طبق آنچه که در جامعه مرسوم است، اگر مزاحمت‌های همسایه رفع نشود، به ناچار یکی از آنها باید برای راحتی و آسایش خود، محل را ترک کند. این بار یکی از این دو همسایه، نیروگاه اتمی بوشهر است که سال‌ها برای ایجاد و راه‌اندازی آن سرمایه‌گذاری شده و حتی به نماد فعالیت‌های هسته‌ای ایران تبدیل شده است.
در آن سوی ماجرا، دو روستا قرار دارند. دو روستایی که حتی عبدالکریم جمیری، نماینده مردم بوشهر در مجلس شورای اسلامی نیز خواستار جابجایی آنها شده و ابراز امیدواری کرده است که اعتبار مناسب در بودجه به منظور جابجایی آنها پیش‌‌بینی و اجرایی شود.
ماجرا از چه قرار است؟
روستاهای هلیله و بندرگاه همان همسایگانی هستند که باید جابجا شوند. روستای هلیله در حدود ۲۰ کیلومتری جنوب غربی بندر بوشهر واقع شده است و نیروگاه اتمی بوشهر در مجاورت این روستا قرار دارد. روستایی که بر اساس سرشماری سال ۱۳۸۵ ، ۱۹۸۶ نفر (۴۶۸ خانوار) در آن زندگی می‌کنند. جمعیت روستای بندرگاه نیز که در کنار نیروگاه اتمی بوشهر قرار دارد بر اساس سرشماری سال ۱۳۸۵ ، ۲۱۹۹ نفر (۵۲۳ خانوار) است. بر اساس قوانین بین‌المللی، این دو روستا که در فاصله‌ای نزدیک به نیروگاه اتمی بوشهر قرار دارند، باید تا شعاع معینی از نیروگاه اتمی تخلیه شوند به این معنی که در فاصله نزدیک به نیروگاه نباید هیچ منطقه مسکونی وجود داشته باشد.
به همین دلیل در تمام مدتی که از ساخت نیروگاه اتمی بوشهر می‌گذرد، اهالی این دو روستا همچنان بین تخلیه و ماندن در کش و قوس هستند. به عبارت دیگر، تا تکلیف جابجایی این روستاها معلوم نشود، اهالی حق ساخت و ساز در روستا را ندارند و همین ممنوعیت باعث شده که تعمیر و نگهداری ساختمان‌های موجود نیز با مشکل مواجه شود. بنابراین در صورت وقوع اتفاقی همچون زلزله که در سالهای اخیر در این استان بی سابقه نبوده است، نمی‌توان انتظار داشت که تلفات انسانی ناچیز باشد.
از سوی دیگر مشکلات محیط زیستی نیروگاه نیز مزید بر علت شده تا نماینده بوشهر خواهان تعیین تکلیف جابجایی این دو روستا شود. تامین آب آشامیدنی تنها یکی از این مشکلات است. اهالی روستای هلیله که با نیروگاه فقط 6 متر فاصله دارد، پیش از شروع به ساخت نیروگاه آب آشامیدنی و کشاورزی خود را از چاه تامین می‌کرده‌اند اما به مرور زمان آب آشامیدنی در این روستا جیره‌بندی شده که آن هم از طریق نیروگاه تامین می‌شود.
روستای دیگر، بندرگاه است که آن هم فاصله‌ای نزدیک با نیروگاه دارد. علاوه بر مشکل تامین آب، این روستا با مشکل دیگری نیز روبرو است و آن، دفع فاضلاب است. نیروگاه اتمی بوشهر برای دفع فاضلاب خود کانالی را به سمت روستای بندرگاه احداث نموده که این اقدام با اعتراض اهالی مواجه شده است.
اما این عوارض مربوط به امروز نیست به طوری که آیت‌الله هاشمی رفسنجانی در کتاب خاطرات 3 اسفند سال 61 خود نیز به آن اشاره می‌کند و می‌نویسد: استاندار بوشهر و مقامات دیگر استان آمدند. نگران راه افتادن نیروگاه هسته‌ای و عوارض جنبی آن بودند.
بلایی که بر ژاپنی‌ها نازل شد
وقوع حوادث طبیعی همچون سونامی، زمین لرزه، سیل و … برای هر کشوری دور از ذهن نیست. در چنین مواقعی روستاها و شهرهایی که در کنار نیروگاههای اتمی قرار دارند بیشترین تلفات را خواهند داشت. در سونامی سال 90 در ژاپن که به تخریب نیروگاه فوکوشیما انجامید، نزدیک‌ترین روستا به محل نیروگاه 20 کیلومتر با آن فاصله داشت اما نشت مواد رادیو اکتیو، این روستاها را به لانه ارواح تبدیل کرد و موجب شد اهالی روستا محل زندگی خود را تخلیه کنند. همین مساله باعث شد که ژاپن، شعاع منطقه خطر در اطراف نیروگاههای اتمی خود را تا شعاع 30 کیلومتری گسترش دهد.
خطرناکترین نیروگاه
بر اساس گزارش نشنال جئوگرافیک، خطرناک ترین نیروگاه جهان در ارمنستان و در شعاع 30 کیلومتری شهر ایروان پایتخت این کشور قرار دارد. این نیروگاه یکی از پنج نیروگاه نسل اول فعال است که در سال 1976 میلادی ساخته شد. ارمنستان 80 درصد از برق خود را از این نیروگاه تامین می‌کند و قرار است این نیروگاه تا سال 2017 فعال باشد.
سرانجام جابجایی
موضوع جابجایی هلیله و بندرگاه از همان ابتدای شروع به ساخت نیروگاه مطرح بوده است اما تاکنون به مرحله اجرا نرسیده است. در سال 90 دولت تصمیم می‌گیرد که ظرف 2 سال نسبت به جابجایی این دو روستا اقدام کند و در قانون بودجه سال 92 هم ردیف اعتباری برای آن در نظر گرفت اما به نظر می‌رسد تا کنون هیچ اقدامی در این خصوص انجام نشده تا نماینده بوشهر اعتراض خود را در صحن علنی مجلس اعلام کند و خواستار اختصاص بودجه به این امر در سال 93 شود. به هر حال طبق مثل معروف، علاج واقعه قبل از وقوع باید کرد.
منبع: خبر انلاین
