زندگینامه و بیوگرافی رخشان بنی اعتماد را در این بخش از سایت گهر برای شما عزیزان منتشر می کنیم.
رخشنده “رخشان” بنیاعتماد (زاده: ۱۴ فروردین ۱۳۳۳ – تهران)، کارگردان، فیلمنامهنویس و تهیهکننده ایرانی است. فیلمهای او در جشنوارههای بینالمللی مورد تحسین واقع شدهاند و توانستهاند در داخل ایران هم توجه تماشاگران و منتقدین را به خود جلب کنند. او همسر جهانگیر کوثری و مادر باران کوثری است.[۱] بنیاعتماد در هفتاد و یکمین جشنواره فیلم ونیز در سال ۲۰۱۴، جایزه بهترین فیلمنامه را برای فیلم قصهها به دست آورد.[۲]
زندگی
رخشان بنیاعتماد در ۱۴ فروردین ۱۳۳۳ برابر با ۳ آوریل ۱۹۵۴ در تهران زاده شد. او در رشته کارگردانی سینما در دانشکده هنرهای دراماتیک تهران(دانشکده سینما و تئاتر دانشگاه هنر) تحصیل کرد. وی از سال ۱۳۵۲ با سمت منشی صحنه در تلویزیون مشغول به کار شد و تا سال ۱۳۵۹ چند فیلم مستند کوتاه را کارگردانی کرد. فعالیت سینمایی خود را از سال ۱۳۶۰ به عنوان منشی صحنه فیلم «آفتابنشینها» و فیلم «گلهای داوودی» آغاز کرد. با کارگردانی فیلم «خارج از محدوده» در سال ۱۳۶۶ کارگردانی فیلمهای بلند را آغاز کرد. سپس فیلمنامه «زرد قناری» را نوشت و کارگردانی آن را نیز خود انجام داد.[نیازمند منبع] با نوشتن فیلمنامه فیلم «نرگس» با همکاری فریدون جیرانی و کارگردانی آن، در سال ۱۳۷۰ به عنوان بهترین کارگردان در دهمین جشنواره فیلم فجر برگزیده شد. پس از آن، فیلمهای «روسری آبی»، «بانوی اردیبهشت»، «زیر پوست شهر» و «خون بازی» برای وی افتخارات و جایزههای بیشتری به ارمغان آورد. بنیاعتماد برای روسری آبی برنده جایزه فیبرشی جشنواره بینالمللی فیلم تسالونیکی ۱۹۹۵، نامزد پلنگ طلایی و برنده پلنگ برنزی جشنواره فیلم لوکارنو شد. جایزه ویژه و جایزه فیبرشی جشنواره بینالمللی فیلم مونترال برای بانوی اردیبهشت در سال ۱۹۹۸ دیگر دستاورد او بعد از روسری آبی بود. زیرپوست شهر اثر جاودانه او جایزه بهترین فیلم خارجی زبان و جایزه تماشاگران جشنواره فیلم تورین را در سال ۲۰۰۱ برای او به ارمغان آورد و جایزه نتپک و جایزه ویژه جشنواره فیلم لوکارنو را برای روزگار ما در ۲۰۰۲ به دستاوردهای خود افزود. حسین عالمگیر نویسنده کتاب باران کوثری در سینمای ایران دربارهٔ شخصیت رخشان بنیاعتماد در کتاب خود اینچنین میگوید: او را نمیتوان صرفاً یک کارگردان دانست بهتر است بگوییم کارگردانی او بخشی کوچک از فلسفهای تفکر بنیاعتماد است تا بدین وسیله ابعاد فکری خود را در قالب فیلم طرح نماید. بنیاعتماد نمونه یک زن ایرانیست. زنی که میگوید زنان ایرانی اگر فرصت و مجال هنر نمایی داشته باشند ابرهایی میشوند که بارانها در دامانشان متولد میشود[۳][۴]
بنیاعتماد، پس از جایزه ویژه هیئت داوران جشنواره «آسیاپاسفیک»، اعلام کرد که برای کمک به ساخت سرپناهی برای زنان بیسرپناه تهرانی به نام خانه مهر، جایزهاش را به حراج میگذارد.[۵]
زندگی خصوصی
بنیاعتماد با جهانگیر کوثری (تهیهکننده و مفسر و گزارش گر ورزش) ازدواج کردهاست. این زوج صاحب دو فرزند دختر و پسر بنام های تندیس و باران میباشد.
فعالیتها
نویسنده
قصهها (۱۳۹۲)
خون بازی (۱۳۸۵)
گیلانه (۱۳۸۳)
روایت سهگانه (اپیزود سوم، ننه گیلانه) (۱۳۸۱)
زیر پوست شهر (۱۳۷۹)
داستانهای جزیره (اپیزود سوم، باران و بومی) (۱۳۷۷)
بانوی اردیبهشت (۱۳۷۶)
روسری آبی (۱۳۷۳)
نرگس (۱۳۷۰)
کارگردان
آی آدمها (۱۳۹۴)
قصهها (۱۳۹۰)
حیاط خلوت خانه خورشید (۱۳۸۹)
ما نیمی از جمعیت ایران هستیم (۱۳۸۸)[۶]
فرش ایرانی (کار گروهی) (اپیزود دوم، فرش سهبعدی یا مشترک موردنظر در دسترس نمیباشد) (۱۳۸۵)
خون بازی (۱۳۸۵)
گیلانه (۱۳۸۳)
روایت سهگانه (اپیزود سوم، ننه گیلانه) (۱۳۸۲)
روزگار ما (مستند) (۱۳۸۰)
زیر پوست شهر (۱۳۷۹)
داستانهای جزیره (اپیزود سوم، باران و بومی) (۱۳۷۷)
بانوی اردیبهشت (۱۳۷۶)
آخرین دیدار با ایران دفتری (مستند)
روسری آبی (۱۳۷۳)
نرگس (۱۳۷۰)
تمرکز (فیلم کوتاه) (۱۳۶۹)
پول خارجی (۱۳۶۸)
زرد قناری (۱۳۶۷)
خارج از محدوده (۱۳۶۶)
بازیگر
میکس (۱۳۷۸)
تهیهکننده
آی آدمها (۱۳۹۴)
حیران (۱۳۸۷)
خون بازی (۱۳۸۵)
روزگار ما (۱۳۸۰)
زیر پوست شهر (۱۳۷۹)
جوایز و افتخارات
سال | نتیجه | رده | جایزه | بخاطر فیلم |
---|---|---|---|---|
۱۹۹۲ | برنده | سیمرغ بلورین بهترین کارگردانی | دهمین جشنواره فیلم فجر | نرگس |
۱۹۹۵ | برنده | جایزه بهترین فیلمنامه | سیزدهمین جشنواره فیلم فجر | روسری آبی |
۱۹۹۵ | نامزدشده | پلنگ طلایی | جشنواره فیلم لوکارنو | روسری آبی |
۱۹۹۵ | برنده | پلنگ برنزی | جشنواره فیلم لوکارنو | روسری آبی |
۱۹۹۵ | برنده | جایزه فیبرشی | جشنواره بینالمللی فیلم تسالونیکی | روسری آبی |
۱۹۹۶ | برنده | جایزه ویژه | جشنواره فیلم سالونیکا | روسری آبی |
۱۹۹۶ | برنده | جایزه ویژه | جشنواره فیلم دهلی نو | روسری آبی |
۱۹۹۸ | نامزدشده | جایزه بزرگ پاریس | جشنواره بینالمللی فیلم مونترال | بانوی اردیبهشت |
۱۹۹۸ | برنده | جایزه ویژه و جایزه فیبرشی | جشنواره بینالمللی فیلم مونترال | بانوی اردیبهشت |
۱۹۹۸ | برنده | سیمرغ بلورین بهترین فیلمنامه جایزه ویژه هیئت داوران | جشنواره فیلم فجر | بانوی اردیبهشت |
۱۹۹۸ | دریافت | جایزه پرنس کلاوس | از کاخ سلطنتی آمستردام | |
۲۰۰۱ | دریافت | نشان قدیمی صلح و آزادی | از استاندار توسکانی ایتالیا | |
۲۰۰۱ | برنده | جایزه بهترین فیلم خارجی زبان و جایزه تماشاگران | جشنواره فیلم تورین | زیر پوست شهر |
۲۰۰۱ | برنده | جایزه ویژه هیئت داوران | جشنواره بینالمللی فیلم مسکو | زیر پوست شهر |
۲۰۰۱ | نامزدشده | نامزد گئورگ طلایی | جشنواره بینالمللی فیلم مسکو | زیر پوست شهر |
۲۰۰۱ | برنده | جایزه نتپک | جشنواره فیلم کارلووی واری | زیر پوست شهر |
۲۰۰۲ | برنده | جایزه نتپک و جایزه ویژه | جشنواره فیلم لوکارنو | روزگار ما |
۲۰۰۴ | برنده | جایزه ویژه هیئت داوران | جشنواره فیلم فجر | گیلانه |
۲۰۰۴ | برنده | جایزه نتپک | جشنواره فیلمهای آسیایی وزول | گیلانه |
۲۰۰۷ | برنده | جایزه بهترین کارگردانی | اسکرین آسیا پاسیفیک | خون بازی |
۲۰۰۸ | دریافت | دکترای افتخاری | مدرسه مطالعات مشرقزمین و آفریقا دانشگاه لندن | |
۲۰۱۴ | برنده | جایزه ویژه هیئت داوران | جوایز آسیا پاسفیک | قصهها |
۲۰۱۴ | برنده | جایزه بهترین فیلمنامه | هفتاد و یکمین دوره جشنواره فیلم ونیز[۲] | قصهها |