احتمال بیماری ام اس در مردها بیشتر است

احتمال بیماری ام اس در مردها بیشتر است

«آقای دكتر! من وقتی می‌خوابم پشت سرم درست پشت گوشم خواب می‌ره. گزگز و مورمور می‌كنه. چی بهش می‌گین، پارستزی پیدا می‌كنه. چشم راستم هم سیاهی میره هم دو تا می‌بینه. وقتی چشمم را می‌بندم هم این چشمم انگار 2 تا می‌بینه در ضمن وقتی از پله بالا میرم مختصری پشت پای راستم درد می‌گیره…»…

حرفش را قطع می‌كنم و می‌پرسم: «راستی كسی دور و بر شما این اواخر ام‌اس نداشته؟» من‌ومن می‌كند، می‌پرسم: «داشته یا نداشته؟»

«البته یك نفر اخیرا مبتلا شده ولی موضوع این نیست. موضوع اینه كه با یك چشم دوتا می‌بینم دیگه.»

باز هم در خدمت این بیمار هستیم. یكبار دیگر پس از مشاهده علایم در یك بیمار به مطالعات علمی! در اینترنت پرداخته‌اند و موفق به اكتشاف‌های بسیاری در وجود مبارك خودشان شده‌اند!

«می گویم می‌دونی اضافه بر بیماری ام‌اس یك بیماری دیگر به نام ام‌اس‌زدگی هم وجود دارد؟ این بیماری دوم هم شیوع بالاتری داره هم علایمش ناراحت‌كننده‌تره و هم درمانش مشكل‌تره! معمولا دوروبری‌های بیماران ام‌اس بیماری ام‌اس‌زدگی می‌گیرند. ببینم راستی می‌دونستی كه بیماری ام‌اس اصلا بیماری خطرناكی نیست؟ طبق آماری كه مربوط به قبل از پیدایش داروهای جدیده، 80 درصد بیماران تا 20 سال پس از شروع بیماری هنوز ناتوانی شدیدی ندارند. راستی می‌دونستی كه آمار شیوع ام‌اس در مرده‌ها 5 برابر زنده‌هاست؟ در یك مطالعه معلوم شده، 5 برابر كسانی كه در طول زندگی می‌فهمند ام‌اس دارند، كسانی هستند كه به دلایل مختلف فوت كرده‌اند و تا آخر عمر نمی‌فهمند ام‌اس داشته‌اند؛ یعنی ام‌اس می‌تواند آنقدر خفیف، بی‌علامت و بی‌خطر باشد كه آدم اصلا متوجه آن نشود. بسیاری از مردم سالم كوچه و خیابان تنها به این دلیل ام‌اس ندارند كه هنوز ام‌آرآی نگرفته‌اند! می‌دونی چقدر بیماری‌های خطرناك در رشته مغز و اعصاب داریم كه تا به‌حال به گوش شما نخورده؟ ولی این همه اطلاعات آن هم غلط در مورد ام‌اس جمع كردی.»

– جدا ها! راستی چرا اینطوره؟

– چه می‌دونم، شما سرت توی كتاب، اینترنت و این‌جور چیزهاست ببین پوپولیسم یعنی چی؟

– عجب خب حالا مطمئن هستین من ام‌اس ندارم؟

– حالا معاینه‌ات می‌كنم. بررسی هم می‌كنم ولی آخه اون دوبینی مهم هم دوبینی دو چشمیه، نه یك چشمی. اما ببین حیف نیست این همه انرژی را صرف بیماری بی‌اهمیتی مثل ام‌اس بكنی؟ لااقل خیالات یك بیماری‌ای به سرت می‌زد كه آدم را می‌كشه.

این را با خنده می‌گویم و بلافاصله می‌پرسد: «مثل چی؟»

بلافاصله نام چند بیماری به ذهنم می‌آید اما نمی‌گویم: «ولش كن تا بگم لابد می‌خوای بری تو خط اونها كار كنی…»

دکتر بابک زمانی، متخصص مغز و اعصاب، عضو هیأت علمی دانشگاه علوم‌پزشکی تهران

گردآوری: گروه سلامت سیمرغ