شرکت هواپیمایی امارات یکی از شرکت های معروف هوایی است که دفتر اصلی آن در شهر دبی قرار دارد. برای آشنایی با این شرکت این بخش گهر را دنبال نمایید چرا که به معرفی شرکت هواپیمایی امارات می پردازیم.
معرفی شرکت هواپیمایی امارات
شرکت هواپیمایی امارات یک شرکت هواپیمایی اماراتی است، که دفتر مرکزی آن در شهر دبی قرار دارد. این شرکت متعلّق به گروه امارات است.
شرکت هواپیمایی امارات پروازهای منظم روزانه‌ای را از دبی به مقاصدی در خاورمیانه، خاور دور، اروپا، آفریقا، شبه قاره هند، جنوب شرق آسیا و آمریکای شمالی انجام می‌دهد. فرودگاه بین‌المللی دبی، قطب این شرکت هواپیمایی به‌شمار می‌آید.
هواپیمایی امارات بزرگترین شرکت هواپیمایی در خاورمیانه است به نقل از سایت معتبر فلایت رادار۲۴ این شرکت در حال حاضر نزدیک به ۳۰۰ هواپیمای فعال وتعداد زیادی نیز در دست سفارش دارد. طبق آخرین برآورد بیش از ۱۸ هزار خدمه پرواز را به خدمت گرفته است و در هفته بیش از ۳٫۴۰۰ پرواز به ۱۳۳ شهر واقع در ۷۴ کشور جهان، انجام می‌دهد، هواپیمایی امارات در سال ۲۰۱۲ از نظر شمار انتقال مسافر بین‌المللی، در رتبه چهارم از بزرگترین شرکتهای هواپیمایی قرار گرفت. همچنین در سال ۲۰۱۳ به عنوان بهترین شرکت هواپیمایی جهان انتخاب شد.
در سال ۲۰۱۶ سایت معتبر worldairlineawards که رده‌بندی‌های شرکتهای هوایی در جهان راانجام می‌دهد،شرکت هوایی امارات را با چهار پله صعود به عنوان بهترین خط هوایی سال انتخاب کرد.
تاریخچه
هواپیمایی امارات در ماه می سال ۱۹۸۵ توسط حکومت دبی تأسیس شد و فعالیت‌هایش را از روز ۲۵ سپتامبر سال ۱۹۸۵ با پروازهایی به بمبئی و دهلی آغاز کرد. در اکتبر همان سال پرواز دبی-کراچی نیز راه‌اندازی شد. اولین هواپیماهای آن را یک فروند ایرباس ای۳۰۰ و یک فروند بوئینگ ۷۳۷-۳۰۰ که از هواپیمایی پاکستان اجاره کرده بود تشکیل می‌دادند. سپس دو فروند بوئینگ ۷۲۷-۲۰۰ ادونسد دست دوم به ناوگان آن پیوستند. این ۴ فروند تا ورود نخستین هواپیماهای نو به ناوگان امارات تنها هواپیماهای آن را تشکیل می‌دادند.
هواپیمای ایرباس ای۳۸۰، بزرگترین هواپیمای مسافربری جهان، در لباس امارات در نمایشگاه هوایی دبی
اولین پرواز اروپایی امارات در ژوئیهٔ ۱۹۸۷ به مقصد فرودگاه گت‌ویک لندن انجام گرفت. پروازهای شرکت به مقصد خاور دور در ژوئن ۱۹۹۰ با پرواز به سنگاپور آغاز گشت. در سال ۱۹۹۸ امارات ۴۰٪ سهام شرکت هواپیمایی ایر لانکا را خریداری نمود و مدیریت این شرکت سریلانکایی را برعهده گرفت. در پی این قرارداد نام شرکت مذکور به هواپیمایی سریلانکا تغییر یافت. در حال حاضر امارات تنها شرکت هواپیمایی در جهان به شمار می‌رود که قادر است مسافرین خود را تنها با یک توقف از استرالیا به فرودگاه جان اف کندی نیویورک برساند. امارات اسکای کارگو نام شرکت هوایی باری امارات است.
هواپیمایی امارات در سال مالی ۲۰۰۴-۲۰۰۵ سودی معادل ۳۶۸ میلیون درهم رابه حکومت دوبی پرداخت کرد، این در حالی است که این رقم در سال پیش از آن ۳۲۹ میلیون درهم بود. در مجموع از سال ۱۹۹۹ امارات مبلغی معادل ۱/۱ میلیارد درهم را به عنوان سود سهام به حکومت دوبی پرداخت کرده‌است (لازم به ذکر است تا پیش از این تاریخ سودی از این شرکت دریافت نمی‌شد). با وجود اینکه حکومت دوبی تنها سهام دار این شرکت به شمار می‌رود تا کنون هیچ یارانه‌ای به آن پرداخت نکرده است؛ البته به جز تامین سرمایه اولیه هواپیمایی که مبلغی در حدود ۱۰ میلیون دلار بود و همچنین حدود ۸۰ میلیون دلار که در زمان آغاز به کار شرکت در آن سرمایه‌گذاری شد. درواقع می‌توان گفت مقامات سیاسی دوبی تا آنجا که بتوانند هیچ دخالتی در اداره امارات انجام نمی‌دهند. در حال حاضر امارات توسط یک گروه خارجی به سرپرستی مدیری بریتانیایی به نام موریس فلاناگان ۷۷ ساله اداره می‌شود. تمام مدیران این شرکت دارای سوابق طولانی مدیریتی در شرکتهای بزرگ صنعتی جهان هستند. هواپیمایی امارات در تمام سال‌های فعالیتش، به جز سال دوم آن همواره شرکتی سودآور بوده‌است.
هواپیمایی امارات در سال مالی ۲۰۰۵، با کسب حدود ۶/۲ میلیارد درهم (معادل ۷۰۸ میلیون دلار) سود خالص رکورد جدیدی در تاریخ فعالیت‌های خود برجای گذاشت. (کل درآمد شرکت در این سال ۱/۱۹ میلیارد درهم بود.) این در حالی است که در سال مذکور اکثر شرکتهای هواپیمایی جهان با بحران‌های شدید مالی دست به گریبان بودند. (به سبب افزایش بهای سوخت هواپیما در پی روند رو به رشد قیمت جهانی نفت و تبعات حادثه سونامی در جنوب و جنوب شرق آسیا که بر صنعت گردشگری جهان تأثیر منفی فراوانی گذاشت.) در این سال هواپیمایی امارات میزبان بیش از ۵۲/۱۲ میلیون مسافر بود که این آمار نسبت به سال ۲۰۰۴، ۱/۲ میلیون نفر افزایش نشان می‌دهد. این شرکت ۱۶۱۱۹ نفر را در استخدام خود دارد.
روش مدیریتی
موفقیت‌های اخیر شرکت امارات، که آن را به کلی از رقبای منطقه ایش متمایز کرده است، بر چند اصل زیر استوار است:
این شرکت برخلاف سایر هواپیمایی‌های حامل پرچم ساختار سازمانی بسیار ساده‌ای دارد. این موضوع سبب شده هیچ هزینه اضافه‌ای بر آن تحمیل نشود.
صرفه جویی در این شرکت حرف اول را می‌زند، به گونه‌ای که کارشناسان امارات را از نظر کاهش هزینه‌های غیرضروری پس از شرکت رایان‌ایر در جایگاه دوم می‌دانند.
هواپیمایی امارات تاکنون عضویت در تمام کارتل‌های بزرگ هوایی را رد کرده است. این شرکت مزایای این کارتل‌ها نظیر افزایش مشتریان را با توجه به هزینه زیاد عضویت در آن‌ها نادیده گرفته است.
از آنجا که تمام ناوگان هواپیمایی امارات را هواپیمای پهن‌پیکر تشکیل می‌دهند، هزینهٔ سفر با آن نسبت با شرکت‌هایی که از ترکیبی از هواپیماهای باریک‌پیکر و پهن‌پیکر استفاده می‌کنند کمتر است. چرا که آن را قادر ساخته در تمام پروازهای خود مقداری بار اضافی نیز حمل کند که این موضوع درآمد و سود کلیش را افزایش داده است.
قرار گرفتن پایگاه هواپیمایی امارات در دبی یکی از مهم‌ترین مزیت‌هایش به شمار می‌رود، از جمله اینکه می‌تواند از موقعیت خاص جغرافیایی این شهر برای حمل بار و مسافر به خاور دور، آفریقا، شبه قاره هند و اروپا استفاده کند. همچنین با توجه به عدم وجود محدودیت برای پروازهای شبانه از فرودگاه بین‌المللی دبی این شرکت می‌تواند از حداکثر توان ناوگان خود استفاده کند.
تمام ناوگان هواپیمایی امارات را هواپیماهای نو تشکیل می‌دهند، این موضوع مصرف سوخت شرکت را کاهش داده است.
جوان بودن این شرکت سبب شده با هیچ یک از مشکلات معمول شرکتهای بزرگ هواپیمایی همچون دیوان‌سالاری، هزینه‌های زائد و اعتصاب‌های کارمندان مواجه نباشد.
جایگاه در صنعت هواپیماسازی
هواپیمایی امارات از کاهش شدید قیمت هواپیماهای ایرباس و بوئینگ در نخستین سال‌های پس از حادثهٔ ۱۱ سپتامبر بیشترین بهره‌برداری ممکن را نمود و در همان زمان قرارداد خرید بیش از ۱۵۰ فروند هواپیمای پهن‌پیکر را با این دو شرکت به امضا رساند. این موضوع سبب شده که همگان امارات را یکی از غول‌های آیندهٔ صنعت هوایی جهان به شمار آورند. این شرکت ظرف کمتر از دو دهه از یک شرکت بسیار کوچک محلی در دههٔ ۱۹۸۰، به یک شرکت هوایی منطقه‌ای در دههٔ ۱۹۹۰ و در سال‌های آغازین سدهٔ ۲۱ به رقیبی جدی برای بیشتر شرکتهای هوایی جهان تبدیل شد. امروزه عدهٔ زیادی عقیده دارند که امارات در مسیر تبدیل‌شدن به بزرگترین بهره‌بردار هواپیماهای پهن‌پیکر در جهان قرار دارد. با تحویل هواپیماهای سفارش‌داده‌شدهٔ این شرکت و خریدهای جدیدی که در دست اقدام دارد، این موضوع به‌هیچ‌وجه دور از دسترس به نظر نمی‌رسد.
مناقشه
امروزه غول‌های هوایی اروپا و استرالیا یعنی ایر فرانس-کی‌ال‌ام، لوفت‌هانزا، بریتیش ایرویز و کانتاس، امارات را تهدیدی جدی برای آینده خود به شمار می‌آورند. چرا که از تصمیم امارات برای تبدیل شدن به یک شرکت مادر هوایی به خوبی آگاهند. در صورتی که امارات روند رو به رشد خود را در سال‌های آینده نیز ادامه دهد به زودی فرودگاه بین‌المللی دبی جایگاه فرودگاه‌های اروپایی بزرگی نظیر هیث‌رو لندن، فرودگاه بین‌المللی فرانکفورت و شارل دوگل پاریس را در ترانزیت مسافران بین آسیا و آمریکای شمالی و همچنین استرالیا خواهد گرفت. شرکتهای هوایی بزرگ جهان به خوبی می‌دانند، به دلیل هزینه‌های بالایی که با آن‌ها دست به گریبان اند به هیچ وجه قدرت رقابت با این شرکت هواپیمایی را نخواهند داشت. تعدادی از این شرکت‌ها نظیر ایرفرانس و کانتاس با ابراز نگرانی از تأثیر زیان بار رشد روزافزون ظاهری امارات بر خود، آن را به دریافت یارانه‌های پنهانی از حکومت دوبی متهم کرده و روابط آن با متصدیان فرودگاه بین‌المللی دبی و مسئولان هوانوردی امارات عربی متحده را مشکوک ارزیابی می‌کنند. آن‌ها همچنین امارات را به سوء استفاده از موقعیت حکومتی سهامدارانش متهم نموده‌اند. این شرکت‌ها معتقدند سهامداران صاحب نفوذ امارات بر عملکرد حقیقی شرکت سرپوش گذاشته و وام‌های دولتی آن را پنهان می‌کنند.
اهداف
امارات مسافر و بار تغییر مسیر نوامبر 2010:
آفریقا
قاهره، طرابلس، تونس، کازابلانکا، نایروبی، آلدورت (بار)، آنتبی، آدیس آبابا، لیلونگوه (بار)، موریس، سیشل، سلام بنیادی دار، ژوهانسبورگ، دوربان، کیپ تاون، لاگوس، آکرا، خارطوم، داکار، ابیجان، لوآندا
قاره آمریکا
نیویورک، تولدو (بار)، لس آنجلس، سان فرانسیسکو، هیوستون، تورنتو، کمپنیس (بار)، سائو پائولو
آسیا
توکیو، اوزاکا، سئول، شانگهای، پکن، گوانگژو، هنگ کنگ، تایپه (بار)، مانیل، جاکارتا، سنگاپور، کوالالامپور، بانکوک، داکا، کولومبو، مالدیو، چنای، کوچین، دهلی، بمبئی، ترواننتپورم، کوجهیکوده، کلکته، احمدآباد، حیدرآباد، بنگلور، کراچی، لاهور، اسلام‌آباد، پیشاور، تهران، مشهد، کابل (بار)، بصره [فوریه ۲ آغاز می‌شود]، بغداد [برنامه ریزی]، کویت، بحرین، دوحه، دمام، ریاض، مدینه، جده، دبی، صنعا، مسقط ،عمان، دمشق، بیروت
اروپا
ساراگوسا (بار)، مادرید، پاریس، نیس، هامبورگ، دوسلدورف، فرانکفورت، مونیخ، پراگ، آمستردام، گوتنبرگ (بار)، استانبول، میلان، ونیز، رم، آتن، مالت، مسکو، لندن، نیوکاسل، بیرمنگام، گلاسکو، منچستر، زوریخ، وین
اقیانوسیه
پرت، بریزبن، سیدنی، ملبورن، اوکلند، کرایست چرچ
