تعریف انزال: انزال مرحله آخر پاسخ جنسی مردان در حین یک فعالیت جنسی می باشد و معمولا با اوج لذت جنسی یا ارگاسم همراه است.
انزال به دو شکل می تواند صورت پذیرد:
- انزال رو به جلو: که در طی آن ابتدا مایع منی وارد مجرای ادراری (پیشابراه یا میزراه) می شود و سپس انقباض عضلات اطراف پیشابراه، بسته شدن گردن مثانه و همچنین شل شدن دریچه ادراری خارجی منجر به حرکت مایع منی به سمت خارج می شود.
- انزال رو به عقب: که به دلیل بسته نشدن گردن مثانه، مایع منی به جای حرکت رو به جلو و خارج، به سمت مثانه رفته و به داخل مثانه می رود شود که هنگام ادرار کردن دفع می شود. این نوع انزال غیر طبیعی بوده و یکی از علل ناباروری در مردان محسوب می شود.
انزال یک عمل رفلکسی می باشد یعنی این که به صورت غیر ارادی و در پاسخ به یک محرک که همان تحریک جنسی می باشد رخ می دهد. مهمترین امر برای وقوع انزال داشتن سیستم عصبی سالم و بدون نقص می باشد. البته دو ماده دوپامین و سروتونین نیز در تنظیم انزال نقش اساسی دارند که از همین امر در درمان انزال زودرس توسط دارو استفاده می شود.
تعریف انزال زود رس: آقای شاپیرو در سال 1943 انزال زودرس را برای اولین بار در بیش از 1000 مرد تعریف کرد. از آن زمان، تعریف انزال زودرس همیشه مورد بحث پزشکان و محققین این امر بوده است و تعاریف ارائه شده همیشه مورد توافق همه نبوده است. نکته ای که باید مد نظر باشد آن است که در تعریف انزال زودرس بایستی عوامل متعددی مانند زمان، میزان کنترل بر انزال، آشفتگی مرد و شریک جنسی وی، کاهش رضایت جنسی و دشواری در روابط را دخیل دانست. در زیر به تعریف انزال زودرس توسط مجامع علمی مختلف می پردازیم:
تعریف انزال زودرس توسط انجمن بین المللی طب جنسی (ISSM):
بر اساس این تعریف انزال زودرس سه جزء دارد:
- انزالی که همیشه یا تقریبا همیشه قبل از دخول یا طی حدود یک دقیقه بعد از ورود آلت تناسلی به داخل مهبل رخ می دهد.
- ناتوانی در به تاخیر انداختن انزال در همه یا تقریبا همه موارد ورود آلت تناسلی به داخل مهبل.
- پی آمدهای فردی منفی مانند پریشانی، رنجش، نا امیدی، و/یا پرهیز در صمیمیت در روابط جنسی.
تعریف سازمان بهداشت جهانی (WHO):
- ناتوانی در به تاخیر انداختن انزال، ناتوانی در لذت بردن از عشق ورزی، انزال قبل یا بلافاصله بعد از شروع مقاربت (15 ثانیه)
تعریف انجمن ارولوژی آمریکا (AUA):
- وقوع انزال زودتر از زمانی که مطلوب فرد می باشد، انزال قبل یا مدت کوتاهی بعد از دخول، با عث ایجاد پریشانی در فرد یا هردو نفر شود.
تعریف انجمن ارولوژی اروپا (EAU):
- ناتوانی در کنترل انزال به مدت کافی قبل از دخول در مهبل
تعریف انجمن روانپزشکی آمریکا (APA):
- انزال پایدار یا راجعه، که با حداقل تحریک جنسی ایجاد شود، قبل یا مدت کوتاهی بعد از دخول، و قبل از آن که فرد بخواهد.
تعریف آقایان مسترز و جانسون:
- ناتوانی در کنترل انزال به مدت کافی در طول مقاربت، ناتوانی در ارضای شریک جنسی در حداقل 50% موارد مقاربت ها
انواع انزال زودرس :
- مادام العمر: انزال زورد رسی که در همه یا تقریبا همه موارد مقاربت رخ دهد، با همه یا تقریبا همه شرکای جنسی، در اکثر موارد کمتر از یک دقیقه باشد، در تمام طول عمر ثابت باشد.
- اکتسابی: انزال سریع که گاهی اوقات رخ دهد، قبل از وقوع انزال زودرس فرد انزال نرمال داشته باشد، اغلب منشا مشکل مشخص باشد (منشا جسمی یا روانی باشد)
- تغییرات طبیعی: انزال سریع که نا منظم و ناپایدار باشد
شیوع انزال زودرس: بر اساس تحقیقات به عمل آمده در کشورهای مختلف بر اساس خود اظهاری مردان، متوسط زمان انزال از 7 تا 14 دقیقه متفاوت بوده است. این میزان به شدت وابسته به جغرافیای محل زندگی بود به طور که در آلمان کوتاه تر (7 دقیقه)، در آمریکا طولاانی تر (14 دقیقه) و در کشورهای انگلستان، فرانسه، و ایتالیا متوسط (10 دقیقه) بود.
مردانی که دچار زود انزالی می شوند از یک سو احساس شرمندگی و خجالت کرده و عزت نفس پائینی دارند و از سوی دیگر می تواند روی روابطشان با شریک جنسی خود اثر بگذارد.
اگر چه توافق کلی وجود ندارد ولی علل زیر را در بروز انزال زودرس دخیل می دانند:
- علل ژنتیکی
- علل روانی
- اختلالات هورمونی
- تغییرات حسی آلت تناسلی
- پروستاتیت مزمن
همانطور که در ابتدا هم گفته شد این علل هنوز کاملا به اثبات نرسیده است و اکثرا در حد فرضیه است.
رفتار درمانی: شامل روش توقف – شروع (stop-start technique) و روش فشار دادن سر آلت (squeeze technique) این دو روش بر پرت کردن حواس و کاهش تحریک و هیجان تمرکز دارد که ممکن است از رضایت مندی جنسی بکاهد. هدف اصلی درمان جنسی – روانی مرسوم برای زود انزالی، کمک به مردان برای شناسایی حس بر حذردارنده انزال و ارگاسم و اقدام در جهت بهبود کنترل فرد توسط خودش می باشد.
درمان دارویی:
- درمان دارویی خوراکی که شامل موارد زیر می باشد:
- کلومیپرامین
- داروهایی که در پزشکی به SSRI معروف هستند و شامل پاروکستین، سرترالین، فلوکستین و سیتالوپرام می باشد. شایع ترین عوارض استفاده کوتاه مدت این گروه از داروها شامل: خمیازه، تهوع خفیف، عرق کردن بیش از حد، خستگی، و تغییر در عملکرد روده و شایع ترین عارضه مصرف طولانی مدت آن ها کاهش تراکم استخوان می باشد. عوارض جنسی آن شامل کاهش میل جنسی و سفتی نعوظ می باشد. در صورت مصرف طولانی مدت این دارو ها، نباید به طور ناگهانی آن ها را قطع کرد بلکه باید در طی زمان 2 تا 4 هفته قطع نمود. از دیگر داروهای این گروه داپوکستین می باشد.
- ترامادول: یک مسکن مخدر صناعی می باشد.
- درمان های موضعی مانند پماد لیدوکائین می باشد
- تزریق داخل جسم غاری که برای موارد مقاوم به درمان پیشنهاد می شود.
- درمان جراحی
منبع : دکتر محمد جباری جراح و متخصص کلیه و مجاری ادراری و تناسلی
