در این مطلب به مصاحبه جدید و جنجالی فرج الله سلحشور که در آن عنوان کرده که اگر فوت شد، در قطعه هنرمندان دفن نشود، می پردازیم.
فرج الله سلحشور در بخش هایی از گفت وگوی اخیر خود حرف های جالبی زده است .بخش هایی از این مصاحبه به شرح زیر است :
فرج الله سلحشور، کارگردان سینمای ایران در این گفتگو با بیان این مطلب که مسئولین کشور همت و دغدغه ای برای شکل گیری فیلم سازی اسلامی ندارند، تصریح کرد: رهبر انقلاب این همه برای مسائل فرهنگی هشدار می دهند و می گویند که من به خاطر وجود این مسائل، شب ها تا صبح خوابم نمی برد. مخاطب این صحبت های ایشان چه کسی است؟ اگر وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و تلویزیون نیست و اگر نهادهایی که توانایی مالی دارند و می توانند کمک کنند تا یک جریان سالم فیلم سازی ایجاد کنند، نیست؛ پس چه کسی است؟
سلحشور با اعلام این که روند تولید سریال حضرت موسی (ع) به علت فراهم نشدن بودجه، متوقف شده است، عنوان کرد: برای تولید سریال حضرت موسی(ع )به سراغ وزارت فرهنگ وارشاد اسلامی نمی رویم. در حالی که می توانیم از مسئولین بنیاد جانبازان و یا نهادهایی که از نظر مالی وضعشان خوب است، کمک بخواهیم ولی بنده دوست دارم که بودجه این سریال را مردم تامین کنند و منظورم هم نه فقط مردم ایران بلکه مردم جهان اسلام است.
وی با انتقاد از سینمای فعلی تاکید کرد: اینجا اعلام می کنم، من عضوی از خانواده سینما نیستم. همه این موضوع را می دانند و بارها گفتم که من یک نفر از خانواده سینما، خانه سینما و وزارت ارشاد نیستم. من یک مبلغ هستم و اگر خدا توفیق دهد از زبان هنر استفاده می کنم که بتوانم حرف دین و خدا بزنم را بزنم. اصلا من سینماگر نیستم و وصیت کردم که اگر شهید شدم یا فوت کردم؛ من را در قطعه هنرمندان دفن نکنید.
-سوال بعدی این است که وضع سینمای ما در حال حاضر بهتر است یا آن سینمایی که حضرت امام خمینی (ره) هنگام ورود به ایران درباره اش فرمودند که ما با سینما مخالف نیستیم با فحشاء مخالفیم. کدام یک از این سینماها از آن یکی بدتر است؟
سلحشور: بنده می گویم که سینمای کنونی ما از آن سینما بدتر است.
-یعنی سینمای ما در این 36 سال بعد از پیروزی انقلاب، هیچ پیشرفتی نداشته و درحال پسرفت بوده؟
سلحشور: پسرفت بوده ولی پیشرفت به هیچ عنوان نبوده است. تعداد عواملی که از نظر اخلاق و ایمان سقوط کردند؛ خیلی بیشتر از آن زمان است. سینمای کنونی ما با آن دوران یک تفاوت دارد و آن هم این است که در سینمای کنونی یک چارقد و روسری روی سرشان آمده که در دوران قبل از انقلاب این را هم نداشتند.
