در این قسمت از بخش فرهنگی پورتال گهر جزییات خبر شوخی با اتفاقات جامعه سوژه همه برنامه های تلویزیون ! را در ادامه می خوانید
شوخی با اتفاقات جامعه سوژه همه برنامه های تلویزیون !
بررسی نقاط ضعف و قوت «نگی که نگفتی» که از هفته پیش با اجرای ژیلا صادقی روی آنتن شبکه دو رفته است. تهیه کننده به شائبه ها پاسخ می دهد.
شبکه دو از هفته پیش برنامه ای با عنوان «نگی که نگفتی» روی آنتن فرستاده با اجرای ژیلا صادقی. این برنامه از شنبه تا چهارشنبه حوالی ساعت 21 و در مدت زمانی کمتر از 30 دقیقه پخش می شود. قصدش نقد اجتماعی با زبان طنز است و وظیفه نقد بر عهده مجری قرار دارد.
اجرای صادقی به نوعی استندآپ کمدی محسوب می شود که هر هفته با موضوعی واحد ضعف های موجود را به روی مان می آورد. قاعدتا برنامه هایی از این جنس شائبه توهین پیش می کشد به ویژه آنکه پیش تر مشابهش را دیده ایم و حالا از خودمان می پرسیم چقدر آینه رو به روی مان قرار می گیرد؟ مجتبی احمدی، تهیه کننده «نگی که نگفتی» اما با قاطعیت فرضیه «نگاه بالا به مردم» را رد می کند. گفته های او درباره این مسئله و نکات دیگر برنامه را می خوانید.
توهین خانم مجری به مردم؟ هرگز!
شوخی با اتفاقات جدی
شبکه دو پیش از «نگی که نگفتی» در همین ساعت و با همین تایم برنامه «بهترین شکل ممکن» را پخش می کرد و از شنبه هفته پیش نوبت به اجرای برنامه ژبلا صادقی رسیده است. احمدی درباره پیشینه ساخت برنامه می گوید: «مدتی پیش طرحی به گروه اجتماعی شبکه دو ارائه داده بودم و تصمیم داشتیم در یک برنامه اجتماعی با اتفاقات جدی جامعه شوخی کنیم. درواقع دنبال یک نقد اجتماعی شیرین و مفرح شکل بودیم. این طرح را با آقای دیبایی، قائم مقام شبکه در میان گذاشتیم.
قضیه که جدی شد شبکه دعوت کرد تا درباره طرح حرف بزنیم. نشست مفصلی با قائم مقام شبکه و آقای عادلی مدیر گروه اجتماعی فرهنگی شبکه دو داشتیم. نظرات شان را گفتند و به خط اشتراکی بین خودمان و شبکه رسیدیم. دنبال این بودیم که هم به لحاظ محتوایی حرف درستی بزنیم و هم لحن شوخ طبعی داشته باشیم.»
چرا ژیلا صادقی؟
ژیلا صادقی از مجریان شناخته شده تلویزیون است و حضور او در یک برنامه می تواند برگ برنده باشد. پیش از آنکه به نقد اجرایش بپردازیم از احمدی درباره انتخاب او می پرسیم: «برنامه «نگی که نگفتی» هر هفته به یک موضوع می پردازد. موضوع هفته اول تنبلی بود، این هفته نظم است و هفته دیگر درباره اسمی که خانواده ها روی بچه ها می گذارند صحبت می شود. موضوع جدی است و ما نگاه کمدی به آنها داریم.
به همین خاطر سراغ خانم صادقی رفتیم. با توجه به اینکه اجرای او ریتم دار است و این برنامه به لحاظ تایمی کوتاه است (کمتر از 30 دقیقه) ایشان را دعوت کردیم و طرح کلی را گفتیم و استقبال کردند. سریع همراه شدند و محتویات را که حاصل یک اتاق فکر چند ماهه بود به نویسنده سپردیم که هر هفته متن های مرتبط با برنامه را بنویسد. از روز شنبه تا سه شنبه روی آنتن هستیم و قرار است به هدفی برسیم. مطالب را با مخاطب مان در میان می گذاریم، نظرات آنها را هم می گیریم و گاهی آنها به ما سوژه می دهند. مثلا این هفته سوژه هایی آمده که وارد متن ها کردیم.»
ظرفیت مجری هدر نمی رود؟
زمان که کوتاه باشد و نوع اجرا یک نواخت، پتانسیل مجری در درازمدت تحلیل می رود و شاید از سوی بیننده پس زده شود. تهیه کننده «نگی که نگفتی» اینطور پاسخ می دهد: «کم کم مهمان هایی خواهیم داشت؛ تازه دکور جدید رونمایی شده تا بتوانیم مهمان داشته باشیم. زمانی که روی آنتن هستیم گل شبکه و پرمخاطب است، پس باید طوری صحبت کنیم که مخاطب را از دست ندهیم. ضمن اینکه این جنس کار قرار نیست متکی به مهمان باشد.
قرار است نوعی از اجرا را تجربه کنیم که مستقیم با مخاطب ارتباط داشته باشیم. جایی که نیاز باشد کارشناس، چهره سینمایی یا ورزشی هم برای تکمیل موضوع دعوت می کنیم اما مسئله اصلی این است که در این تایم باید سریع نکته ای که می خواهیم به ببننده بگوییم و برویم. مطالب دور از ذهن نیستند، نیاز به فکر ندارند و نیاز به یادآوری دارند»
شائبه توهین
برنامه هایی که هدف شان اصلاح رفتارهای اجتماعی است و برای این هدف زبان طنز را انتخاب کرده اند، کم نیستند. سرآمد آن «دورهمی» مهران مدیری است که در استندآپ هایش گاه تا جایی پیش می رود که مردم متهم می شوند. اجرای ژیلا صادقی هم چنین مفهومی به ذهن متبادر می کند و قشری را هدف قرار می دهد که در برخی رفتارها دچار اشکال هستند. از تهیه کننده می پرسیم اصل حرف او درست اما محکوم کردن مردم کافی نیست: «این تذکری است که لحاظ می کنیم.
ما فاصله ای با مردم نداریم و سعی کرده ایم فاصله ها را از بین ببریم. برنامه و مجری اش در تمام لحظات لحن صمیمانه ای دارد و قرار است در فضایی صمیمی حرف بزنیم نه اینکه خدای ناکرده به کسی توهین کنیم.» می گوییم این شیوه نقد مستقیم، علیه مردم است: «واقعیت این است به هیچ وجه قصد توهین نداریم و هدف مان نزدیک شدن به مخاطب است و اگر این اتفاق بیفتد حتما جلوی آن را می گیریم چون قرار نیست با مخاطب زاویه پیدا کنیم.
حتی رنگ دکور می گوید قرار است با مخاطب نزدیک باشیم. در همه جای دکور نوعی رنگ است که توام با آرامش است. در این هفته دکور جدید رونمایی شد البته کمی کار دارد ولی همانطور که دیدید هدف افزایش جذابیت بصری و ایجاد حس صمیمانه است. تیتراژ شکیل تری هم داریم که در حال آماده سازی است و به زودی استفاده می شود.»
احمدی در تکمله این بحث می گوید: «ابتدای برنامه مجری به جای اینکه حرف بزند نمایشی را اجرا می کند. نمایش برخی اوقات تاثیر بهتری دارد به ویژه اینکه در شروع برنامه است و بیننده را جذب می کند.»
صادقی مجری صرف است یا در نگارش متن هم همکاری دارد: «ایشان در اتاق فکر برنامه حضور دارد. نویسنده، کوروش معصومی و من دور هم می نشینیم و متن ها را می نویسیم. آیتم ها را مشخص می کنیم و اینکه در متن ها حرف تکراری زده نشود. این شیوه باعث می شود مجری به مباحث مسلط تر باشد. البته خیلی از سوژه ها پیشنهاد خانم صادقی است و موقع اجرا دست شان باز است.»
ریتم تند می شود
یکی از ایرادهای «نگی که نگفتی» تعداد کم پلی بک است. این اتفاق باعث شده مدت حضور مجری روی آنتن زیاد باشد و خب در درازمدت احتمال دلزدگی بیننده وجود دارد. حتی مهران مدیری زیر پنج دقیقه استندآپش را اجرا می کند. احمدی قول می دهد این مشکل حل شود: «تعداد پلی بک ها متوازن با استودیو خواهدبود و در هر برنامه پنج، شش پلی بک پخش می کنیم و مجری زیر پنج دقیقه روی آنتن است.»
در برنامه اول بیش از 10 دقیقه رپورتاژ آگهی پخش شد که خب برای برنامه ای 27 دقیقه ای تایم بسیار بالای است: «این اتفاق استثناست و نهایت تایم تبلیغی برنامه چهار دقیقه است.» آخرین نکته ای که با احمدی در میان می گذاریم، همسو شدن سوژه برنامه این هفته یعنی نظم با موضوع برنامه «با صبح» است. میپرسیم احیانا سوژه ها دستوری نیستند؟ «نه اصلا جنس برنامه ها و نوع مخاطب ها فرق می کنند. موضوعات مان را با مدیر گروه اجتماعی و شبک هماهنگ می کنیم.»