باشگاه «پاس» تا قبل از انتقال غلطش به همدان بدون شك يكي از وزنه هاي فوتبال ايران بود. اين باشگاه خاستگاه بسياري از فوتباليست هاي نامدار ايران بوده؛ از «همايون شاهرخي» سال هاي خيلي دور گرفته تا همين «حسين فركي» و بعدتر جوان هايي مثل «وحيد هاشميان» و «جواد نكونام» كه توانستند تا سطح اول فوتبال اروپا هم پيش بروند.
نكونام از نظر گرايش هواداري، يك استقلالي محسوب مي شود اما شناسنامه فوتبال او در پاس صادر شد و كاپيتان اين روزهاي تيم ملي در اين مجموعه رشد كرد و لژيونر شد. نكونام را بايد جزو دسته كم تعداد فوتباليست هاي ايراني قلمداد كرد كه به معناي واقعي دنبال كار حرفه ايست. او را قبل از لژيونر شدن هم به ياد دارم كه سعي مي كرد فوتباليستي حرفه اي باشد و اصلاً با برخورداري از همين ويژگي بوده كه توانست سال ها در يكي از معتبرترين ليگ هاي باشگاهي جهان يعني «لاليگا»ي اسپانيا بازي كند و در حقيقت دوام بياورد.
شماره ۶ استقلال چند ماه پيش پدر شد و به همراه همسرش «عادله نكونام» تولد فرزندشان «آريان» را جشن گرفتند. اين روزها جواد لابلاي تمرين، مسابقه و مصاحبه دلخوش حضور فرزنديست كه قرار است به اندازه خودش سهمي در آينده اين سرزمين داشته باشد، بزرگتر شود، از كودكي عبور كند، روزهاي مهم نوجواني را از سر بگذراند و سري شود توي سرها.
در ايران نزديك شدن به فضاي خانوادگي اهالي فوتبال به اندازه اهالي سينما آسان نيست. اين موضوع دلايل خودش را دارد كه مي تواند قابل احترام باشد اما خب در هر حال كاپيتان تيم ملي با همه مشغله اي كه با توجه به فاصله كم بين مسابقات ليگ برتر دارد آن هم در آستانه بازي مهم مرحله يك چهارم نهايي ليگ قهرمانان آسيا مقابل تيم «بوريرام» تايلند، به همراه همسرش براي خوانندگان مجله آرامش وقت گذاشتند و پاسخگوي سوالات بودند.
(از همسر جواد مي پرسم) از آريان چه خبر؟
(مي خندد) حالا ديگر همه اول جوياي احوال او هستند. در جمع خانواده و فاميل همه اول سراغ او را مي گيرند و مي بينم كه اهالي رسانه هم همين طور هستند.
(حالا من و جواد هم مي خنديم) اين هم شايد از مضرات بچه دار شدن باشد. خودم هم از اين دست تجربيات دارم. حالا كه روي اين مسئله حساسيد بايد بگويم خبر غافلگير كننده اي برايتان دارم.
(جواد كنجكاو شده) چه خبري؟
يك روز همين طور كه دور هم نشسته ايد، پدر يا مادر هر كدام تان با خوشرويي به شما خواهند گفت خيلي دوست تان دارند و پاره تن شان هستيد اما آريان را بيشتر دوست دارند. به كمي بيشتر، خيلي بيشتر!
امكان ندارد.
امكان ندارد؟ شك نكن. اين مسئله ايست كه براي من و خيلي از پدر و مادرهاي ديگر هم پيش آمده. ما هيچ كدام آخرين نفر نيستيم. كسي چه مي داند، شايد يك روز خود ما هم نوه دار شويم و حس كنيم او را حتي از فرزندمان هم بيشتر دوست داريم.
باورم نمي شود، پس بگو چرا اين قدر آريان را تحويل مي گيرند!
(از همسر جواد مي پرسم) شما هم در خانواده پدري چنين موضوعي را حس كرده ايد؟
اينكه آريان شده همه زندگي خانواده كه بحثي نيست اما موضوعي كه شما گفتيد را هنوز دقت نكرده ام.
خب، البته هنوز زود است كه مسئله را تا اين حد شفاف به شما بگويند. هنوز چند ماه ديگر مي توانيد دلخوش باشيد. كم كم كه آريان به حرف بيفتد و شيرين زباني كند، رسماً بايد دست ها را ببريد بالا.
(جواد مي گويد) ما كه از همين الان تسليميم.
مي خواهم تعريف هر يك از شما را در مورد حضور آريان در زندگي مشترك تان بدانم و قطعاً خانم ها مقدم هستند.
خب من هر روز به طور مداوم درگير آريان هستم. با توجه به اينكه جواد درگير مسابقه، تمرين و سفرهاي زياد است مي شود گفت آريان شده مونس دائمي ام. نمي گذارد مثل قبل جاي خالي پدرش را حس كنم. الان بيشتر انرژي من صرف مراقبت از او مي شود و اين حس مادر بودن برايم بسيار ارزشمند است. حس مي كنم انسان ديگري شده ام. مادر بودن نوع نگاهم به زندگي را تا حدودي تغيير داده است.
و آقاي نكونام؟
خب دو تا مسئله هست. يكي اينكه پدر شده ام و اين يك حس بي نظير است. باور كن در اين مدت بارها از خدا خواسته ام تجربه پدر شدن را به همه آنهايي كه مي خواهند بدهد. فوق العاده است. بحث ديگر احساسي است كه به آريان دارم. سواي دوست داشتن و محبتي كه به پسرم دارم بيشتر در قبالش احساس مسئوليت مي كنم و نگران آينده اش هستم. اميدوارم هميشه تنش سالم باشد و مشكلي در زندگي نداشته باشد.
در بازي هاي بيرون از خانه كه مجبور به مسافرت هستيد دل تان براي آريان تنگ مي شود؟
بالاخره زندگي همين است. همه پدر و مادرها دل شان براي بچه هايشان تنگ مي شود. همين كه خيالم راحت است كنار مادرش و بقيه خانواده قرار دارد خوب است.
امسال، فصل را بهتر شروع كرديد، احتمالاً پاقدم آريان است.
پسرم استقلالي است و خوشحالم كه پاقدمش براي تيم خوب بوده. بله، خب نسبت به فصل قبل شروع بهتري داشته ايم و اميدوارم كه با همين روند جلو برويم.
خانم نكونام شما هم استقلالي هستيد يا مثل اندك بانوان خواننده مجله، ميانه اي با فوتبال و ورزش نداريد؟!
اتفاقاً من هم به فوتبال علاقمند هستم و هم يك استقلالي محسوب مي شوم. در حقيقت ما يك خانواده كاملاً استقلالي را تشكيل داده ايم.
به نظر شما ورزش و حالا خصوصاً فوتبال كه پرطرفدارترين است مي تواند جايگاهي در خانواده داشته باشد؟ يعني شما فكر مي كنيد ايده برخي بانوان سنتي تر مبني بر اينكه ورزش نمي تواند جزو مقولات خانوادگي محسوب شود درست است؟
اينكه كسي اهل ورزش نباشد يا ورزش را دوست نداشته باشد يك موضوع انتخابي است و بايد به نظرات افراد احترام گذاشت اما همان زن هاي سنتي هم بايد اين حق را براي ديگران قائل باشند كه فوتبال را وارد زندگي شان كنند. در حقيقت هيچ خانواده اي از نفوذ فوتبال دور نيست. همين صعود به جام جهاني را ببينيد. اين همه زن و مردي كه ريخته بودند توي خيابان ها براي شادي و پايكوبي همين ها خانواده هاي ايراني را تشكيل مي دهند ديگر. الان كمتر زني در جامعه هست كه با ورود فوتبال به خانواده اش مخالف باشد. فوتبال شادي مي آورد. آدم ها را دور هم جمع مي كند و دل ها را نزديك. خيلي خوب است.
و حرف آخر؟
(جواد) از همه مردم ممنونم كه هميشه ما را دعا مي كنند. به اميد موفقيت استقلال در آسيا و تيم ملي در جام جهاني.
(خانم نكونام) براي همه مردم شادي و خوشبختي آرزو مي كنم.
نکونام و لیلا اوتادی
