی در زندگی برآمده اند و حالا دیگر حالشان خوب است. آنها هر شب مقابل یکی از چهره های مطرح سینما و تلویزیون یا ورزش قرار می گرفتند و درباره چگونگی مواجه شان با آن مشکلات گپ می زدند.

محور اصلی برنامه، شباهت زیادی به «ماه عسل» داشت. درواقع مریم نوابی نژاد، مسئول سابق اتاق فکر برنامه ماه عسل، طراح و ایده پرداز هزار داستان بود و طبیعتا سوژه ها هم شباهت زیادی به سوژه های ماه عسل داشت. نکته قابل توجه این بود که نوابی نژاد، به جای تاکید بر اندوه و بغض، سعی داشت در فضایی شاد و متفاوت رو در روی این مشکلات قرار بگیرد. دعوت از بازیگران و چهره های هنری هم دقیقا به همین منظور بود. آنهایی که معتقد بودند ماه عسل بیش از اندازه تلخ شده و اندوه و بغض اش آزارشان می دهد از هزار داستان استقبال بیشتری کردند.

بازیگر زن؛ ژاله صامتی

حدود ۱۶ سال از آخرین سریالی که بازی کرد می گذرد؛ می گوید می ترسد مثل خیلی از همکاران به پیشنهادها به سرعت بله بگوید. راز گزیده کاری ژاله صامتی در همین نه گفتن ها است که از قضا محدود به تلویزیون هم نمی شود. در سینما هم دیر به دیر نقشی می پذیرد و تا از نتیجه کار مطمئن نباشد و فیلمنامه کامل به دستش نرسد، جوابش منفی است. او در «نفس» نقش فرعی عالیه را بازی می کند اما چنان به آن جان داده که تاثیرش روی کل سریال جاری است.

خانم صامتی تسلطی کامل روی اجزای صورت و حرکات بدن دارد. بدون دیالوگ می تواند حس های مختلف را به بیننده حالی کند و با یک لب ورچیدن یا چشم چرخاندن حرفش را منتقل کند. پشتوانه تئاتری صامتی در بزنگاه هایی مثل «نفس» به کمک می آید و می داند در هر لحظه چه کنشی داشته باشد. رفتارش با همسر، دختر و همسایه ها تفاوت های ظریفی دارد که باعث شده در «نفس» نماد یک بانوی کلاسیک ایرانی باشد.

بازیگر مرد؛ کامبیز دیرباز

ستاره اقبالش در سینما بلند نبود؛ داشت فراموش می شد که بازی در سریال به دادش رسید. کامبیز دیرباز حالا بازیگر محبوب تلویزیونی است و خوب می داند باید از این موقعیت دفاع کند. او درک درستی از نقش خلیل کبابی داشته و فهمیده چطور دیالوگ ها را با کاراکتر منطبق کند. دانسته خلیل کبابی مردی لوطی منش است که نمونه اش را در جوان های چند دهه پیش به راحتی می توان یافت؛ پس گام هایش را درست برداشته و تصویری باورپذیر نشان داده. ایرادهایی که هست متوجه نویسنده و کارگردان است که جایی زیاد سکوت می کند و گاهی بیش از اندازه فریاد می زند.

خواننده تیتراژ؛ علی زند وکیلی

بعد از سال ها بالاخره امسال تیتراژهای برنامه ها و سریال های رمضانی قدرت پیدا کردند و تا حدی توانستند در ذهن مخاطبان جا خوش کنند. از ترانه تیتراژ برنامه «هزار داستان» با صدای امید نعمتی گرفته تا تیتراژ «دعوت» با صدای حامد همایون. در کنار همه اینها اما ترانه تیتراژ سریال «زیر پای مادر» با صدای علی زند وکیلی، حرف اول را می زند. این ترانه خیلی زود توانست بین مردم جا باز کند و در گوشی های تلفن همراه و شبکه های اجتماعی دست به دست شود. جدای از صدای علی زند وکیلی، خود متن ترانه هم که به قلم محمدسعید میرزایی نوشته شده، در این موفقیت سهم دارد.

مسابقه؛ خنداننده شو

ایده پردازان برنامه «خندوانه» به مناسبت ماه مبارک رمضان، مرحله اصلی مسابقه «خنداننده شو» را کلید زدند. این مسابقه که هدف اصلی آن معرفی برترین استعداد مردمی در زمینه استندآپ کمدی است، از سال پیش شروع شد و هیات انتخاب ۲۰ نفر را به مرحله بعد فرستادند. در این مرحله رقابت میان چهار گروه چهار نفره شکل گرفت که هم عیار شرکت کننده ها بالا بود و هم کیفیت برگزاری مسابقه.

رامبد جوان، حسین معجونی، اشکان خطیبی و شقایق دهقان در قامت سرگروه تیم ها، موفق عمل کردند و شرکت کننده ها لحظاتی خوش برای بیننده ها رقم زدند. مسابقه در اوج هیجان بود اما ادامه آن به بعد از ماه رمضان موکول شد.

برنامه ویژه؛ نود

ایده ای جاه طلبانه بود اما عملی شد. عادل فردوسی پور از مدت ها پیش تصمیم داشت به مناسبت صعود تیم ملی فوتبال کشورمان به جام جهانی ویژه برنامه «نود» را از استادیوم آزادی به شکل زنده اجرا کند. این اتفاق از قضا مصادف شد با ماه مبارک رمضان و حالا نام «نود» میان برنده ها دیده می شود. برگ برنده اصلی برنامه اجرا نه داخل فضای بسته که در ضلع جنوبی زمین است. دکور زیبای «نود» و چمن و سکوهای پشت سر آن قاب تلویزیون را برای چند ساعت چشم نواز کردند. دعوت از الکس نوری سرمربی ایرانی الاصل تیم فوتبال وردربرمن و کارلوس کی روش به هر ماه آیتم های جذاب ویژه برنامه «نود» را ویژه تر کرد.

خلاقیت؛ جلوه های بصری نفس

طراحی سریال «نفس» در همان قسمت اول به خاطر فضاسازی دقیقی که از دهه پنجاه انجام داده بود مورد توجه مخاطبان قرار گرفت اما یک جذابیت ویژه هم داشت. اینکه جلیل سامان برای باورپذیرتر شدن سریالش با تکنیک کروماکی، تصویر چند خانم بی حجاب خارجی را روی کار گذاشته بود. این تصاویر آنقدر طبیعی و درست جاسازی شده بودند که همه گمان می کردند واقعا با سریالی از دهه پنجاه رو به رو هستند. البته استفاده از این خلاقیت زیاد طول نکشید و تلویزیون اجازه ادامه پخش تصویر این بازیگران بی حجاب را به آنها نداد.

ایده؛ گنبد مینا

شبکه چهار در دقیقه نود تصمیم گرفت برای ماه مبارک رمضان برنامه ای آماده کند و سریال های مناسبتی این ماه را از منظر دینی مورد بررسی قرار دهد. اصل ایده جذاب است اما در پرداخت ضعف هایی متوجه «گنبد مینا» است. اینکه در چند قسمت یک سریال مرور می شود و نقاط دینی آن برجسته فرصت مغتنمی است برای علاقه مندان تا در تایمی فشرده با حال و هوای سریال آشنا شوند. به دلیل کمبود وقت اما ایده قوام نیافته؛ برخی سریال ها کش آمدند و از دو قسمت بیشتر تحلیل شدند و برخی مثل «هفت سنگ» اولویت نداشت که به آن پرداخته شد.

بازنده ها

به طور کلی دو سریال در مناسبت ماه رمضان امسال روی آنتن رفت که یکی از آنها اصلا ربطی به رمضان نداشت. از بین برنامه ها هم غیر از هزار داستان و ماه عسل، سایر برنامه های مناسبتی، چنگی به دل نمی زدند و حتی مجری ها هم اجرای قابل قبولی نداشتند. مروری داریم بر یازده بازنده رمضان.

فیلمنامه نویس؛ سعید نعمت الله

اینکه صاحب امضا باشی خیلی هم خوب است اما وقتی نویسنده یک اثر درباره اجزای کارگردانی بخواهند نظر بدهد، عنان کار از دست کارگردان خارج می شود. رد سعید نعمت الله در «زیر پای مادر» از قامت یک فیلمنامه نویس فراتر رفته و شانیت کارگردان گرفته. بهرنگ توفیقی هم نتوانسته شخصیت های شکل گرفته روی کاغذ را در اجرا رنگی دیگر دهد و غالبا آدم ها یک شکل شده اند.

این همه دلیلی نیست که جناب نعمت الله را حائز قرار گرفتن در میان بازنده های رمضان ۹۶ می کند؛ عامل مهم تر دیالوگ هایی است که در دهان شخصیت ها گذاشته. این آدم ها را می شناسیم؟ چرا با داد و فریاد کلمات موزون روانه هم می کنند؟ اصلا چرا همه عین هم حرف می زنند؟ مگر قرار نیست آن که بامرام و لوطی مسلک است لحن و ادبیاتش با کسی که سال ها غرق در قمار و پشت پا زدن به خانواده بوده فرق کند؟

نگرانیم تکرار کنیم دیالوگ های نعمت الله کپی دست چندم فیلم های مسعود کیمیایی است و مبادا از سوی عوامل محترم «زیر پای مادر» متهم به ندیدن سریال و نشناختن کیمیایی شویم!

بازیگر زن؛ پریوش نظریه

پریوش نظریه جزو بازیگران موجه سینمای ایران است. اصولا نقش بد قبول نمی کند و بازی اش هم در هیچ اثری از حد استاندارد پایین نمی آید. درواقع به دلیل همین نکات مثبت است که توقع مخاطبان را به شدت بالا برده. او در سریال «مدینه» سیروس مقدم، توانست بین مخاطبان تلویزیون مورد توجه قرار بگیرد. درست است که مدینه ضعف های زیادی داشت و با انتقادهای مختلفی رو به رو بود اما نظریه بازی کاملا متفاوتی از خودش به نمایش گذاشت و اسمش را با برند مدینه ثبت کرد.

زمانی که قرار شد برای سریال زیر پای مادر مجددا کنار سعید نعمت الله کار کند امیدوار بودیم نقشی متفاوت داشته باشد اما رخساره دقیقا همان مدینه بود. پریوش نظریه یک بار دیگر خودش را عینا تکرار کرد. آن هم در سریالی که هیچ وقت به قدرت مدینه نبود. او طبیعتا از ابتدا در جریان ویژگی های نقش قرار داشته و از اول می دانسته قرار است نقشی مشابه بازی کند اما می پذیرد این کار را به عهده بگیرد و این مسئله برای بازیگر مطرح و قابل قبول سینما چندان اتفاق خوبی نیست.

بازیگر مرد؛ مهدی سلطانی

مهدی سلطانی، بازیگر مطرح تئاتر، سینما و تلویزیون، در ذهن مخاطبان جایگاه ویژه ای دارد و هیچ کس در توانایی بازیگری او شکی ندارد. امسال اما با ایفای نقش اسماعیل نفر، ناامیدمان کرد. سلطانی پیش از این در سریال دیوار، مدینه و مادرانه که همگی به قلم سعید نعمت الله نوشته شده بودند، نقش یک مرد میانسال بزهکار، عاشق پیشه و پدری مهربان و حمایتگر را بازی کرده بود. تک تک ویژگی های شخصیتی اسماعیل نفر را در نقش های قبلی دیده بودیم و بنابراین، این کاراکتر هیچ نکته جدید و جذابی نداشت. برای همین هم است که معتقدیم سلطانی در انتخاب این نقش اشتباه کرده و بازنده رمضان امسال است.

مجری؛ مرتضی امیری اسفندقه

«ماه خدا» ویژه برنامه سحرگاهی و با قدمت شبکه یک است که امسال نیز مثل سالیان اخیر با اجرای حسن سلطانی روی آنتن می رود. سازندگان امسال برای تنوع در برنامه از مرتضی امیری اسفندقه دعوت کردند تا کنار سلطانی بنشیند. او شاعر توانمندی است اما در اجرا ضعف های اساسی دارد. اگر در برنامه «چشم شب روشن» می تواند به داشته های ادبی اش تکیه کند و با مهمان مصاحبه ای کارآمد انجام دهد، در «ماه خدا» قائل به اصول اجرا نیست. به دوربین نگاه نمی کند و اصلا بودن و نبودش علی السویه است و گاهی بلاتکلیف. وظیفه اسفندقه خواندن گاه به گاه یک بیت شعر است؟

برنامه زنده مناسبتی؛ جنگ های شبانه

پخش جنگ های شبانه در شب های ماه مبارک رمضان سنت دیرینه شبکه ها است. امسال هم شبکه های یک، دو، سه و پنج برنامه هایی در فضای باز و در جمع مردم تهیه و به شکل زنده پخش کردند. رویکردشان مثل هم بود: همگی مهمان داشتند، مسابقه برگزار می کردند و خواننده ای آهنگی می خواند و می رفت. برنامه ها قوت و ضعف دارند و نمی توان به طول مطلق حکم به شکست شان داد اما درحدی هم نبودند که نام شان سر زبان ها بیفتد و بیننده چشم انتظارشان باشد. جالب آن که ساعت پخش برنامه ها طوری بود که در مواقعی با هم تداخل پیدا می کردند.

شبکه؛ شبکه دو

در میان شبکه های تلویزیونی وضع برای شبکه دو بدتر است. این شبکه قرار بود سریال «سر دلبران» محمدحسین لطیفی را در شب های ماه مبارک رمضان پخش کند اما در آخرین لحظه تیم سازنده اعلام کردند به دلیل کمبود وقت امکان رساندن سریال به آنتن وجود ندارد. شبکه دو دستش خالی بماند و یک سریال لبنانی به نام «رستاخیز تفنگ ها» را در کنداکتور قرار داد. حالا هم که سازمان اوج به عنوان صاحب «سر دلبران» در لفافه گفته سریال را به شبکه دو نمی دهد و دنبال شبکه ای بهتر می گردد. این شبکه در ایام ماه رمضان برگ برنده ای نداشت و تلاش عبدالله روا هم جبران نداشته ها را نکرد.

اجرا؛ احساسات گرایی علیخانی و جودکی

در ماه مبارک رمضان امسال احسان علیخانی یک رقیب نه چندان قدرتمند داشت: نجمه جودکی. خانم جودکی در حین اجرای برنامه «مردم گرام» و وسط گفت و گو با مهمان با یادآوری گذشته اش گرفتار احساسات شد و نتوانست بر آن غلبه کند. حتی چشمانش نمناک شد و البته خود مجری و سازندگان برنامه، موقع تدوین نتیجه گرفتند این بخش را حذف نکنند. گفته ها و اشک های خانم جودکی در شبکه های فضای مجازی با واکنش غالبا منفی همراه بود. احسان علیخانی سعی می کند گرفتار احساسات نشود اما در «ماه عسل» امسال هم بعض کرد و هم در ماجرای خواهران منصوریان اشکش جاری شد.

دکور؛ ماه عسل

احسان علیخانی علاقه مند است هر سال برنامه «ماه عسل» را در دکوری تازه روی آنتن ببرد. دکور امسال برنامه خیلی زود با واکنش منفی مواجه شد. حتی به شوخی هایی که دکور را به تخم مرغی درون مایکروفر تشبیه می کند، هم اشاره شد. این دکور از نظر فنی هم مورد انتقاد قرار گرفت. مثلا محمد یاراحمدی طراح باسابقه دکور و صحنه گفته بود: «من از لانگ شات این دکور چندان بدم نیامد اما از نمای بسته احساس می شود که این کار کمی با عجله اجرایی شده.» عمده ایرادها به رنگ سیاه دکور بر می گردد که با مانیفست امیدبخشی برنامه در تضاد است.

مسئول؛ علی اصغر پورمحمدی

آنچه از عملکرد شبکه سه در ایام ماه رمضان به جا ماند انتقادهای راه و بی راه علی اصغر پورمحمدی از برنامه ماه عسل، پخش نصفه و نیمه والیبال تیم ملی و انتخاب یک سریال نامناسب برای ساعت بعد از افطار بود. این کل چیزی است که از شبکه سه در این ایام به یاد مانده است. پورمحمدی که روزگاری این شبکه را به اوج رسانده بود، در بازگشت مجددش نه تنها نتوانست کمکی به اوضاع وخیم شبکه بکند بلکه با یکسری تصمیمات عجیب از جمله اصرارش به پخش مستقیم والیبال و… مخاطبان شبکه اش را حسابی گیج کرد.

مجری؛ خاله شادونه

ملیکا زارعی تا پیش از این فقط خاله شادونه بود و برای خردسالان برنامه اجرا می کرد. به فراخور همین مسئله هم لباس های رنگ به رنگ به تن می کرد و لحن صدایش را تغییر می داد. او امسال اجرای مسابقه «سیصد ثانیه» شبکه آی فیلم را به عهده داشت؛ مسابقه ای برای گروه سنی بزرگسال که سوالاتی بسیار جدی در آنها پرسیده می شد. با این حال در شیوه پوشیدن لباس و لحن صحبت کردن ملیکا زارعی تفاوتی ایجاد نشد. او در این برنامه هم با لحن بچه ها با مخاطبان بزرگسال حرف می زد و به هیچ عنوان مراعات سن و سال آنها را نمی کرد.

تیتراژ؛ ماه عسل

الان چند سالی می شود که «ماه عسل» دیگر یک ترانه تیتراژ درجه یک و ماندگار تولید نمی کند. هر سال قبل از رمضان منتظریم تا طلسم شکسته شود و این برنامه مثل قبل، تیتراژهایی اثرگذار روی آنتن بفرستد اما چنین نمی شود. امسال محمد علیزاده و سینا شعبان خانی، ترانه های تیتراژ ابتدایی و پایانی این برنامه را خواندند. با اینکه ترانه محمد علیزاده تا حدی استاندارد به نظر می رسید اما باز هم در جامعه موجی ایجاد نکرد. درواقع بعد از ترانه های ماندگار فرزاد فرزین، مهدی یراحی و زنده یاد مرتضی پاشایی، ماه عسل هیچ وقت دیگر با ترانه های تیتراژش نترکاند.

آخرين هاي اين بخش
ديگران چه مي خوانند
دیدگاه ها
برای ارسال دیدگاه مرتبط با این مطلب کلیک کنید

گـهـر در شبکه هاي اجتماعي