داروی ایندومتاسین Indomethacin + موارد مصرف و عوارض آن

در این مطلب از بخش پزشکی پورتال گهر موارد مصرف ، عوارض و … داروی ایندومتاسین Indomethacin  را می خوانید

توجه : استفاده از هر دارو بنا به تشخیص و تجویز پزشک می باشد. پورتال گهر هیچگونه مسئولیتی در این قبال ندارد!

موارد و مقدار مصرف
الف)آرتریت متوسط تا شدید، اسپوندیلیت آنکیلوزان.
بزرگسالان: از راه خوراکی، مقدار ۲۵ میلی‌گرم ۳-۲ بار در روز همراه با غذا یا ضد اسیدها مصرف می‌شود. به این مقدار می‌توان هر هفت روز، ۲۵ میلی‌گرم اضافه کرد (تا mg/day 200 ). یا مقدار ۵۰ میلی‌گرم چهار بار در روز از راه رکتال مصرف می‌شود یا از شکل آهسته رهش ابتدا ۷۵ میلی‌گرم آغاز شود و در صورت نیاز به ۱۵۰ میلی‌گرم رسانده شود.
ب) آرتیت حاد ناشی از نقرس.
مقدار ۵۰ میلی‌گرم سه‌بار در روز مصرف می‌شود که در اولین فرصت ممکن کاهش یافته و سپس قطع می‌شود. در این مورد بهتر است از اشکال آهسته رهش استفاده نشود.
پ) درد حاد شانه: ۷۵ الی ۱۵۰ میلی‌گرم خوراکی در روز‌ منقسم در ۳ تا ۴ دوز با غذا یا آنتی اسید. دوره درمانی می‌تواند ۷ الی ۱۴ روز ادامه یابد.
ت) پریکاردیت: ۷۵ الی ۲۰۰ میلی‌گرم خوراکی در روز منقسم در ۳ تا ۴ دوز.
ث) دیسمنوره: ۲۵ میلی‌گرم خوراکی ۳ بار در روز.
ج) سندرم بارتر: ۱۵۰ میلی‌گرم خوراکی در روز به صورت منقسم با غذا یا آنتی اسید.
کودکان: ۵/۰ الی ۲ میلی گرم / کیلوگرم خوراکی در روز به صورت منقسم.
مکانیسم اثر
اگرچه مکانیسم دقیق اثر این دارو مشخص نیست، ولی به نظر می‌رسد از طریق مهار ساخت پروستاگلاندین و احتمالاً مهار فسفودی استراز عمل می‌کند.
موارد منع مصرف و احتیاط:
تداخل دارویی
مصرف همزمان با داروهای ضد انعقادی و ترومبولیتیک (مشتقات کومارین، هپارین، استرپتوکیناز، یا اوروکیناز) ممکن است اثرات ضد انعقادی را تشدید کند.
مصرف همزمان با داروهایی که تجمع پلاکتی را مهار می‌کنند، مانند کاربنی‌سیلین تزریقی، دیپیریدامول، دکستران، پیپراسیلین، اسیدوالپروییک، موکسالاکتام، آسپرین، سالیسیلاتها، یا سایر داروهای ضد التهاب ممکن است موجب بروز مشکلات خونریزی‌دهنده شود.
مصرف همزمان با سالیسیلاتها، داروهای ضد التهاب، الکل، کورتیکوتروپین، یا استروئیدها ممکن است موجب افزایش اثرات نامطلوب گوارشی، از جمله زخم و خونریزی، شود.
آسپرین ممکن است فراهمی زیستی ایندومتاسین را کاهش دهد.
به دلیل تأثیر پروستاگلاندینها بر روی متابولیسم گلوکز ، مصرف همزمان ایندومتاسین با انسولین یا داروهای خوراکی پایین آورنده قند خون ممکن است اثرات کاهنده قند خون را تشدید کند.
ایندومتاسین ممکن است موجب جابجایی داروهایی که پیوند آنها به پروتئین زیاد است، از محل اتصال آنها شود.
مصرف همزمان با مشتقات کومارین، فنی توئین، دیگوکسین، وراپامیل یا نیفدیپین ممکن است موجب مسمومیت شود.
مصرف همزمان با ترکیبات طلا، سایر داروهای ضد التهاب، یا استامینوفن ممکن است مسمومیت کلیوی را افزایش دهد.
این دارو ممکن است کلیرانس کلیوی متوترکسات و لیتیم را کاهش دهد.
مصرف همزمان با داروهای کاهنده فشار‌خون و مدرها ممکن است اثربخشی آنها را کاهش دهد.
مصرف همزمان با تریامترن توصیه نمی‌شود، زیرا احتمال بروز مسمومیت کلیوی وجود دارد. مدرهای دیگر نیز ممکن است بیماران را در معرض مسمومیت کلیوی قرار دهند.
تداخل دارویی:
اثر بر آزمایشهای تشخیصی
ایندومتاسین ممکن است در نتایج آزمون سرکوب با دگزامتازون تداخل کند همچنین، ‌این دارو ممکن است با سنجش اسید ۵- هیدروکسی ایندول استیک (۵-HIAA) ادرار تداخل کند.
مکانیسم اثر:
فارماکوکینتیک
جذب: از دستگاه گوارش به سرعت و به‌صورت کامل جذب می‌شود.
پخش: به مقدار زیاد به پروتئین پیوند می‌یابد.
متابولیسم: در کبد متابولیزه می‌شود.
دفع: عمدتاً از طریق ادرار و مقداری از آن نیز از طریق صفرا دفع می‌شود.
فارماکوکینتیک:
موارد منع مصرف و احتیاط
موارد منع مصرف: حساسیت مفرط شناخته شده نسبت به دارو ، سابقه بروز نشانه‌های آسم، کهیر، یا رینیت با مصرف آسپرین یا سایر داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی، شیرخواران مبتلا به عفوت درمان نشده، خونریزی فعال، نقایص انعقادی یا ترومبوسیتوپنی، آنتروکولیت نکروزان، اختلال کار کلیه، مصرف شکل رکتال این دارو در بیمارانی که اخیراً خونریزی رکتوم یا التهاب راست روده داشته‌اند. در خانمها در دوره شیردهی و بارداری، بیماری مادرزادی قلب در نوزادانی که PDA جهت خونرسانی ریوی ‌یا سیستمیک ضروری است.
موارد احتیاط:
الف) صرع ، پارکینسونیسم، بیماری کبدی یا کلیوی، بیماری قلبی ـ عروقی، نقایص شناخته شده در مسیر داخلی انعقاد، عفونت، یا سابقه بیماری روانی (ممکن است نشانه‌های این حالات را تشدید کند). در افراد مسن و اختلالات گوارشی.
ب) بیماران مبتلا به نشانه‌های شناخته شده سه‌گانه (حساسیت مفرط به آسپرین ، رینیت/ پولیپهای بینی و آسم) در معرض خطر زیاد اسپاسم نایژه قرار دارند. داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی ممکن است علائم و نشانه‌های عفونت حاد (تب، درد عضلانی، اریتم) را پنهان سازند. بیماران در معرض خطر زیاد (بیماران دیابتی) باید به دقت ارزیابی شوند.
اشکال دارویی:

Tablet, Extended Release: 75, 80mg
Capsule: 25mg
Capsule, Extended Release: 75mg
Suppository: 50, 100mg
اطلاعات دیگر:
طبقه‌بندی فارماکولوژیک: ضد التهاب غیر استروئیدی.
طبقه‌بندی درمانی: ضد درد غیر مخدر، ضد تب، ضدالتهاب.
طبقه‌بندی مصرف در بارداری: رده C (سه ماه آخر بارداری رده D)
ملاحظات اختصاصی
علاوه بر ملاحظات مربوط به تمامی داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی، رعایت موارد زیر نیز‌ توصیه می‌شود:
۱- شیاف باید حداقل یک ساعت در رکتوم باقی بماند تا جذب دارو به حداکثر برسد.
۲- وضعیت قلبی ـ عروقی بیمار باید از نظر تغییرات قابل ملاحظه پیگیری گردد و علائم و نشانه‌های زیادی بار مایعات بدن، وزن و مقدار مصرف و دفع مایعات روزانه کنترل شود.
۳- برای جلوگیری از بروز عوارض جانبی، عملکرد کلیه‌ها، باید قبل از شروع درمان و در طول درمان به طور مرتب پیگیری شود.
۴- ممکن است سردرد شدید‌ بروز کند. در صورت تداوم سردرد، مقدار مصرف دارو باید کاهش یابد.
۵- بیمار از نظر خونریزی و کاهش دفع ادرار به دقت تحت مراقبت قرار گیرد.
نکات قابل توصیه به بیمار
۱- دارو را طبق دستورات مصرف نمایید.
۲- قبل از مصرف هرگونه داروی بدون نسخه با پزشک مشورت کنید.
۳- از انجام فعالیت‌هایی که نیاز به تمرکز و هوشیاری کامل دارند ، خودداری کنید. جهت جلوگیری از آسیب‌دیدگی ، موازین ایمنی را رعایت کنید.
۴- در صورت بروز هرگونه علائم و نشانه‌های عوارض جانبی، به پزشک اطلاع دهید.
مصرف در سالمندان:
۱- بیماران بزرگتر از ۶۰ سال ممکن است نسبت به اثرات سمی ایندومتاسین حساس تر ‌باشند.
۲- اثرات ایندومتاسین بر روی پروستاگلاندینهای کلیه ممکن است موجب احتباس مایعات و ادم شود. این اثر برای بیماران سالخورده و بیماران مبتلا به نارسایی احتقانی قلب می‌تواند مخاطره‌آمیز باشد.
مصرف در کودکان: بی‌ضرری مصرف طولانی مدت ایندومتاسین در کودکان کوچکتر از ۱۴ سال ثابت نشده است.
مصرف در شیردهی: ایندومتاسین در شیر ترشح می‌شود و غلظت آن در شیر برابر با غلظت پلاسمایی آن در مادر است. از مصرف این دارو در دوران شیردهی باید خودداری کرد.
عوارض جانبی
اعصاب مرکزی: سردرد ، خواب‌آلودگی، سرگیجه، افسردگی، اغتشاش شعور، نوروپاتی محیطی، تشنج، اختلالات روانی، سنکوپ، سرگیجه حقیقی.
قلبی ـ ‌عروقی: زیادی فشار خون، خیز، نارسایی قلبی.
پوست: خارش، بثورات پوستی، کهیر، سندرم استیونس ـ جانسون.
چشم، گوش: تاری دید، آسیب قرنیه و شبکیه، کاهش شنوایی، وزوز گوش.
دستگاه گوارش: تهوع، استفراغ، بی‌اشتهایی، اسهال، یبوست خونریزی شدید گوارشی، پانکراتیت، زخم‌های گوارشی.
ادراری ـ تناسلی: هماچوری، نارسایی حاد کلیوی، نفریت بینابینی، پروتئین اوری، هیپرکالمی.
خون: کم‌خونی همولیتیک، کم‌خونی آپلاستیک، آگرانولوسیتوز، ‌لکوپنی، پورپورای ترومبوسیتوپنیک، کم‌خونی فقر آهن، کاهش تجمع پلاکتی.
سایر عوارض: افزایش آنزیم‌های کبد، حساسیت مفرط (سندرم شبه شوک، بثورات پوستی، دیسترس تنفسی، کهیر غول‌آسا)، کمی سدیم خون، زیادی پتاسیم خون، کمی قند خون.
توجه: در صورت بروز‌ حساسیت مفرط، نشانه‌های قابل توجه گوارشی، یا علائم مسمومیـت کبدی باید مصرف دارو قطع شود.
مسمومیت و درمان
تظاهرات بالینی: سرگیجه، تهوع، استفراغ، سردرد شدید، ‌اغتشاش شعور، خواب‌آلودگی، وزوز گوش، تعریق، تاری دید، ‌پاراستزی و تشنجات.
درمان: با واداشتن بیمار به استفراغ به وسیله شربت ایپکا یا با شستشوی معده، محتویات معده را فوراً خالی کرده و سپس ذغال فعال از‌طریق لوله بینی ـ معده (NG-Tube) به بیمار تجویز شود. اقدامات علامتی و حمایتی (حمایت تنفسی و تصحیح عدم تعادل آب و الکترولیت) را برای بیمار فراهم نموده، شاخص‌های آزمایشگاهی و علائم حیاتی به دقت کنترل گردند. از آنجا که ایندومتاسین به میزان زیادی به پروتئین پیوند می‌یابد، دیالیز در مورد آن مؤثر نیست.